ไม่ไหวแล้วนะ เศร้าเกิ๊น น้ำตานี่ไหลตลอด ท่วมจอกันเลยเทียว สงสารพี่ไม้ สงสารกาหลง เศร้าฝุดฝุดจ้า

แต่ละฉากที่กาหลงร้องไห้นี่กินใจจริงๆ ชอบฉากที่โดนแม่ขัดขวางแล้ววิ่งหนีไปพังบ้านเอาขวานจามเสา นางร้องไห้ได้แบบ สื่ออารมณ์ถึงเลยว่า มันไม่มีความหมายแล้ว บ้านหลังนี้ที่พยายามช่วยกันสร้างมาที่สุดก็ไร้ค่าห

พี่ไม้ อย่าร้องเลยนะ เศร้าจริงฉากนี้ กอดศพกาหลงร้องให้สะอื้น

ซีนสะอื้นร้องไห้เล่นซะน่าสงสาร ทำให้ร้องตามเลย น้องร้องไห้ได้สุดยอดมาก เอ็งอย่าดื้ออย่าซนนะกาเหว่า พี่กาหลงไม่อยู่แล้ว ต้องดูแลพี่ชบานะ เศร้าๆๆ

คิดถึงพี่ไม้ คิดถึงกาหลง คิดถึงพุดจีบ คิดถึงเพชร คิดถึงชบา คิดถึงโชติ คิดถึงอบเชย คิดทุกคนชาวบ้านบัวศรีจัง รู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก ;(;(;( มีใครเป็นเหมือนเรามั่ง

สำหรับเราฉากนี้เราร้องไห้ตามเลย คนนึงก็แกล้งเป็นมองเห็นเพื่อให้อีกคนสบายใจ อีกคนนึงก็ร้องไห้แทบขาดใจ แต่ให้คนรักรู้ไม่ได้ ซึ้งมากกกกกก และปุ้กลุ้กนางเล่นฉากนี้ถึงใจมาก ตอนเดินไปล้มลงเกาะไม้แล้วปิดปากร