ของเรา ลูกก็อยู่กับแม่สามีที่ภาคเหนือค่ะ เราอยู่กรุงเทพ ยอมตัดใจเพราะคิดว่า ย่าหลานยังไงก็รักกันมากกว่าจ้างคนอื่นเลี้ยง
และเราดูท่าทางย่าแล้ว จะสามารถเลี้ยงดูและปกป้องดูแลลูกเราได้ดี จึงยอมให้ไป
แต่พอลูกอายุครบ 2 ขวบครึ่ง เราจะนำลูกกลับมาอยู่กับเรา เพราะวัยนี้ กำลังจดจำได้ดี ต้องการการพัฒนาด้านร่างกายและสมอง
เราควรดูแลเค้าเอง และให้เค้าใกล้ชิดกับเราให้มากที่สุดค่ะ

เรามีเวลาไม่นานนะคะ ที่เค้าจะสนิทกับเรา พอเค้าโตขึ้นอีก เค้าจะสนิทกับเพื่อนๆแล้วนะคะ

ส่วนถ้าสามีไม่ยอม เราก็ใช้สิทธิ์ความเป็นแม่ทักท้วงค่ะ
ไม่ทราบว่าใครเป็นคนดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายคะ ถ้าเราดูแลเอง ก็ยื่นคำขาดเลยค่ะ
แต่ถ้าสามีดูแลค่าใช้จ่าย ก็คุยกันดีๆ พูดให้เค้าเห็นใจเรา เอาน้ำเย็นเข้าลูบค่ะ ยังไงก็เป็นคู่ชีวิตกัน
หรือถ้าเลวร้ายที่สุด สามีไม่ช่วยเรา เราก็ยืนกรานเลยค่ะ ว่าเราจะเลี้ยงเอง
อย่าไปกลัวเรื่องค่าใช้จ่าย สัญชาติญาณของแม่ กัดฟันสู้ได้ทุกคนอยู่แล้ว
ไม่อย่างนั้นคนที่เขายากจนข้นแค้น อยู่ใต้ทางด่วน เค้าก็เลี้ยงลูกไม่ได้สิคะ

ทั้งนี้ทั้งนั้น สิทธิ์ขาดทางกฎหมาย ลูกคือสมบัติของแม่ 100% นะคะ