อยากถามคนโสดที่ไปเรียนต่อต่างประเทศนานๆ (แบบมาเรียนต่อป.ตรี หรือ ต้องเรียน 4-5 ปีขึ้นไป) เกี่ยวกับทัศนคติด้านความรักค่ะ

ส่วนตัวเราโสดแล้วก็พอมีสเปกที่ชอบอยู่ในใจเหมือนกัน ซึ่งคนๆนั้นก็คงจะต้องเป็นคนไทย เพราะด้วยศาสนา วัฒนธรรมต่างๆน่าจะเข้ากันได้ดี หรือ น่าจะเข้ากับเราและครอบครัวเราได้ง่ายหน่อย ซึ่งตอนแรกเราไม่เคยคิดแบบนี้เลยนะจนได้คบกับคนต่างชาติซึ่งเรารู้สึกว่าไม่ใช่ เราชอบสไตล์ไทยๆมากกว่า (อาจจะเชื่อสายจีนเหมือนเราก็ได้) แต่ด้วยความที่เราต้องมาเรียนต่างประเทศตั้งแต่จบมัธยมและคนไทยที่นี่ก็ไม่มากเท่าไหร่ และไม่ใช่สไตล์เราด้วย (เราไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่ม ชอบสันโดด เล่นกีฬา หรือ เดินห้างอะไรแบบนี้มากกว่า) ซึ่งเรามีโอกาสกลับไทยปีละครั้งสองครั้งและจะน้อยลงเรื่อยๆเมื่อเราเรียนชั้นปีที่สูงขึ้น ซึ่งกว่าเราจะเรียนจบกลับไทยก็เกือบสามสิบแล้ว เราเคยลองสังเกตคนเรียนนอก (คนดังในสังคมและคนรู้จักเรา) ส่วนมากตอนเรียนมหาลัยที่ต่างประเทศก็มีแฟนกันนะ คนไทยบ้างต่างชาติบ้าง แต่ส่วนมากก็กลับมาแต่งงานกับคนไทย

ความรู้สึกลึกๆตอนนี้คือก็เหงาเหมือนกันนะ แต่เหมือนยังไม่ถึงเวลาที่ใช่ เลยอยากถามเพื่อนๆที่อยู่ในสถานการณ์คล้ายๆกันว่า คุณคาดหวังเรื่องความรักไว้อย่างไรบ้าง