ลำยอง สันต์ วันเฉลิม ยายแล แม่ปั้น พ่อสิน กวง เมืองเทพ กำนันเสือ ลำยง ลำดวน ตาปอ หลวงตา สมฤดี

ทองเนื้อเก้า นี่แหละครับคือละครน้ำดีของจริง นำเสนอคุณ-โทษของสิ่งต่างๆได้ตรงไปตรงมาโดยไม่จำเป็นต้องใช่ถ้อยคำที่สวยหรู เว่อร์ ลิเก แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ใช่การยัดเยียด เช่น การชี้ให้เห็นประโยชน์ของการศึก

ผู้ชายแต่ละคนของลำยองถ้าไม่นับกำนันเสือนะ สันต์ เฮียกวงก้อยังดูดี เมืองเทพ คนขับรถ คนลับมีด หุ่นยังกะนายแบบ

แรงเงา “เจนี่” ก็ถือว่าประสบความสำเร็จ เพียงแต่ ตัวละครสมทบรอบข้างเป็นที่กล่าวถึงมากกว่าหมดเลย ทั้ง นพนภา ผ.อ. หรือแม้กระทั่ง รัชนก ส่วน “ทองเนื้อเก้า”เวอร์ชั่นก่อนๆ ลำยอง นี่

เราก็งงนะ

ลำยอง-อั้ม พชราภา สันต์-วีรภาพ ลำยง-ยุ้ย จีรนันท์ ยายแล-ป้าดวงดาว ตาปอ-สุประวัติ ลำดวล-ตาล กัญญา เฮียกวง- อัษฏาวุธ นึกออกแค่นี้

แต่ไม่เข้าใจว่าลำยงจะทนอยู่เพื่ออะไร เป็นเราขอตัวไปจากบ้านนี้ดีกว่า แล้วทำงานส่งเงินกลับมาดีกว่า วีนนี้มีวลีเด็ดหลายคนเลย ทั้งลำยง , น้าชื่น , เมียเสี่ยกวง ฯลฯ ป,ล, วันเฉลิมทุกเวอร์ ผิวขาวเกินหน้าเก

ยัยเข็มร้ายมากกก  สงสารรถเมล์ กะพี่ชายเจอเข็มปั่น ทำให้ชีวิตพังมากก  ปล. สามีคริสนี่หน้าเด็กกว่าเมียนะ เห็นคริสเรียกพี่ๆ ไม่อินอ่ะ