วันนี้ ผมไปเจอชื่อพี่ที่ล็อคอินท่านนึง มันทำให้ผมนึกถึงตอนเด็กๆ เมื่อครั้งประถมและมัธยม
ตอนประถมนั้นผมเรียนโรงเรียนแห่งหนึ่ง ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ดีอะไรมากมายครับ เหมือนจะได้เรียนโรงเรียนดีๆ ในย่านนั้น แต่ผมต้องหิ้วปิ่นโตกับน้องสาวผมไปโรงเรียนทุกวัน อ่อ ไม่ได้นอนหอในนะครับ บ้านไม่ไกลโรงเรียนเท่าไหร่ มีรถรับ-ส่งเสียเป็นเดือนๆ ครับ
lunch box ของผมเกือบทุกวันตอนประถม เป็นปิ่นโต 3 ชั้น ครับ
- ข้าวเหนียว , ข้าวเจ้า
- ไข่เจียว , หมูทอด , ไส้อั่ว , ไก่ทอด
- ผลไม้ในฤดูกาล
เมนูพิเศษ ปิ่นโตสองชั้น
- ผัดมาม่า , ผัดไทย , ข้าวผัด , ข้าวคลุกกระปิ , ข้าวยำน้ำบูดู
- ผลไม้ในฤดูกาล
มีช่วงนึง... แม่ผมใส่หมูทอด ทุกวันเลย ข้าวเหนียวบ้าง ข้าวเจ้าบ้าง เปิดมาก็หมูทอด เปิดมาก็หมูทอด จนผมนั่งมองเพื่อนคนอื่นที่รับประทานข้าวเดือน (บ้านผมเรียกงั้น จ่ายเป็นเดือนๆกับทางโรงเรียน) มีกับข้าวตั้งหลายอย่างเปลี่ยนไม่ซ้ำเลย จนอิจฉา นึกน้อยเนื้อต่ำใจ ไปบ่นกับที่บ้าน แม่ผมบอกว่า ข้าวเดือนมันแพงลูกหลายร้อย ลูกมีน้องน้องก็กินคล้ายๆกัน น้องยังกินได้เลย แน่หล่ะน้องผมชอบมากหมูทอดเนี้ยะ...กินยังไงก็ไม่ยักจะเบื่อ
อยู่มาไม่นาน พระเอกของเรื่องก็หายไป คือ เจ้าหมูทอดนี่หล่ะครับ ก่อนเข้าเรียนคุณครูให้เอาปิ่นโตไปวางไว้ที่ชั้นๆ ในโรงอาหาร แยกตามห้อง ตามระดับ ผมเปิดออกมาหมูทอดของผมถูกขโมยไปกินพร้อมผลไม้ เหลือให้แต่ข้าว ผมกับบ้านไปเจอแม่ตีเลยครับ ว่ากินแต่กับไม่กินข้าว บางทีกินแต่หมู เหลือผลไม้จนผมไม่อยากโดนแม่ตีต้องกินผลไม้กับข้าวให้หมด จะทิ้งข้าวผมไม่ทำครับผมรู้สึกไม่ดีพิกล ...จนถึงทุกวันนี้
ตอนนี้ผมโตมา ทำงานแล้วน้องผมเอย แฟนผมเอยชอบมากเลยชวนผมไปกิน ข้วหมูกระเทียม ข้าวหมูอบซีอิ้ว ผมกลายเป็นคนไม่ค่อยเท่าไหร่กับหมูทอดไปเลย... ตอนเด็กๆสมัยประถมพวกพี่ๆ ที่บ้านห่ออะไรไปกินกันที่โรงเรียนครับ.. เผื่อเอาไว้ ถ้าผมมีลูก จะได้มีเมนูใส่ปิ่นโตให้ลกไปโรงเรียนบ้าง...
บางคนที่อยู่ในนี้ อาจจะเห็นข้อความนี้แล้วจำไว้ว่าเคยเปิดปิ่นโตหัวม้าลาย 3 ชั้นแล้วแอบกินหมูทอด กับผลไม้ ของผมโดนเหลือข้าวให้ดูต่างหน้าก็เป็นได้.....
ปล.ผมทำงานเลิกดึกตอนนี้ยังไม่เลิกเลย โอฟี แต่เสร็จงานแล้ว คิดอะไรเรื่อยเปื่อย บางทีก็คิดถึงตอนเด็กๆ สมัยเรียน ถึงเวลามาก็มีกินไม่ต้องหา มีเวลาวิ่งเล่น ผ้าก็ไม่ต้องซักไม่ต้องรีด ... แปลกคนเราตอนเด็ก อยากโต ตอนนี้โตแล้วอยากเป็นเด็ก ...
มารำลึกถึงประสบการณ์ lunch box ตอนประถม กันครับ
ตอนประถมนั้นผมเรียนโรงเรียนแห่งหนึ่ง ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ดีอะไรมากมายครับ เหมือนจะได้เรียนโรงเรียนดีๆ ในย่านนั้น แต่ผมต้องหิ้วปิ่นโตกับน้องสาวผมไปโรงเรียนทุกวัน อ่อ ไม่ได้นอนหอในนะครับ บ้านไม่ไกลโรงเรียนเท่าไหร่ มีรถรับ-ส่งเสียเป็นเดือนๆ ครับ
lunch box ของผมเกือบทุกวันตอนประถม เป็นปิ่นโต 3 ชั้น ครับ
- ข้าวเหนียว , ข้าวเจ้า
- ไข่เจียว , หมูทอด , ไส้อั่ว , ไก่ทอด
- ผลไม้ในฤดูกาล
เมนูพิเศษ ปิ่นโตสองชั้น
- ผัดมาม่า , ผัดไทย , ข้าวผัด , ข้าวคลุกกระปิ , ข้าวยำน้ำบูดู
- ผลไม้ในฤดูกาล
มีช่วงนึง... แม่ผมใส่หมูทอด ทุกวันเลย ข้าวเหนียวบ้าง ข้าวเจ้าบ้าง เปิดมาก็หมูทอด เปิดมาก็หมูทอด จนผมนั่งมองเพื่อนคนอื่นที่รับประทานข้าวเดือน (บ้านผมเรียกงั้น จ่ายเป็นเดือนๆกับทางโรงเรียน) มีกับข้าวตั้งหลายอย่างเปลี่ยนไม่ซ้ำเลย จนอิจฉา นึกน้อยเนื้อต่ำใจ ไปบ่นกับที่บ้าน แม่ผมบอกว่า ข้าวเดือนมันแพงลูกหลายร้อย ลูกมีน้องน้องก็กินคล้ายๆกัน น้องยังกินได้เลย แน่หล่ะน้องผมชอบมากหมูทอดเนี้ยะ...กินยังไงก็ไม่ยักจะเบื่อ
อยู่มาไม่นาน พระเอกของเรื่องก็หายไป คือ เจ้าหมูทอดนี่หล่ะครับ ก่อนเข้าเรียนคุณครูให้เอาปิ่นโตไปวางไว้ที่ชั้นๆ ในโรงอาหาร แยกตามห้อง ตามระดับ ผมเปิดออกมาหมูทอดของผมถูกขโมยไปกินพร้อมผลไม้ เหลือให้แต่ข้าว ผมกับบ้านไปเจอแม่ตีเลยครับ ว่ากินแต่กับไม่กินข้าว บางทีกินแต่หมู เหลือผลไม้จนผมไม่อยากโดนแม่ตีต้องกินผลไม้กับข้าวให้หมด จะทิ้งข้าวผมไม่ทำครับผมรู้สึกไม่ดีพิกล ...จนถึงทุกวันนี้
ตอนนี้ผมโตมา ทำงานแล้วน้องผมเอย แฟนผมเอยชอบมากเลยชวนผมไปกิน ข้วหมูกระเทียม ข้าวหมูอบซีอิ้ว ผมกลายเป็นคนไม่ค่อยเท่าไหร่กับหมูทอดไปเลย... ตอนเด็กๆสมัยประถมพวกพี่ๆ ที่บ้านห่ออะไรไปกินกันที่โรงเรียนครับ.. เผื่อเอาไว้ ถ้าผมมีลูก จะได้มีเมนูใส่ปิ่นโตให้ลกไปโรงเรียนบ้าง...
บางคนที่อยู่ในนี้ อาจจะเห็นข้อความนี้แล้วจำไว้ว่าเคยเปิดปิ่นโตหัวม้าลาย 3 ชั้นแล้วแอบกินหมูทอด กับผลไม้ ของผมโดนเหลือข้าวให้ดูต่างหน้าก็เป็นได้.....
ปล.ผมทำงานเลิกดึกตอนนี้ยังไม่เลิกเลย โอฟี แต่เสร็จงานแล้ว คิดอะไรเรื่อยเปื่อย บางทีก็คิดถึงตอนเด็กๆ สมัยเรียน ถึงเวลามาก็มีกินไม่ต้องหา มีเวลาวิ่งเล่น ผ้าก็ไม่ต้องซักไม่ต้องรีด ... แปลกคนเราตอนเด็ก อยากโต ตอนนี้โตแล้วอยากเป็นเด็ก ...