เมื่อคืนวานผมไปบ้านเพื่อนที่ผมรักที่สุดมา ปกติแล้วเวลาผมทำบุญ ผมจะนำอาหารไปฝากบ้านมัน และฝากปู่ย่าที่ผมเคารพนับถืเหมือนญาติแท้ๆ
แต่ก่อนที่ผมจะไปบ้านมัน ผมซื้อบุหรี่ แอลเอ็มเขียวซองเล็ก 55 บาท ไป

พอไปถึงหน้าปากซอย มันขับมอไซต์มารับผมเข้าบ้าน เพราะระหว่างทางน้ำท่วม ก่อนขึนรถไป ผมก็ขอมันสูบบุหรี่ก่อน มันก็ไม่ได้ว่าอะไร

พอไปถึงบ้าน มันก็กินอาหารที่ผมมาซื้ออย่างเอร็ดอร่อย ผมเห็นมันอิ่ม ผมก็มีความสุข และทุกครั้งที่มาบ้าน ผมจะคุยติดลมตามประสาคนถูกคอกัน จต้องนอนค้างบ้านมันประจำ ปกติถ้าผมมาบ้านมัน ต้องนอนดึกแน่ๆเที่ยงคืน ตี1 แต่แล้วมันก็มีเรื่องทำให้สะดุด จากที่เฮฮาปาร์ตี้ กลับกลายเป็นสงครามย่อมๆ ด้วยการกระทำสิ้นคิดผม

ระหว่างแฟนมันโทรมา ผมอาศัยช่วงเวลานี้ลงไปห้องน้ำ ด้วยความชินกะการเข้าห้องน้ำและต้องสูบบุหรี่ไปด้วยก็ไม่ได้คิดอะไร แต่แล้วมันก็วิ่งลงมา ได้กลิ่นบุหรี่ที่ลอดออกมาจากห้องน้ำ มันด่าผมเสียเลย มันบอกที่บ้านี้เกลียดบุหรี่มาก แล้วปู่ย่ามันนอนไม่ใกล้ไม่ไกลจากตรงนั้น มันห่วงสุขภาพเขา มันด่าผมเจ็บ ตบกบาลผม ซึ่งผมก็ยอม เพระผมรู้สึกผิด ปกติจะดูคนอวดผีอย่างสนุกสนาน แต่คราวนี้อย่างกะดูหนังดราม่า ผมรู้สึกผิดกะมันมาก เลยปิดทีวี แยกย้ายนอนไม่คุยได้

ผมเผลอหลับไป มันอ้อมมาทางหลังผม มาบีบคอผมหายใจไม่ออก แต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นมาเกือบตี 1 กว่า เพราะผมเก็บเอาเรื่องราวอันเลวร้ายไปฝัน แต่นอนพลิกไปพลิกมาจนตี 3 ผมก็ไม่หลับ ผมคิดมากก เรื่องนี้ ผมไม่ให้เกียรติเจ้าของบ้าน ไม่เคารพปู่ย่า ผมมันเลวมาก

เช้ามา มันไม่พูดไม่จากะผม แต่มาตบหัวผม แล้วฟ้องปู้ย่าว่าผมทำเรื่องเลวๆ เจอใครมันก็บอกผม ผมละอายมาก แต่ผมก็ยอม เพราะว่าผมผิดจริง

ผมเข็ดมากกับการกระทำที่สิ้นคิดของผม ผมตั้งปณิธานกะตัวเองแล้วว่า หใดซองนี้ผมจะเลิกให้ได้

ความจริงผมมันเลวมากกว่านั้น ที่เอาเงินพ่อเงินแม่มาซื้อบุหรี่ ทั้งๆที่เขาไม่รู้เลยว่าผมสูบ

อีกไม่กี่มวนแล้ว ขอให้มันสิ้นสุดตรงนี้
ถ้าผมเลิกได้ ผมจะลบกระทู้อันเลวร้ายของผมนี้ทิ้ง วันนี้ผมแค่ขอมาระบาย ผมกลัวเสียเพื่อนรัก เพราะไอ้บุหรี่เลวๆ มันไม่เคยให้อะไรดีๆกะผมเลย ผมจะข่มตาหลับให้นอนก็ไม่ได้ วันๆคิดแต่เรื่องนี้ ว่าจะเอาไงดี ยิ่งมันส่งข้อความมาบอกผมว่า เมิงทำให้มิตรภาพต้องเปลี่ยน ผมหดหู่ใจมาก

เพื่อนคนนี้ผมรักที่สุด ผมจะไม่ยอมเสียมันได้
ผมจะเลิก!!