ผมอาจจะคิดไม่เหมือนใครหลายๆคนครับ สำหรับรายการ The voice

1) ผมรู้สึกว่า ตั้งแต่คู่แรกแล้ว โค้ชเอง  มักจะจับคู่แบบ เดาได้แต่ที่บ้านแล้วว่าใครจะไปต่อ มักจะเลือกคนที่ดูดีกว่าได้ไปต่อ เพราะจะได้ปั้นได้ จะได้ไม่ซ้ำรอยปีที่แล้ว ที่ที่ 1 ไม่ค่อยได้ออกงานเท่าที่ 2 แต่อย่าลืมนะครับ ว่ารายการนี้เป็นรายการเสียง คุณทำให้นักร้องเสียงดีๆหลายคนเสียใจกับการตัดสินนะครับ

ยกตัวอย่างนะครับ คู่ ตุ๊กตา เธอสวยก็จริงครับ น่ารัก แต่น้ำเสียงเอง เธอสู้ปลาไม่ได้นะครับ สังเกตสีหน้าปลาไหมครับ ก่อนตัดสิน ปลาเองก้มหน้าเหมือนรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็คงแพ้ เธอก้มหน้ารอ แล้วก็เป็นจริงๆ ไม่แปลกอะไรเลยครับ ที่เธอร้องไห้

2) โค้ชคิ้ม ทำไมแกดูเหมือนแบบท่องบทมาจากที่บ้าน เพิ่อมาพูดคำคมบนเวที โอเค อันนี้ยังให้อภัย แกอาจจะหัวช้า ไม่ทันคิด เลยต้องเตรียมมาก่อน แต่การที่แกมาอวยเว่อๆ คนคนนึงในสองคน หลังจากแบทเทิ่ลเสร็จ ทำเพื่ออะไรครับ ทำเพื่อข่มขวัญโค้ช คนที่จะต้องเลือกหรืออย่างไรกัน อย่าลืมสิครับ คุณไม่มีสิทธิ์เลือกนะ อวยแบบนี้ไปตัดสินเองเลยไหมครับ

3) การเลือกโค้ช อันนี้สำคัญมากครับ ถ้าเป็นไปได้ ให้เลือกโค้ชที่เขาเอ็นดูเรามากๆไว้ เช่น ตุ๊กตา ตอนนั้นมีหันมาหาเธอสามคน แสตมดูไม่มีท่าทีว่าจะได้เธอ แต่เธออุตส่าเลือกแสตม ก็เหมือนเป็นบุญคุณต่างตอบแทน สัญญาใจว่าถ้าจะให้ตกรอบแรกคงไม่ได้ คงไปได้ไกลพอสมควร

อีกเคสครับ ผมเดาล่วงหน้า เป็นเคสของโจอี้บอยครับ ที่เป็นผู้ ญ สวยๆ เรียน จุฬา พ่อเป็นคนต่างชาติ ตอนแรกก็ไม่มีท่าทีว่าโจอี้บอยจะได้  ผมเดาว่าต่อให้เธอร้องแย่ เธอก็ยังได้ไปต่อครับ เพราะเป็นทำนองเดียวกันกับตุ๊กตาครับ

4) โค้ชทั้งหลายครับ ตอนแรกที่คุณสัญญาอะไรกับใครไว้บนเวที มันเป็นแค่ลมปากใช่ไหมครับ ว่าจะไปให้ถึงฝั่ง อย่างนุ่น นี่ แต่สุดท้าย จับโดนให้มาเจอกันแบบ เออ รู้ผลแต่แรกอยู่แล้ว

อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของผมนะครับ ไม่ถูกใจใครก็ขออภัยครับ