เอาแบบขำๆมั่ง

ผมนั่งรถเมล์ติดหน้าต่างด้านซ้าย และข้างหน้าไปอีกแถว 2 แถว ก็มีคนนั่งเดี่ยวๆเหมือนเรานี่แหละ
นั่งไปซักพัก เริ่มสังเกตว่า คนข้างหน้าเรากำลังกลั้นขำอะไรบางอย่าง ขนาดต้องเอามือปิดปาก และจะขำเวลาที่รถเมล์จอดป้าย
เป็นอย่างนี้อยู่ 4-5 ป้าย ผมก็งงว่า ขำอะไรของมัน.....

ขณะที่กำลังนั่งงงๆและสังเกตคนข้างหน้าไปเรื่อยๆ ผมก็เริ่มสังเกตเห็นอีกว่า คนถัดไปที่นั่งอยู่ข้างหน้าต่อไปอีกแถว ก็มีอาการแบบเดียวกันเป๊ะ
เอาเว้ย ยิ่งอยากรู้ มันจะขำอะไรโดยพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมายกันถึง 2 คน

ระหว่างที่นั่งสังเกตต่อไปอีก ผมก็เริ่มมองรอบตัวและรู้ถึงที่มาของอาการกลั้นหัวเราะของ 2 คนข้างหน้า...

สรุปก็คือ คนที่อยู่หน้าสุด เค้าใช้เลเซอร์สีแดงๆ (ตอนนั้นยังไม่ฮิต คนไม่ค่อยรู้จัก) แอบส่องไปที่ขาของคนที่กำลังรอรถเมล์อยู่ เวลาจอดป้าย
และแทบทุกคนที่โดนส่อง ก็จะมีปฎิกิริยาแตกต่างกันออกไป บางคนพยายามจะวิ่งหนี นึกว่าแมลง บางคนเอามือปัดๆๆ
บางคนกระโดดโหยงเพราะไม่รู้ว่ามันคืออะไร บางคนเฉยๆ ไอ่คนข้างหน้าก็จะพยายามหาเป้าหมายใหม่

พอเห็นกิจกรรมนี้แล้ว ผมก็เริ่มแอบดูและแอบขำตาม 2 คนข้างหน้าไปด้วยเหมือนกัน เพราะแต่ละคนตลกมาก.....

และทิ้งความสงสัย ให้คนที่เพิ่งขึ้นมาใหม่ ว่าไอ่ 3 คนนี้มันหัวเราะอะไรกัน

สมัยเรียนละ เดินออกมาซื้อของตอนดึก ตอนนั้นโจรออกมาปล้นจี้บ่อยมาก
ในซอยเขาประกาศให้ระวังเวลาออกมาข้างนอกตอนดึกๆ
ไอ่เราก็ระวังตัวอยู่แล้ว เดินมองหน้ามองหลังเป็นอย่างดี
ตอนขากลับ มืดมาก สังเกตข้างหลังมีไฟมอเตอร์ไซค์ตามมาลิบๆ
เราก็คิดในใจว่าเป็นโจรหรือเปล่า ก็รีบเดินจ้ำๆๆๆ
ไอ่มอเตอร์ไซค์ก็บิดตามมาอย่างเร็ว เราจากเดินก็หลายเป็นวิ่ง
คิดในใจโดนปล้นแน่ๆ ตัดสินใจวิ่งไปหอใกล้ที่สุดที่มีไฟอยู่หน้าหอ
ไอ่มอเตอร์ไซค์เจ้ากรรมก็มาถึงตัวพอดี หันหลังไปมอง ผ่างงงง!! เป็นตำหนวดสองนาย
น้องวิ่งทำไมครับ ไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่า คุณตำหนวดถาม
อ่าวแล้วคุณตำหนวดตามผมมาทำไม ผมนึกว่าเป็นโจรที่เขาเตือนผมก็วิ่งสิครับ
สรุป ต่างฝ่ายต่างคิดว่าอีกคนเป็นโจร จบข่าว!!