เมื่อครู่ผมฝันไปว่า
จะไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนๆ โดยคิดจะเดินทางด้วยนถไฟ เราจึงนั่งรถบัสเพื่อไปขึ้นรถไฟที่สถานี ระหว่างทางฝนตกหนักมาก น้ำท่วม ถนนขาด ทางพัง ยางแตก อุปสรรคต่างๆ มากมาย แต่สุดท้ายก็ไปถึงสถานีรถไฟกันจนได้.....
ที่สถานีรถไฟ : ผมและเพื่อนๆ นั่งรอขบวนรถไฟกันนานมากประมานห้า-หกชั่วโมงเห็นจะได้ เรานั่งบ่นกันไฟแลบว่ามาช้าเหลือเกิน จนในที่สุด รถไฟก็มา พวกเรารีบขึ้นขบวนรถไฟกันทันที ต่างคนต่างก็โน้มตัวลงนอนเพราะเพลียจากการนั่งรถบัสและนั่งรอรถไฟ...
บนรถไฟ : ระหว่างทาง ผมและเพื่อนๆก็พูดคุยกัน สนุกสนานเฮฮาปาร์ตี้ คุยกันถึงเรื่องทะเลที่เราจะไปกัน ว่ามันเป็นทะเลที่สวยงามมาก ระหว่างที่คุยกันอยู่ พวกเราก็รู้สึกหิว ะอดีกับที่ขบวนรถไฟแวะจอดที่สถานีเล็กๆ สถานีหนึ่งพอดี.. ผมก็กะว่าจะลงไปซื้ออะไรกืนสักนิด เลยถามเพื่อนที่อยู่บนรถไฟว่าจะฝากซื้ออะไรรึเปล่า จากนั้นผมก็ลงไปเดินดูว่ามีอะไรกินบ้าง แต่ยังไม่ทันจะเริ่มเดินดูของกิน ผมก็ได้ยินเสียงขบวนรถไฟเริ่มเคลื่อนตัว.. 'ไอ้เชี่ย ชิพฮ๋ายแล้ว!!' ผมพูดขึ้นมาด้วยความตกใจพร้อมกับรีบวิ่งกลับไป หวังจะขึ้นขบวนรถไฟให้ทัน.
.!
แต่เหมือนโดนกลั่นแกล้ง
พอผมวิ่งไปใกล้รถไฟและกำลังจะกระโดดขึ้นไป ขบวนรถมันก็เร่งความเร็วกนีผมห่างออกไปอีก ผมก็วิ่งตาม วิ่งๆๆๆ จนขบวนรถไฟวิ่งด้วยความเร็วสูงสุด ผมก็ยังวิ่งตามขบวนรถอยู่ มือผมเอื้อมไปสุดมือ หวังจะจับราวที่ประตูให้ได้ แต่ก็ไม่ถึง ผมเริ่มหมดแรง จึงรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้าย วิ่งแบบเต็มฝีก้าว และกระโดดคว้าราวประตูเอาไว้ได้ ผมพยายามจับราวประตูไว้ เพราะ ถ้าปล่อยมือ ผมจะต้องตกขบวนรถไฟนี้แน่ๆ เพื่อนๆก็พยายามจะช่วยกันดึงผมขึ้นไป...
ผมคิดในใจ 'ไอ้รถไฟ! กูรอตั้งนานดว่าจะได้ขึ้น พอกูจะลงไปซื้อของแปปนึง ไม่ถึง 5 วิฯ ก็ออกแล้ว จะรีบไปไหน แถมยังไม่ชลอรถ ปล่อยให้กูวิ่งตามขนาดนี้อีก..เอ๊ย!? กูเกลียดรถไฟไทย'
ผมเกลียดรถไฟไทย
จะไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนๆ โดยคิดจะเดินทางด้วยนถไฟ เราจึงนั่งรถบัสเพื่อไปขึ้นรถไฟที่สถานี ระหว่างทางฝนตกหนักมาก น้ำท่วม ถนนขาด ทางพัง ยางแตก อุปสรรคต่างๆ มากมาย แต่สุดท้ายก็ไปถึงสถานีรถไฟกันจนได้.....
ที่สถานีรถไฟ : ผมและเพื่อนๆ นั่งรอขบวนรถไฟกันนานมากประมานห้า-หกชั่วโมงเห็นจะได้ เรานั่งบ่นกันไฟแลบว่ามาช้าเหลือเกิน จนในที่สุด รถไฟก็มา พวกเรารีบขึ้นขบวนรถไฟกันทันที ต่างคนต่างก็โน้มตัวลงนอนเพราะเพลียจากการนั่งรถบัสและนั่งรอรถไฟ...
บนรถไฟ : ระหว่างทาง ผมและเพื่อนๆก็พูดคุยกัน สนุกสนานเฮฮาปาร์ตี้ คุยกันถึงเรื่องทะเลที่เราจะไปกัน ว่ามันเป็นทะเลที่สวยงามมาก ระหว่างที่คุยกันอยู่ พวกเราก็รู้สึกหิว ะอดีกับที่ขบวนรถไฟแวะจอดที่สถานีเล็กๆ สถานีหนึ่งพอดี.. ผมก็กะว่าจะลงไปซื้ออะไรกืนสักนิด เลยถามเพื่อนที่อยู่บนรถไฟว่าจะฝากซื้ออะไรรึเปล่า จากนั้นผมก็ลงไปเดินดูว่ามีอะไรกินบ้าง แต่ยังไม่ทันจะเริ่มเดินดูของกิน ผมก็ได้ยินเสียงขบวนรถไฟเริ่มเคลื่อนตัว.. 'ไอ้เชี่ย ชิพฮ๋ายแล้ว!!' ผมพูดขึ้นมาด้วยความตกใจพร้อมกับรีบวิ่งกลับไป หวังจะขึ้นขบวนรถไฟให้ทัน.
.!
แต่เหมือนโดนกลั่นแกล้ง
พอผมวิ่งไปใกล้รถไฟและกำลังจะกระโดดขึ้นไป ขบวนรถมันก็เร่งความเร็วกนีผมห่างออกไปอีก ผมก็วิ่งตาม วิ่งๆๆๆ จนขบวนรถไฟวิ่งด้วยความเร็วสูงสุด ผมก็ยังวิ่งตามขบวนรถอยู่ มือผมเอื้อมไปสุดมือ หวังจะจับราวที่ประตูให้ได้ แต่ก็ไม่ถึง ผมเริ่มหมดแรง จึงรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้าย วิ่งแบบเต็มฝีก้าว และกระโดดคว้าราวประตูเอาไว้ได้ ผมพยายามจับราวประตูไว้ เพราะ ถ้าปล่อยมือ ผมจะต้องตกขบวนรถไฟนี้แน่ๆ เพื่อนๆก็พยายามจะช่วยกันดึงผมขึ้นไป...
ผมคิดในใจ 'ไอ้รถไฟ! กูรอตั้งนานดว่าจะได้ขึ้น พอกูจะลงไปซื้อของแปปนึง ไม่ถึง 5 วิฯ ก็ออกแล้ว จะรีบไปไหน แถมยังไม่ชลอรถ ปล่อยให้กูวิ่งตามขนาดนี้อีก..เอ๊ย!? กูเกลียดรถไฟไทย'