เย็นวันหนึ่ง ในขณะที่กำลังนั่งชมนกชมไม้อย่างสบายอารมณ์อยู่ในสนามหญ้าหน้าบ้าน

แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น มีคนร้ายบุกเข้ามาทำร้ายถึงในรั้วบ้าน ผมหนีเข้าไปอยู่ใต้รถ คนร้ายก็ยังตามเข้ามาประกบหวังจะทำร้ายจนปางตาย แล้วผมก็ได้ยินเสียงเคาะอะไรปังๆ แล้วจุนพ่อก็อุ้มผมเข้าบ้าน

จุนพ่อเล่าว่า ในขณะที่เกิดเหตุ จุนพ่อกะจุนแม่นั่งจกข้าวเหนียวไก่ย่างกันอยู่ในบ้าน แล้วทันใดนั้นจุนแม่ก็ได้ยินเสียง เงี๊ยววววง๊าววววว แง๊ววววว! ลั่นบ้าน จุนแม่ตกใจวิ่งไปหาไม้กวาดจะมาไล่คนร้าย แต่จุนพ่อไวกว่าออกไปทุบรถเสียงดัง ปังๆ!! ผมและคนร้ายวิ่งแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง ในขณะที่จุนแม่ยังคงหาไม้กวาดไม่ได้ -*- จุนพ่อบอกว่าคนร้ายชำนาญพื้นที่มาก น่าจะสังเกตุการณ์มาหลายวันแล้ว รู้ทางหนีทีไล่เป็นอย่างดี ที่สำคัญปีนรั้วเก่งมากๆ

นี่คือโฉมหน้าของคนร้ายที่จุนพ่อเห็น น่าตาละม้ายคล้ายแบบนี้

(ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต)

จุนแม่สำรวจไม่เจอแผลตามร่างกายเลยเบาใจ แต่คืนนั้นผมนอนซึมทั้งคืนเลย


เย็นอีกวันหนึ่งหลังจากจุนแม่กลับจากที่ทำงาน จุนแม่สังเกตุว่าผมหางตก! จับดูแล้วร้องลั่น ไม่ยอมขยับหาง ลองจับยกขึ้นมาแล้วปล่อยก็ตกทันที เหมือนไม่มีความรู้สึก! สิ่งแรกที่จุนพ่อจุนแม่คิด "ตายแล้วลูกฉัน...หางหัก!!!" จุนหมอจับเอ็กซเรย์โดยพลัน กระดูกหางก็ปกติ แผลภายนอกมองก็ไม่เจอ คุณหมอหันมาถามจุนแม่ว่าหวงขนหางไหม ถ้าไม่หวงจะขอโกนดู เพราะขนแน่นมาก มองไม่เห็น จุนแม่บอกจัดเลยค่ะ
และแล้วก็เจอสาเหตุที่ทำให้ผมร้องลั่นโรงพยาบาลเลย


หางแหว่งหมดหล่อเลยยT-T


มองไกลๆเหมือนหางขาดด้วย


เมื่อไหร่ขนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมน๊าาา


คิดแล้วกลุ้ม เฮ้อออ!


สวัสดีฮะ