หนูคิดว่าการใช้ชีวิตของหนูในแต่ล่ะวันนั้น ก็ลำบากกับการเรียนมากพออยู่แล้วว แต่วันหนึ่งหนุต้องไปหนักใจกับ ผู้คนที่เข้ามาในชีวิตที่มีทั้งความเรื่องมาก และดีไม่ดี เป็นประเภทไม่ยอมใคร ไม่อยากให้ใครได้เปรียบ และเราก้เป็นประเภท ขี้เกรงใจ ไม่กล้าแม้แต่จะเตือน หรือว่าอะไรเค้า เค้าว่ามาไอ้เราก้ไม่กล้าว่าให้ ทุกคำพุดทุกคำที่เราคุยกับเขา เราก็กลับมาพิจรารณาว่าเราพุดไม่เข้าหูเข้ามั๊ยยยย  หรือเราพูดไปกระทบใจเขา หรือป่าววว และเราก้เป้นประเภทที่นำกับมากลุ้มเสียยยเองงงงอมยิ้ม14  แต่ เขากับไม่นึกถึงใจเราเลยยยยย T^T  ขอยอมรับว่าา เคยเครียดกับเรื่องพวกนี้มามากกเหมือนนนกันนนนน    คิดไปคิดมาหนูก้เริ่ม มกลัววว ตัวเองจะเป้นบ้าซะแล้ววว ไม่งั้นก็หลอดเลือดแตกในสมองงแน่ๆๆ ขนาดอายุหนุยังไม่ถึง 20 ร้องไห้ เจอแค่นี้ยังเก็บมาคิดเล้กๆน้อยยยยๆๆ หนูรู้สึกเศร้าค่ะ