ปกติเราถึงออฟฟิศแล้วนอนในรถทุกวันค่ะ แต่วันนี้ปวดท้องตะหงิดๆ จะนอนก็นอนไม่หลับ
ด้วยความที่ขนลุกซู่ๆๆ เลยรีบแต่งหน้าแต่งตัวแล้วรีบลงจากรถ
ตอนแตะบัตรขึ้นตึก ไม่มีคนเลย เพราะเช้ามาก ลิฟท์มีอยู่ 8 ตัว เราได้ตัวสุดท้ายในสุด พอลิฟท์จะปิด
มีเสียงทุ้มๆ ช้าๆ ลอยมา  " ไป ด้วย ครับ"

เรายืนหน้าซ้าย พี่เค้ายืนหลังขวา ลิฟท์เป็นกระจกรอบ เลยเห็นว่าพี่เค้าจ้องมาที่เราตลอดเวลา
ปวดท้องก็ปวด มันอึนๆจะเป็นลมค่ะ ..ในใจนี่โอ้ยทำไมชั้น 19 มันสูงมันนานขนาดนี้ห๊ะ เหงือแตก กลัว.. คิดไปไกล
ทันใดนั้นพี่เค้าก็ค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ๆ เรา เหมือนจะเอามือมาจับหลัง แต่ไม่จับเสียที เรางี้กลัวแทบเอาหน้าเข้าไปซุกในซอกลิฟท์
ได้ยินเสียงลอยมาด้านหลัง "ขอโทษนะครับ เอ่อ เอ่อ คุณลืมรูดซิป"

โอ้ย.. เราก็เฮ้อ โล่งอก "ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากค่ะ"
เรารีบเอี้ยวตัวไปรูดซิป (ชุดเป็นเดรส มีซิปหลังตั้งแต่เอวถึงคอ ดีนะเรารูดมาครึ่งนึง) แต่ด้วยความที่ผมยังไม่แห้ง ดันไปพันกับซิป
ยิ่งดึงยิ่งพัน ยุ่งเหยิง ของที่พลุงพลังก็ตกพื้น
พี่เค้าเลยค่อยๆ เลื่อนตัวมาใกล้ๆ  " ใจเย็นครับเดี๋ยวเจ็บ คุณรวบผมไว้ เดี๋ยวผมดึงผมออกให้ครับ "
พี่เค้าค่อยๆ เอาผมออกอย่างเบามือค่ะ โอ่ย เขินที่สุด ยังไม่ทันเสร็จ ได้ยินเสียง "ไนน์ทีนท์ฟลอร์"
ในใจอ้าว ถึงแล้วนี่ ส่วนพี่เค้าก็เอาขาข้างนึงไปวางตรงเซนเซอร์ ไม่ให้ลิฟท์ปิด โอ้ว..หล่อ.. และฟิน มาก ณ จุดนี้ค่ะ

เอ้อ..ทำงานมาจะปีนึงแล้ว ไม่ยักเคยเจอตาคนนี้สิให้ตาย อยู่ชั้นเดียวกันแท้ๆ
ต่อจากนี้จะเลิกนอนในรถ มารอขึ้นลิฟท์แต่เช้าดีกว่าค่ะ 555


เพื่อนๆ มีประสบการณ์แปลกๆ ในลิฟท์ แชร์ได้นะคะ อยากอ่านบ้างค่ะ
สุขสันต์วันทำงานวันสุดท้ายนะคะ ^ ^