ผมมีปัญหาบางอย่างเก็บไว้ในใจ และปัญหานั้นไม่สามารถบอกใครได้
ผมควรทำยังไงครับ ผมพึ่งธรรมะเข้าช่วยในการประครองร่างกายและจิตใจ
ให้ชีวิตก้าวเดินต่อไป ทำได้ดีที่สุดแค่ชั่วครั้งชั่วคราว บางทีชีวิตของคนเรา
มันก็อาจจะเหมือนนิยายน้ำเน่าจนเกินไป และจิตใจของคนเราก็แข้มแข็ง
ไม่เท่ากัน คนอ่อนแอ อ่อนไหว ก็คงดำเนินชีวิตลำบากกว่าคนอื่นเพราะ
โลกใบนี้ไม่ได้มีวันสวยงามทุกวัน หลายคนอาจจะบอกว่าผมพร่ำอะไรให้ฟัง
แต่ถ้าวันหนึงคุณเคยผ่านเรื่องเลวร้ายมามากมาย คุณคงจะเข้าใจเป็นอย่างดี

เคยคิดหลายครั้งที่อยากจะใช้ชีวิตในร่มกาสาวพัสตร์ ดำรงอยู่ในศิลธรรม
อันดีงามอยากปฏิบัติดีปฏิบัติชอบอยู่ในศาสนา อันเป็นหนทางแห่งการพ้นทุกข์
ทั้งหลายทั้งปวง ให้งดงามทั้งกาย วาจา ใจ ในใจตัวเองคิดว่าถ้าเรามีวันอยู่จุดนั้น
จะทำให้ดีและงดงามที่สุด ไม่ขอรับปัจจัยต่างๆ ดำรงณ์ตนให้ตั้งอยู่ได้เพื่อการ
ปฏิบัติธรรมและหาหนทางสู่นิพพานก็พอ แต่ด้วยตอนนี้จิตใจที่ยังมีกิเลสอยู่ในตัว
และ ภาระที่ต้องทำ ต้องรับผิดชอบ
ก็ไม่อาจหันหน้าไปทางนั้นได้ในตอนนี้ เลยอยากลองหาวิธีที่ทำให้
เรารู้สึกปล่อยวางและอยู่อย่างมีความสุขเท่านั้นครับ