ขอระบายคะ     เครียดเรื่องความสูง ตอนนี้อายุ20สูง177คะ   ขอย้อนความหลังนิดนึงสมัยเรียน ปวช ปี2 อายุ17ปี สูง175คะ   ตอนนั้นยังพอใจเพราะมันยังไม่เกินยังพอรับได้คะ    เราไม่ได้สูงทิ่สุดในโรงเรียนนะ   มีรุ่นพี่ผู้หญิงคนนึ่งตัวสูงกว่าเรามากเค้าสูง185 เราเลยไม่เครียดเท่าไหล่  สูงเท่าๆเรามีประมาน5คน  เราเป่นคนทิ่กัวคนนินทาคะ  เราชอบถามเพื่อน ผช  ว่าเราสูงน่าเกียจไหม่มันบอกว่าเราก่เหมือนคนสูงปกติทั่วไปไม่ได้มีอะไรประหลาด555  มีวันนึ่งเดินผ่านพี่ผู้ชายกลุ่มใหย่เค้าพูดเสียงดังเหมือนจะให้เราได้ยินว่าหุ่นสวยเหมือนนางแบบชอบจังแต่ไม่กล้าจีบ เรารีบเดินเร่ยเขินมากๆ เราควรจะดีใจหรือเสียใจดี  แต่ปัจุบันเรามีลูกแล้วเร็วปะหละ  ยังเสียดายทิ่เรียนไม่จบเพราะความแรดในตอนนั้นเลยทำให้พลาดโอกาศดีๆไปคะเราอาจจะสูงไปแต่หุ่นดีตอนนั้นประมาน18คะบ้านเก่าเป็นร้านอาหารใหย่ก็ต้องมีลูกค้าหลากหลายอาชีพมาทานข้าวใช่ไหมคะก่มีลูกค้ากลุ่มนึ่งเอาใบสมัครเค้าจะหานางแบบเกี่ยวกับเครื่องสำอางคะเราก่ดีใจและมันคือความใฝ่ฝันแต่ต้องฟังลงเพราะเค้าถามเรื่องการศึกษา เราก่ไม่ได้บยอกเค้าไปว่าเราเรียนไม่จบเพราะอายเค้าก่ให้ใบสมัครมาคะแล้วบอกว่าให้ไปสมัครด้ายตนเองเร่ยที่บริษัทนี้ตรงนี้คะสรุปเราไม่ได้ไปเพราะอายเรื่องการศึกษา     เราม่อยากสูงแต่เกิดมาสูงน่านจะใช้ความสูงให้เป็นประโยชน์ เสียดายจิงๆ     แต่ก่เครียดนะไม่อยากสูงเกินไปแบบนี้อยากสูงสักประมาน173เกินมา4ซ  แต่มันก่แปลกนะคะมีแต่  ผชตัวเล่กกว่ามาชอบบางคนตัวเท่าไหล่เราเราไม่กล้าเดินกะเค้าแต่เค้ากับมันใจทิ่จะเดินกับเรา     แต่พ่อของลูกเราสูง172คะ   เราชอบแซ่วว่ามาแรกความสูงกันถึงจะโอเค