เกลียดพ่อแม่ตัวเอง

ปัจจุบันพ่อแม่อายุ 50 และ 54
พ่อมีเมียน้อยตั้งแต่ดิชั้นอายุ2ขวบ ไปๆมาๆบางครั้ง2-3เดือนจะเจอกันที ส่งเงินบ้างไม่ส่งบ้าง มีลูกใหม่มีเมียใหม่
พอโตมาหน่อย ก็เอาแต่มาขอเงินทุกๆเดือนละ 1-2หมื่น เพื่อเอาเงินไปเลี้ยงดูครอบครัวใหม่ ซื้อรถให้ใช้ก็เอาไปให้ลูกใหม่ขับ ปลดหนี้ให้1แสน ไม่ถึงเดือนก็ไปกู้มาใหม่เอาเงินไปให้ลูกใหม่หมุนเงิน ลูกใหม่มีเมีย เมียของลูกใหม่ไม่เคยยกมือไหว้ดิชั้นหรือแม่เลย เพราะพ่อให้ท้ายตลอด ด่าแม่ดิชั้นว่าบ้า ดูถูกเหยียดหยามแม่ แต่เชิดชูเมียน้อย ลูกคนนี้ทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัว เลี้ยงลูก เลี้ยงแม่แทบตาย เพื่อหวังจะสบาย เผื่อเงินไว้กินไว้ใช้ในวันหน้า พ่อเอาแต่มาแบมือขอเพื่อไปปรนเปรอเมียน้อยลูกเมียน้อย พอไม่ให้ก็ด่าว่า อกตัญญู ไม่มีน้ำใจ ทุกๆวันพ่อมานอนบ้านที่ดิชั้นซื้อให้พ่อแม่อยู่ ออกค่าน้ำค่าไฟให้ พ่อแม่ไม่เคยปัดกวาดเช็ดถูบ้าน ต้องจ้างคนอื่นมาทำให้ กินทิ้งกินขว้าง กินตรงไหนวางตรงนั้น บ้านช่องสกปรก บอกให้แก้ไขก็ทำหูทวนลม คิดว่าตัวเองจะทำอะไรก็ได้ เพราะเป็นพ่อเป็นแม่ ให้ดิชั้นซื้อที่ดิน4-5ล้านไว้ให้ลูกใหม่ใช้ทำมาหากิน แต่ดิชั้นไม่ให้ ซื้อที่เก็บไว้แต่ไม่ให้มันใช้ พอให้ช่วยอะไร ก็ไม่เคยช่วยสักอย่าง ให้ดิชั้นทำเองตลอด แต่ไปช่วยลูกใหม่ดูแลร้าน ขับรถส่งของให้จนถึงดึกดื่น ความคิดเห็นไม่ลงรอยกันตลอด ยกภาระย่า ญาติพี่น้องของตัวเองมาให้ดิชั้นเลี้ยงดู ส่งเิงินให้ให้เดือนละ 4-5พัน ญาติมันโทรมาขอเงิน5-6หมื่นก็ไม่เคยคืนให้ ขอ2เดือนครั้ง จนทนไมไ่หว ตัดความสัมพันธ์ห่วยๆแบบนี้ ไม่ให้เงินมันอีก ตอนให้มาช่วยงานก็ไม่มาช่วย แต่ขอเงินแทน ส่วนย่ายังต้องส่งเงินเลี้ยงดูแทนพ่อทุกปีๆละ 4-5หมื่นบาท ทั้งๆที่ย่ามีลูกมีหลานหลายคนแต่ไม่มีใครให้เลย พ่อก็ไม่ให้ ลูกใหม่พ่อก็บอกไม่มีตลอดชาติ ขับรถป้ายแดง เปิดร้านใหญ่โต จ้างคนงาน5-6คน แต่ไม่เคยให้เงินพ่อหรือย่าหรือญาติสักบาท ใครโทรไปมันบอกไม่มีตลอด แต่มันก็ให้พ่อมาเอาเงินดิชั้นไปหลายแสน โดยใช้ชื่อพ่อ พ่อเอ่ยปากขอยิม แต่ไม่เคยได้คืนสักบาท

ทำไมรู้สึกเกลียดพ่อตัวเองได้มากขนาดนี้ เกลียดจนไม่อยากอยู่ใกล้ เกลียดทุกอย่าง ทุกคำพูด

ส่วนแม่  แม่ไม่ทำงานตั้งแต่อายุ 46ปี ให้ดิชั้นเป็นคนหาเลี้ยงมาตลอด ให้ช่วยเลี้ยงลูกก็ตีลูกดิชั้น ทำให้ลูกหัวแตกบ้าง ไม่เคยเห็นใจ ทุกๆเดือน จะเดินไปเอาเงินจากคนเช่าบ้าน (เป็นบ้านของดิชั้นเอง) แล้วเอาไปใช้ส่วนตัว ไม่เคยออกอะไรให้ลูกให้หลานเลยแม้แต่บาทเดียว วันๆเอาแต่ทวงเงินมาบอกว่า ออกค่านั่นค่านี่ให้ ขอเงินเพิ่ม ทั้งๆที่ให้ไปแล้ว 2วันก่อน พอมาวันนี้ก็บอกว่าค้างเงินเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เดือนที่แล้ว จะเอาเงินเพิ่มอีก เหมือนดิชั้นติดหนี้เขาตลอดเวลา จากเงินรายเดือนต้องให้เพิ่มทุกๆ3วัน ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้ แม่มีเงินมีทองเก็บไว้ ก็เอาไปฝากน้า ให้น้าเก็บให้น้าถือไว้ ก่อนหน้านี้ให้เงินแม่ไป1.3แสน ไม่ถึง2ปี แม่ก็ใช้หมดแล้วมาขอรายได้ทุกเดือนต่อ แม่มีแต่เห็นว่าพี่น้องตัวเองดี ทั้งๆที่ไม่ได้หาเลี้ยงเขา บางทีก็ขโมยเงินในประเป๋าเอาไปเที่ยว แต่หลังๆก็เลิกทำ เริ่มเห็นใจลูกมากขึ้น

ทำไมเกลียดพ่อแม่ตัวเอง ทุกข์ใจแสนทรมาน น้ำตาไหล คิดวกวนในหัว เมื่อไรจะได้พัก
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 20
เข้าใจและเห็นใจเจ้าของกระทู้ค่ะ  พื้นฐานครอบครัวเราก็ไม่ได้ดีไปกว่าเจ้าของกระทู้เท่าไหร่ ตอนเด็กเราถูกเลี้ยงแบบทิ้งๆ ขว้างๆ  แต่พอเราเรียนจบทำงานแม่ก็ทวงบุญคุณแบบท่องจำมาจากตำราว่า แม่มีบุญคุณมากมายมหาศาลตอบแทนไม่หมด  แต่ลืมถามตัวเองว่าในตัวเองได้ทำอะไรให้สมกับคำว่าแม่บ้าง   และคิดว่าตัวเองคือเจ้าชีวิตของลูกสามารถควบคุมทุกอย่างในชีวิตลูกได้  แต่เราเป็นคนใจแข็งค่ะตัดคือตัด  ให้ได้แค่ไหนก็แค่นั้น  เราไม่ได้เกลียดแม่ แต่ถามว่ารักมั้ยก็คงตอบได้ไม่เต็มปาก  แต่ที่รู้สึกที่สุดคือความสงสารเวทนา  ว่าชีวิตนี้เค้าอาจจะไม่ได้รู้จักเลยว่าความสุขในชีวิตคืออะไร  เราเคยพยายามพูดเพื่อชี้แนะวิธีคิดในทางบวกให้  แต่ก็ไม่เป็นผล  ไม้แก่ดัดยากและใจไม่เปิดรับอะไรเลย  สุดท้ายเราก็ทำได้แค่ปลงและปล่อยวาง  เพราะถ้าเอาใจเราไปผูกติดกับเค้าเราเองก็จะทุกข์ไปด้วย

สิ่งที่เราได้ยินและสอนต่อๆ กันมาคือพ่อแม่เป็นผู้ให้กำเนิดถึงไม่ได้เลี้ยงดูหรือจะแย่แค่ไหนก็ถือว่ามีบุญคุณทดแทนไม่หมดไม่สิ้น  แต่คนโลกสีเทาอย่างเรากลับมองว่าการที่เด็กคนหนึ่งถือกำเนิดมาคือความรับผิดชอบของพ่อแม่  เพราะเด็กไม่ได้เป็นคนร้องขอเพื่อมาเกิด (ตามหลักความจริงของชีวิต  ไม่อิงศาสนา) คนที่ทำให้เกิดคือพ่อแม่  ดังนั้นพ่อแม่ก็ต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูไป  ถ้าพ่อแม่เลี้ยงดูลูกดีจนลูกเติบโตได้ดีและไม่เคยคิดทวงบุญคุณจากลูก  บุญคุณนั้นตีค่าไม่ได้และทดแทนไม่หมด  แต่ถ้าพ่อแม่ที่เลี้ยงลูกเพื่อหวังทวงบุญคุณในภายหน้า  บุญคุณนั้นก็จะถูกตีเป็นมูลค่าได้และสามารถชดใช้ให้หมดได้เช่นกัน

ส่วนเจ้าของกระทู้ การแยกบ้านออกมาก็เป็นอีกวิธีหนึ่ง  คุณจะได้ไม่ต้องรับรู้ปัญหาตลอดเวลา  นานๆ คุยกันทีอาจจะจะรู้สึกดีขึ้น  และอาจจะต้องคุยกันให้ชัดเจนว่าคุณจะให้อะไรกับเค้าได้มากน้อยแค่ไหน  ถ้าเกินกว่านั้นเค้าต้องหาเอง  ชีวิตเป็นของคุณ อย่าให้มันต้องเศร้าต้องทุกข์เพราะคนอื่นขนาดนั้นเลยค่ะ  รวมถึงคุณต้องดูแลจิตใจลูกคุณด้วย  อย่าให้เค้าต้องเจออะไรอย่างที่คนโลกสีเทาอย่างเราเจอเลยค่ะ
ความคิดเห็นที่ 5
ผมเข้าใจแจ่มแจ้งเลยครับ คล้ายๆชีวิตของผมเลย คงไม่มีใครรักพ่อแม่แบบนี้ลง ถ้าเจอมาแบบเรา ทุกวันนี้ทำได้แค่พยายามไม่เกลียด แต่ให้รักคงไม่ได้แล้ว
สุดท้ายผมก็ตัดสินใจตัดคนพวกนี้ออกไปครับ แต่ก็ยังส่งเงินให้อยู่ เดือนละ 1 หมื่น เท่านั้นจบ
ขอไม่ข้องเกี่ยวกัน เพราะคิดว่าให้มากกว่าที่ได้รับมามากมาย (หาเงินเรียนเองตั้งแต่มัธยม) ตอนเด็กก็อดๆอยากๆ
คนบางคน เป็นพ่อแม่ได้แต่ในนามครับ แต่ไม่เคยได้ทำหน้าที่พ่อแม่ที่ดี

ขอแนะนำให้ตัดครับ จำกัดการช่วยเหลือแค่พอให้เค้าอยู่ได้
ผมเชื่อว่า จขกท เจอครอบครัวแบบนี้แล้วอยู่มาได้ถึงทุกวันนี้ คงผ่านอะไรมามากมาย
คนแบบพวกเราไม่ใช่พวกที่สามารถมองโลกสีขาวได้อีกเลย

แต่ในเมื่อ จขกท มีลูกได้แล้ว ตอนนี้ที่ต้องทำคือ อย่าให้ลูกเจอชีวิตแบบเราอีกเลยครับ
ให้เค้าโตขึ้นมาเห็นโลกที่สวยงาม แยกครอบครัวออกมาจากคนพวกนั้นซะครับ
อย่าให้คนที่เกิดจากเลือดเนื้อของคุณเอง ต้องมีชีวิตแบบเราเลยครับ เด็กยังบริสุทเกินกว่าให้เจอแบบนี้
เป็นไปได้อย่าให้ใครเจออีกเลย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่