ที่มา : www.facebook.com/SomkidFanPage
มีเพื่อนแชร์มาอีกที ผมเห็นว่ามีประโยชน์ เลยเอามาให้อ่านกันครับ



สมัยผมเป็นผู้บริหารสนามบิน...อยู่ต่างประเทศ... เจ้านายฝรั่ง...เดินมาชี้หน้าด่าผมว่า... เป็นผู้บริหารที่เฮงซวยมาก... ผมตกใจ...แต่ก็หัวเราะ...แล้วก็สวนคำทันทีทันใดว่า... ผิดแล้ว...นี่แสดงว่าไม่รู้จักกู... ทุกคนรู้ว่า... กูคือผู้บริหารที่เก่งที่สุด... ประสบความสำเร็จสูงที่สุด... ในรุ่นเดียวกัน...ที่เข้ามาทำงานพร้อมกัน... มันบอกว่า... กูไม่รู้ว่า...สำเร็จยิ่งใหญ่ขนาดไหน... แต่ในสายตากู...คือผู้บริหารที่เฮงซวยที่สุด... เฮงซวยยังไง...? ไหนว่ามาซิ... เป็นผู้บริหาร...ที่ขาดวินัย...วินัยอ่อนมาก... นี่ถ้าเป็นระเบียบในสนามรบ... ทหารที่ขาดวินัย...เขาจะเอาไปยิงทิ้ง... ขืนเสี่ยงใช้ทหารประเภทนี้...จะทำให้กองทัพเสียหาย... และพ่ายแพ้ในสงครามได้... ผมฟังแล้วตกใจ... แสดงว่าคนที่ขาดวินัย...เฮงซวย...และไร้ค่ามาก... ผมก็ถามต่อว่า...ผมขาดวินัยยังไง..? มันบอกว่า... นี่เป็นจุดอ่อนของผู้บริหารไทยทุกคน... ที่มันมองเห็นคือ...เวลาที่ลูกน้องทำผิด... ยืนดูเฉย...ไม่เรียกมาว่ากล่าวตักเตือน... ผมบอกว่า...มันเป็นความผิดเล็กน้อย...หยุมหยิมเกินไป... มันบอกว่า...วันนี้เป็นความผิดเล็กน้อย... แต่พรุ่งนี้...มันจะใหญ่ขึ้น... และถ้ายังไม่เตือน... เดือนหน้ามันจะใหญ่ขึ้น 30 เท่า... และถ้ายังไม่เตือน... อีก 3 เดือน...มันจะใหญ่มาก...เป็น 100 เท่า... จนทำให้หลายคนเดือดร้อน...รวมทั้งด้วย... และเมื่อถึงวันนั้น...มีคนไปเตือน...ไปลงโทษ...ไอ้คนทำผิด... มันจะถามว่า... กูทำผิดอะไร... กูทำแบบนี้มา 3 เดือนแล้ว...ไม่เห็นมีใครว่าอะไร... เป็นใคร...มาอะไรเรื่องของกู...เจ้านายกูยังไม่ยุ่ง แล้วหลังจากนั้น...ก็ไม่มีใครว่ากล่าวตักเตือนมันได้... จนกว่าจะเกิดเหตุใหญ่โต...จนควบคุมไม่อยู่... เดือดร้อนกันทั้งบริษัท...หายนะกันทั่วทั้งประเทศ... ผมฟังแล้วยิ้มๆ...นึกเถียงในใจว่า... เหตุการณ์แบบนี้...ไม่มีทางเกิดขึ้นกับกูหรอก...เพราะกูเก่ง... หลังจากนั้นไม่นาน...ประมาณ 3 หรือ 4 เดือน... ลูกน้องของผม...ขับรถ...ชนเครื่องบิน... นำหายนะมาสู่ผม...และบริษัท...ชนิดที่รับมือไม่ทัน... สาเหตุเป็นเพราะ... ขาดวินัย... เหมือนกับที่เจ้านายฝรั่ง...เคยด่าผมไว้...เปี๊ยบเลย... เรื่องมีอยู่ว่า... ทุกเช้าก่อนนำรถออกไปทำงานในสนามบิน... มันต้องเช็คความพร้อมของรถ 25 รายการ... ตาม Check list ที่เขาทำไว้... แต่คนไทย...มันเก่งมาก... 25 ข้อ...เช็คเสร็จภายใน 1 นาที... ทำเครื่องหมายถูก...ทั้ง 25 ข้อ...ภายใน 1 นาที... โดยไม่ต้องดูรถ...แล้วเซ็นชื่อกำกับ...แสดงว่า...เช็คแล้ว... ไม่ต้องเช็คหรอกเจ้านาย...เช็คทำไมทุกวัน...เมื่อวานก็เช็คแล้ว... เมื่อคืนนี้...รอบกลางคืนก็เช็คแล้ว...รถไม่มีปัญหาหรอก... ทำไมถึงต้องเช็คทุกวัน...มันบ่อยเกินความจำเป็น... ผมก็พยักหน้าเห็นด้วย... พอรถชนเครื่องบิน...ก็ทำการสอบสวน... ปรากฏว่า...รถคันนี้...ไม่ได้เช็คสภาพนานกว่า 6 เดือนแล้ว... แต่มันมีบันทึกว่า...เช็ควันละ 2 ครั้งทุกวัน...ตลอด 6 เดือนเต็ม... เพราะมันใช้วิธีเช็คแบบเดียวกัน...คือขีดเฉพาะ Check list... แต่ไม่ได้ตรวจสภาพรถจริงๆ... จากเหตุการณ์วันนั้น...ผู้เกี่ยวข้องถูกลงโทษกันถ้วนหน้า... ผมในฐานะผู้บริหาร...ที่รับผิดชอบในวันนั้น... เกือบถูกไล่ออก... ดีแต่ว่า...กรรมเก่าที่ทำไว้ดี... คือประวัติและผลงานของผมยอดเยี่ยม...มาตลอด... เลยช่วยให้รอดไปได่ครั้งหนึ่ง... คนไทยทั้งหมด...ที่ทำงานที่นั่น... เสียศักดิ์ศรี...อย่างรุนแรง... พวกฝรั่งมองคนไทย...ด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม... ว่าเป็นพวก...ไม่ได้เรื่อง...เฮงซวย...ไม่มีวินัย... ทำผิดคนเดียว... ถูกประนามกันทั่วประเทศ... ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา... ผมให้ความสำคัญของเรื่องวินัย...เป็นอันดับหนึ่ง... เห็นใครทำผิดกฏระเบียบ...ผิดวินัย...ผมเข้าไปเตือน...ทันที... โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย... ไม่ว่าความผิดที่ทำนั้น...มันจะเล็กน้อยแค่ไหน... เพื่อยุติการทำผิด...ให้หยุดอยู่แค่ตรงนั้น...ไม่ขยายวงต่อ... และได้รับการแก้ไขให้ถูกต้อง...ในการทำครั้งต่อไป... แล้วผมก็นำบทเรียนที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิตนี้... มาเป็นแบบอย่าง...ในการเลี้ยงลูก... ไม่ว่าลูกจะทำผิดเรื่องเล็กน้อยแค่ไหน... ผมจะรีบเข้าไปเตือน...และกำชับว่า... อย่าทำแบบนี้อีกเด็ดขาดนะลูก... ทำให้ลูก...เป็นคนที่มีวินัยเข้มข้น... อะไรไม่ดี...อะไรไม่ถูกต้อง...ไม่ทำ... ผู้คนที่อยู่รอบข้าง...ไม่มีใครเดือดร้อน... ชีวิตครอบครัวมีความสุขสมบูรณ์... สมคิด ลวางกูร