เป็นความเห็นส่วนตัวน่ะ ก็แสดงความเห็นแบบ เป็นเหตุเป็นผล

มันเกี่ยวกับ การไม่ไปต่อเติมกิเลส

ถ้าพุทธศาสกนิกชน ลืมไปหรือเปล่าว่า ศาสนาเราไม่ได้เน้นให้ยึดติด หาหนทางพ้นทุกข์

แต่ทำไม เราถึงใช้คำว่า "ไว้ทุกข์" รากศัพท์ หมายถึง อะไร คือ ช่วงที่เราต้องแสดงความเสียใจต่อการจากไปของบุคคล ที่เป็นที่เคารพรัก โดย การทำให้จิตใจเศร้าโศกเสียใจหรือเปล่า ??? หากเป็นบุคคลทั่วไปการกระทำคงไม่แปลก แต่จะดูแปลกหากเป็นการกระทำเพื่อแสดงความเคารพรัก ต่อผู้มุ่งหนทางพระนิพพาน (อันนี้ผมไม่รู้น่ะ เพราะเห็นแต่ล่ะที่ แต่ล่ะหน่วยงาน ให้ใส่ชุดดำบาง ใช้คำว่าไว้ทุกข์กันบ้าง หรือบางคนให้ จอทีวีสีดำบ้าง)

หากเรา เปลี่ยนวิธีคิดใหม่ แสดงอะไรก็ได้ที่เป็นการพัฒนาจิตใจ มากกว่าไปเศร้าสอย,เสียใจ,ไว้ทุกข์ เช่น ปฎิบัติธรรมกันทุกวัด พร้อมกันทั่วประเทศ , ร่วมใจทำความดี กิจกรรมอะไรก็ได้ไว้อาลัยแด่สมเด็จท่าน เพื่อมุ่งตรงต่อเส้นทางพระนิพพาน ฯลฯ

ไม่รู้ว่า จะมีคนเข้าใจในความคิดหรือเปล่า เพราะท่านก็ เป็นพระภิกษุสงฆ์ มุ่งตรงต่อหนทางพระนิพพาน ผมมองว่า การไว้ทุกข์ ไว้อาลัย แสดงออกถึงความโศกเศร้า เป็นการกระทำตรงกันข้าม ต่อหนทางพระนิพพาน เหมือนไม่ได้เคารพกันจริง