บังเอิญ คุณแฟนชวนไปดู ตอนแรกก่อนดูก็คิดว่ามันต้องเป็น หนังรักทั่วไป ช-ญ สุดท้ายมันมีอะไรมากกว่านั้นจริงๆ ตามที่หลายๆคนในนี้ได้รีวิวไว้

เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ....
ระหว่างดู ผมรู้สึกเฉยๆ กับคู่ พระเอกนางเอก ผมว่ามันง่ายเกินไปหน่อยมั้ง หรือว่าเรื่องอื่นมันต้องผ่านอุปสรรคเนอะกว่านี้มั้ง 55+  เลยไม่รู้สึกว่ามันไม่ Peak เท่าที่ควร หนังมันมา Peak ตอนช่วง พ่อของพระเอกป่วยนี่แหละครับ ผมจะลุกไปเข้าห้องน้ำอยู่ละ เจอแม่พระเอกโทรมาบอกข่าว ผมเลยต้องนั่งต่อเลยว่ามันจะเป็นไง

สุดท้าย.....
พอมาถีงฉากที่ พระเอกย้อนกลับไปหาพ่อก่อนตายแล้วพ่อพาย้อนกลับไปตอนพระเอกเป็นเด็ก OMG  ฉากนี้เอาผมแทบจะเสียน้ำตาเลย มันบอกไม่ถูก แต่ทำให้ผมรู้สึกว่า โอ๊ย มันจะเศร้าไปไหน TvT  มันเป็นฉากที่ดูแล้วมีความสุขมากๆ ความรักของพ่อกับพระเอกมันสุดยอดจริงๆ
เอาซะผมนึกถึงพ่อ ตัวเองเลย พระเอกยังย้อนกลับไปหาได้ ทำในสิ่งที่ค้างได้อยู่ แต่ถ้าเป็นของเรา เราย้อนไม่ได้ เราจะรู้สึกยังไงล่ะทีนี้
กลายเป็นว่าหนังเรื่องนี้สอน "ให้ใช้ชีวิตในทุกวันให้เต็มที่เหมือนกับเรา ได้ย้อนเวลากลับมาแก้แล้ว" คำพูดจากพระเอก  

ดูจบแล้วรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ ใครยังไม่ได้ดูลองไปดูนะครับ ผมว่าหนังยังงี้นานๆมาทีนะนี่