ในชีวิตที่เกิดมาของทุกคน คงมีเรื่องราวความรักกันมาหลายแบบ
แต่คงไม่ใช่ทุกคนที่จะมีโอกาสเจอคนที่ "ใช่" ใช่ที่สุดแบบ 100%  
หลายคน ใช้ชีวิตมาเนิ่นนาน มีรักหลายครั้ง แต่ไม่เคยจะเจอ คนที่ใช่ที่สุดเลยสักครั้งเดียว
แต่ถ้าวันหนึ่งคุณได้พบกับคนที่ "ใช่" ที่สุดคนนั้น และมีโอกาสอยู่ด้วยกันสักหนึ่งวัน หนึ่งคืน
แม้รู้ว่า ผ่านจากหนึ่งคืนนั้นไปแล้ว คุณอาจไม่มีโอกาสอยู่ด้วยกันอีก
ถามว่า คุณจะคว้าโอกาสนั้นไว้ และอยู่กับเขามั้ยครับ ?

Before Sunrise เป็นภาพยนตร์ที่ผมคิดว่า โรแมนติกที่สุดตลอดกาล
ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันมีหนังโรแมนติกหลายเรื่อง แต่ส่วนตัวของผมไม่มีเรื่องใดโค่นเรื่องนี้ได้
บทภาพยนตร์ เป็นการสนทนาของเจสซี่ กับ เซลีน หนุ่มอเมริกัน กับ สาวฝรั่งเศส ที่เจอกันโดยบังเอิญบนรถไฟ
ทั้งคู่ถูกชะตากันอย่างรวดเร็วตั้งแต่แรกเห็น และ เริ่มถ่ายทอดตัวตนให้กัน
คิดดูนะครับ ท่ามกลางผู้คนมากมาย จะมีสักกี่ครั้งที่เราเจอคนถูกชะตา
ชนิดที่ว่าพร้อมแชร์เรื่องต่างๆให้ฟังโดยไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจเลย

ทั้งคู่มีปลายทางคือเวียนนา ในออสเตรีย โดยเจสซี่เตรียมต่อเครื่องบินเพื่อกลับสหรัฐในวันรุ่งขึ้น
ขณะที่เซลีน ก็จะไปศึกษาต่อที่ฝรั่งเศสเช่นกัน
เมื่อถึงเวียนนา เจสซี่ บอกกับเซลีนว่า เครื่องบินเขาจะออกตอน 9.30 ของวันรุ่งขึ้น และเขาไม่มีเงินพอจะนอนโรงแรม
แต่สิ่งที่เขาขอ เซลีน ก็คือให้อยู่กับเขา หนึ่งวันหนึ่งคืนได้ไหม มาเที่ยวเวียนนากันเถอะ
การถูกชะตาของเราสองคน มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอกจริงมั้ย และเซลีน ตอบตกลง

ตลอดช่วงเวลา 1 วัน 1 คืน
ภาพยนตร์ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าคน 2 คน สนทนากัน
ในเรื่องต่างๆ ชีวิต , ครอบครัว , ความฝัน , รายการโทรทัศน์
แต่ถ้าใครที่ได้ชม จะรู้สึกได้เลยว่า การที่เราได้อยู่กับคนที่ใช่จริงๆ
คนที่เราเป็นตัวเองได้ 100% และชอบที่เขาเป็นแบบ 100%
แค่ได้คุยกัน แค่ได้แชร์เรื่องต่างๆให้กัน มันคือที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรจะเกินไปกว่านี้

ภาพยนตร์นั้นค่อยๆสร้างให้ เรารู้สึกรักทั้งสองตัวละคร อยากให้ทั้งคู่รักกัน
แต่อย่าลืมว่าตอนจบของเรื่องนี้ มันเหมือนถูกกำหนดไว้แล้ว อีธานต้องกลับอเมริกา และเซลีนต้องไปเรียนต่อ
เมื่อคุณได้เจอกับคนที่ใช่ที่สุด และคุณต้องลาจากกันทั้งๆที่มีเวลาร่วมกันสั้นๆ และไม่รู้จะเจอกันอีกเมื่อไหร่
การที่ต้องมารู้จักกัน อาจทำให้คุณต้องจดจำเขาไปตลอดชีวิต และเจ็บปวดอยู่อย่างนั้นไปตลอดก็ได้

หนังเรื่องนี้จึงเต็มไปด้วยความรู้สึกเศร้า และใจหาย
เป็นภาพยนตร์สองเรื่องในชีวิตที่ผมดูแล้วน้ำตาไหล (อีกเรื่องคือ Cast Away)
ความสัมพันธ์ที่ก่อตัวขึ้น ความผูกพันที่ทั้งคู่มีร่วมกัน
และอนาคตที่กำลังจะจบลง ทำให้มันเหมือนกับโลกทั้งใบพังทลายลงมา

คนที่ดูเรื่องนี้ ถ้าเคยมีรัก ย่อมจะย้อนคิดไปถึงความสัมพันธ์ของตัวเอง
บางคนเคยเจอคนที่ใช่ที่สุดแล้ว แต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ตามที่ไม่สามารถรักกันได้
ถึงแม้จะเป็นแบบนั้น แต่รู้มั้ย เธอจะอยู่ในความทรงจำของฉันเสมอ
ผ่านไปกี่ปีก็ไม่ลืม ต่อให้ฉันจะมีใครฉันก็จะไม่ลืม
ฉันขอแค่ให้เธอมีความสุขตลอดไป     
แม้คนที่อยู่ข้างๆเธอจะไม่ใช่ฉันก็ตาม