มีใครเคยคิดถึงใครบางคนจนต้องร้องไห้ออกมาบ้างหรือป่าวคะ? ก่อนอื่นเราขอเล่าสาเหตุของการคิดถึงใครบางคนให้ทราบกันก่อนนะคะ
ปัจจุบันเราคบกับผู้ชายคนนึง เราและเค้าเป็นหัวหน้าและลูกน้อง นั่นคือสถานะในที่ทำงานของเราทั้งคู่นะคะ แต่ปัจจุบันนี้เราทั้งคู่ต่างเปืดเผยต่อเพื่อนร่วมงานแทบจะทุกคนรู้เรื่องของเรากับพี่เค้าหมดแล้ว สำหรับตัวเราเองสถานะตอนแรกก่อนจะคบกับพี่เค้าเราโสดค่ะไม่ได้มีแฟนหรือว่าคบหากับใคร แต่สิ่งที่เราทรมานจิตใจอยู่ตอนนี้คือพี่เค้าเป็นผู้ชายที่มีครอบครัวอยู่แล้วเรายอมรับค่ะว่าเราโง่ผู้ชายที่แอบนอกใจภรรยาตัวเองน่ะเหรอจะมารักใครจริง หรืออะไรก็ตามแต่ที่คนอื่นๆจะสรรหามาว่าเรา เรายอมรับฟังแต่โดยดีค่ะแต่ด้วยความรู้สึกของเราทั้งคู่ที่ต่างคนต่างรักกันมากแต่ไม่สามารถที่จะใข้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ มันทรมานมากพออยู่แล้ว เราทำงานเจอกันทุกวัน พอไกล้ถึงวันหยุด เราทั้งคู่จะทรมานจิตใจมาก มันเหมือนว่าเราทั้งคู่ไม่อยากที่จะห่างกันไปไหนเลยแต่ด้วยสถานะของพี่เค้าทำให้เราทั้งคู่ต้องเป็นแบบนี้ ตัวของเราเองเวลาที่ต้องแยกจากพี่เค้าทีไรเวลาเราอยู่คนเดียวน้ำตาของเรามันก็ไหลออกมาทุกครั้ง คิดอยู่เสมอว่าเราทำได้แค่รักเค้าแต่ไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ ตัวของพี่เค้าเองเวลาโทรหาเราเค้าก็จะบอกเสมอว่าความรู้สึกของเค้าก็ไม่ต่างจากเราเลย น้ำตาของเค้าจะไหลทุกครั้งที่เราต้องห่างกัน ยอมรับค่ะว่าทุกวันนี้ทรมานมาก รักมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านี้ คิดถึงมากแต่ก็ต้องอดทน ทนไม่ไหวก็ต้องร้องไห้ออกมาเพราะคิดถึงพี่เค้ามาก มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างมั๊ยคะ? เราบอกตามตรงเลยว่าเราพยายามแล้วที่จะเลิกกับพี่เค้าแต่พี่เค้าก็จะเสียใจทุกครั้งที่เราบอกเลิก เค้าบอกว่าเค้ารักเรามาก อยากให้เรารักกับเค้าไปนานๆ แต่บางทีเราก็อดคิดไม่ได้ว่าเวลาที่พี่เค้าอยู่กับครอบครัวเค้าคงมีความสุข ทำจะทำยังไงดีคะ ที่จะไม่คิดถึง และไม่ร้องไห้ เรารักพี่เค้ามากค่ะ เราเองก็ขาดเค้าไม่ได้เหมือนกัน เราจะทำยังไงกับความคิดถึงที่แสนจะทรมานแบบนี้คะ