คนเรามีความฝันครับ อยู่ที่ตัวเราจะทำได้ช้าหรือเร็ว
ผมเป็นคนชอบมอเตอร์ไซค์อยู่แล้วเมื่อก่อนอาศัยขี่แต่รถคนอื่น เมื่อปีก่อนมีเงินอยู่ก้อนหนึ่งก็เลยพาเพื่อนสนิทไปรับรถคันแรกมาใช้


Dtk 150
คันแรกในชีวิตของการหัดขี่รถคลัช เดือดร้อนเพื่อนต้องให้มันขี่กลับมาแถมให้สอนอยู่พักใหญ่ๆ แรกๆ กำดับ กำดับ พยายามฝึกในซอยบ้านอยู่ 1 วันจนชินมือ ขี่ไปได้ 3 เดือนก็มีงานยาวได้เงินค่อนข้างดี ... กิเลศก็ตามมา


Ninja 250 มาตามกิเลศ ช่วงนั้นโปรโมทกันเยอะนัก เข้าเดือนธันวาขาย Dtk150 คันแรกมาเอา Ninja 250 คันใหม่ซื้อใบจองแบบรับรถได้เลย ขี่ออกจากดีลเลอร์ตรงตากสินออกมาถนนใหญ่ รถแมร่มใหญ่มาก โอ้โหหหห เด่นมีแต่คนมอง ขี่ไปได้ครึ่งปี ... อยากกลับไปลุย

Dtk250 (รูปไม่มี) เน้นลุย ไปเขากระโจม ลุยโคลนบ่อดิน ไปมาหมดขี่มาประมาณ 3 เดือน... ชักอยากกลับไปทางดำ... ตอนนี้กำลังจะขาย แต่กำเงินอีกก้อนไปถอยอีกคันมาแล้ว


Ducati795 แต่งเต็มอัตราศึก ฉายา "กระเจี๊ยบ"
คันล่าสุดที่ขี่ มรดกจากรุ่นพี่ วิ่งไปแค่ 3000 โล แกปล่อยต่อเพราะดันไปถอย S1000rr มาแล้ว แถมแต่งเต็มไม่ต้องไปทำไร
เหลือแต่หากระจกมองหลังสวยๆ มาติดเป็นจบ ถามว่าพอมือมั้ย
..
ไม่น่าจะพอ แต่เงินในกระเป๋ามันบอกว่า "พอเห๊อะ !!"

ก่อนจะซื้อถือว่าเป็นโชคดีที่ผมได้รู้จักกับทั้งคนที่เล่นบิ๊กไบค์ในรุ่นเดียวกันเยอะและร้านที่ซ่อมบิ๊กไบค์ที่รู้จัก 1 ในนั้นก็เป็นอาจารย์ที่ขึ้นชื่อในเรื่องการดูแลรถ Ducati ผมเลยค่อนข้างสบายใจได้ว่า ถ้าเอาน้องกระเจี๊ยบมาหลั่นล้า อย่างน้อยถ้ามีปัญหาอะไรในภายภาคหน้าขึ้นมาผมก็สามารถพาน้องกระเจี๊ยบไปหาช่างที่ไว้ใจได้มาช่วยดูแล (ดีกว่าจากศูนย์)

คนขี่บิ๊กไบค์ไม่ได้บ้าหรอกครับ แต่สะใจกว่าขับรถยนต์
ที่มาตั้งกระทู้ให้ดูเป็นวิวัฒนาการของส่วนตัวครับกับความฝันของเด็กวัยรุ่นที่ยังไม่ 30 เมื่อมีโอกาสจะคว้าได้ก็คว้า

อย่าเหน็บแหนมคนที่มีบิ๊กไบค์กันเลย กลุ่มที่ผมอยู่นี่เกินครึ่งบิ๊คไบค์มาก่อนรถยนต์ซะอีก