ตั้งแต่ 3.24 อ่ะ
ไตรรัตน์:คนอย่างยัยเบญาจาฆ่าได้เเม้กระทั้งทนายสมชาติ แล้ว ผีเจ้าที่เจ้าทางที่นี้มันก้อฆ่า...

ใครรู้สปอยทีอยากรู้จริงไหมค่ะ

ขอบคุณนะค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้  “เฮ้ย...หยุดนะ”
       ผีทั้งสามหยุด หันไปมอง...เห็นผีเจ้าที่ในสภาพที่เสื้อผ้าฉีกยับเยินเพราะสู้กับผีนักศึกษามา
       “ถ้าจะทำอะไรคนในบ้านนี้ ต้องผ่านอุ้งตีนหมีเจ้าที่ไปก่อน จ๊ากก...”
       เจ้าที่กวาดขาเตะทีเดียว ผีอาฆาตทั้งสามกระเด็นไป ฟุบอยู่ที่ผนัง แล้วลุกขึ้นมองมาที่เจ้าที่ อย่างโกรธ
       “อุเม่! ยังจะมามองหน้าอีก หมั่นไส้ว่ะ ย๊ากกก”
       เจ้าที่กวาดขาเตะจระเข้ฟาดหางอีกรอบ วิญญาณทั้งสามกระเด็นทะลุผนังบ้านหายไป ติณห์ที่หนีหลุดมือเบญจามาได้วิ่งเข้ามา
       “ญาณิน คุณเป็นไรมั้ย”
       “ไม่ค่ะ แต่ป้าออซีคะ”
       “ไหวไหมครับป้า”
       อรวรรณพยักหน้าทั้งที่จุกในอกเต็มที่ เจ้าที่หันไปเห็นเบญจาเดินตามมา
       “นั่นแน่ะนังแม่หมอใจบาป ฉันจัดการส่งผีกระจอกของแกกลับหลุมไปแล้ว ยัง...ยังจะดื้อ ด้านอยู่อีกเหรอ”
       “อย่ามาปากดีกับฉันนะ ไอ้เจ้าที่สอพลอ”
       “ฮ่ะๆ ถ้าฉันสอพลอ ก็แค่สองคำ แต่เธอฉันให้สามคำ...สอหอปอ”
       “สามคำอะไรของแก”
       “ก็ไสหัวไปไง คุณติณห์กับคุณญาณินเขารักกัน จะมาแย่งเขาอยู่ได้เป็นแม่หมอ ก็ทำตัว ให้คนเขานับถือสิ ไม่ใช่เก่งแต่ใช้อาคมหากินกับภูติผีสร้างบาปกรรม ใครมันจะไปรักได้ลงคอ อย่างเธอ...มีที่เดียวแหละที่ต้องการตัว นรกไงฮ่ะๆ”
       เบญจาโกรธมาก ตาแดงกล่ำราวกับไฟลุก
       “ถ้าอย่างงั้น แกก็ลงไปรอฉันในนรกก่อนเลย”
       เบญจาท่องคาถาแล้วยื่นแขนชี้มาที่เจ้าที่ ทันใดนั้นก็เกิดฝูงอีกาบินเข้าไปรุมทิ้งวิญญาณเจ้าที่ เจ้าที่พยายามปัดป้องตัวเองแต่ก็สู้ไม่ได้
       “อ๊ากๆ”
       ร่างเจ้าที่ถูกรุมจิกทึ้ง จนวิญญาณถูกกระชากแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
       “เจ้าที่”
       ญาณินมองภาพวิญญาณของเจ้าที่สลายไปต่อหน้าต่อตาพร้อมฝูงอีกา เหลือแต่กองเสื้อผ้าแล้วแค้น
       “เบญจา”
       ญาณินหันมองมาที่ประตูอีกที...เบญจาหายไปแล้ว แต่เสียงยังดังก้อง...
      
       “ฉันจะต้องฆ่าแกให้ได้นังญาณิน”