พอดีวันนี้ขับรถไปทานกลางวันที่บ้านครับ ระหว่างขับรถกลับมาทำงานเจอน้องผู้หญิงคนนึงกำลังเดินกางร่มตากฝนอยู่ริมถนนในหมู่บ้าน
ผมเลยจอดรถเปิดกระจกถามว่า"น้องจะไปไหนครับ" น้องเค้าทำหน้าตกใจนิดหน่อย (คงเพราะหน้าตาเราโหดมั๋ง)
แล้วก็ตอบว่า"จะไปท่ารถตรงปากซอยค่ะ" ซึ่งผมดูแล้วอยู่ห่างออกไปประมาณ 1 กม. ผมเลยชวนน้องให้นั่งรถไปด้วยกันครับ
  น้องเค้ามองหน้าผมท่าทางกล้าๆกลัวๆ(คงเพราะเราไปคนเดียว) สุดท้ายก็ยอมขึ้นรถมาครับ (คงเพราะฝนตกหนักมากๆ) ระหว่างนั่งรถไปด้วยกันเราก็เลยชวนคุยครับ (กลัวน้องจะเกร็ง) ถามว่าบ้านอยู่แถวไหน บ้านพี่ก็อยู่แถวนี้ น้องเค้าก็อยู่แถวนี้ครับ แล้วก็บอกว่าที่ตกใจทีแรกเพราะไม่ได้ยินเสียงรถเรา (หน้าตาเราคงไม่มีผลมั๊ง อิอิ) พอถึงท่ารถเราก็ส่งน้องลงครับ ก่อนน้องจะลงก็ยกมือไหว้เรา
แล้วก็ขอบอกขอบใจเป็นการใหญ่ มันอาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรครับ แต่ทำไมเรารู้สึกหัวใจพองโตจัง เลยอยากแบ่งปันเพื่อนๆครับ
  ปล.น้องเค้าหน้าตาน่ารักครับ ผิวสองสี ผอมสูง แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นอ่ะ ถึงเป็นผู้ชายผมก็คงจะจอดรับครับ
เพราะฝนตกหนักมาก เมื่อก่อนเราก็ไม่มีรถยนต์ขับครับ เข้าใจคนเดินทางเวลาฝนตกว่ามันลำบากขนาดไหน