จากนาฎศิลป์ต่างชาติที่ยิ่งใหญ่..
สู่นาฎศิลป์ไทย ที่ใกล้จะบรรลัยในไม่ช้า....
.......................................
เมื่อครั้งที่ผมได้รับเกียรติจากรัฐบาลญี่ปุ่น
ให้เป็นนักเรียนทุนไปเผยแพร่วัฒนธรรมไทยที่ประเทศญี่ปุ่น
และเรียนรู้นาฎศิลป์ญี่ปุ่นไปด้วย...
.......................................
สิ่งหนึ่งที่ผม กับเพื่อนที่ได้รับทุนมีความภาคภิมิใจมาก
คือวันหนึ่งในขณะที่เราอบรมสัมนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
เพื่อนนาฎศิลป์ชาวญี่ปุ่นบอกว่า....
ประเทศของเขา ไม่ได้มีเรียนนาฎศิลป์ญี่ปุ่นในชั่วโมง
และไม่มีโรงเรียนที่สอนนาฎศิลป์แบบเมืองไทย
เค้าตื่นเต้น ตาโต ที่รู้ว่าเรามีร.รนาฎศิลป์โดยเฉพาะ
และส่ายหน้าด้วยความทึ่งที่รู้ว่าเรามีเรียนในร.รทุกแห่ง
นาฎศิลป์ญี่ปุ่น...คนจะสืบทอด ต้องดิ้นรนไปหาเอง
หรือไม่ก็เรียนรู้จากพ่อแม่ หรือบรรพบุรุพที่สืบต่อเป็นนักแสดงกันมา
ญี่ปุ่นมีวัฒนธรรมนาฎศิลป์ที่หลากหลายน้อยกว่าเรามากมาย...
แต่เค้ารัก และพยายามอนุรักษ์สิ่งเหล่านี้ของเค้าไว้อย่างมีแบบแผน
.............................................
บ้านเรา...กลับพลิกตีลังกาคนละด่านกับญี่ปุ่นอย่างสิ้นเชิง...
แม้คนใน ส.พ.ฐ บางคนที่เป็นคนมีตำแหน่งสูง
มองการณ์ไกล แบบ...ที่มีความคิดสั้นๆ....
กลับจะยุบ หรือท่านอาจแถไปใช้คำว่ารวมอยู่ในวิชาอื่น...
สิ่งเหล่านี้มิได้แตกต่างจากการลดทอนความสำคัญของวิชานาฎศิลป์ลงไป....
............................................
ผมไม่เข้าใจจริงๆด้วยเหตุผลที่ท่านพยายามอธิบายให้เราเข้าใจ
หรือแกล้งอธิบายใช้โวหารเลี่ยงไปในทางอื่น ?????
ท่านครับ....ผมมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า....
แม้วิชานาฎศิลป์จะถูกพวกท่านยุบไปเลยจริงๆ
หรือไม่มีการเรียนการสอนในโรงเรียนสามัญสังกัดกระทรวงศึกษาธิการอีก
ผมเชื่อมั่น ว่านาฎศิลป์ไทยของเราไม่มีวันจางหายไป....
เพราะเรามีวิทยาลัยนาฎศิลป์ที่ยังคงเป็นเส้นเลือดใหญ่อย่างเข้มแข็งอยู่ทั่วทุกภาค
เราอาจทำให้เด็กประถมหรือมัธยมทั่วไปเสียโอกาสที่ได้รับรู้วัฒนธรรมไทย
หรือละทิ้งการปลูกฝังความรัก หรือรักษ์ในวัฒนธรรมไทยไป
แต่มันจะยังคงอยู่ต่อไปอีกแน่ๆ...
เพราะผมเชื่อมั่นในความรักษ์ชาติของคนไทยมากกว่าผู้ใหญ่ไม่กี่คนในกระทรวง
...................................................
เพียงแต่ผมเชื่อเช่นกันว่า.....
ไอ้ที่เรามีพวกท่านทั้งหลายอยู่ในกระทรวงอย่างวันนี้
แล้วนั่งคิดอะไรๆที่ไม่เข้าท่าแบบนี้ออกมาให้ครูและเยาวชนของชาติต้องปวดหัวอยู่ตลอดทุกๆปี ทุกๆคณะ ทุกๆรัฐบาล
จนการศึกษาเราตกต่ำอย่างทุกวันนี้ แล้วยังมากล่าวหาว่าเพราะครูหรือเพราะวิชาบางวิชา....
แต่ไม่โทษนโยบายอันฟุ้งซ่าน ไร้สาระของท่านๆทั้งสิ้น...
และเพราะเรามีนักการศึกษาที่ไร้คุณภาพ ไร้วิสัยทัศน์
และไร้ซึ่งมโนสำนึกในความเป็นไทยแบบพวกท่านอยู่มากเกินไปแล้ว...
.......................................................
สิ่งนี้ต่างหาก ที่เราเป็นห่วง....
และไม่รู้ว่า เมื่อไหร่ คนอย่างพวกท่าน จะถูกอัปเปหิออกไปจากกระทรวงของพวกเราเสียทีนะครับดร.ภาวิชญ์....
.............................................
นี่คือเพลงร๊อคดังที่ผมอยากมอบให้พวกท่านครับ.....
"ไปไป๊....ไปลงนรกเสียเถอะที่รัก ฉันจะลงโทษเธอ"
เพลงประโยคสั้นๆ แต่ความหมายดีครับท่าน จากใจจริงๆ
ฝากคุณสรยุทธ...ไปบอกคนที่ยกเลิกวิชานาฎศิลป์พวกนั้นด้วยครับ...
สู่นาฎศิลป์ไทย ที่ใกล้จะบรรลัยในไม่ช้า....
.......................................
เมื่อครั้งที่ผมได้รับเกียรติจากรัฐบาลญี่ปุ่น
ให้เป็นนักเรียนทุนไปเผยแพร่วัฒนธรรมไทยที่ประเทศญี่ปุ่น
และเรียนรู้นาฎศิลป์ญี่ปุ่นไปด้วย...
.......................................
สิ่งหนึ่งที่ผม กับเพื่อนที่ได้รับทุนมีความภาคภิมิใจมาก
คือวันหนึ่งในขณะที่เราอบรมสัมนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
เพื่อนนาฎศิลป์ชาวญี่ปุ่นบอกว่า....
ประเทศของเขา ไม่ได้มีเรียนนาฎศิลป์ญี่ปุ่นในชั่วโมง
และไม่มีโรงเรียนที่สอนนาฎศิลป์แบบเมืองไทย
เค้าตื่นเต้น ตาโต ที่รู้ว่าเรามีร.รนาฎศิลป์โดยเฉพาะ
และส่ายหน้าด้วยความทึ่งที่รู้ว่าเรามีเรียนในร.รทุกแห่ง
นาฎศิลป์ญี่ปุ่น...คนจะสืบทอด ต้องดิ้นรนไปหาเอง
หรือไม่ก็เรียนรู้จากพ่อแม่ หรือบรรพบุรุพที่สืบต่อเป็นนักแสดงกันมา
ญี่ปุ่นมีวัฒนธรรมนาฎศิลป์ที่หลากหลายน้อยกว่าเรามากมาย...
แต่เค้ารัก และพยายามอนุรักษ์สิ่งเหล่านี้ของเค้าไว้อย่างมีแบบแผน
.............................................
บ้านเรา...กลับพลิกตีลังกาคนละด่านกับญี่ปุ่นอย่างสิ้นเชิง...
แม้คนใน ส.พ.ฐ บางคนที่เป็นคนมีตำแหน่งสูง
มองการณ์ไกล แบบ...ที่มีความคิดสั้นๆ....
กลับจะยุบ หรือท่านอาจแถไปใช้คำว่ารวมอยู่ในวิชาอื่น...
สิ่งเหล่านี้มิได้แตกต่างจากการลดทอนความสำคัญของวิชานาฎศิลป์ลงไป....
............................................
ผมไม่เข้าใจจริงๆด้วยเหตุผลที่ท่านพยายามอธิบายให้เราเข้าใจ
หรือแกล้งอธิบายใช้โวหารเลี่ยงไปในทางอื่น ?????
ท่านครับ....ผมมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า....
แม้วิชานาฎศิลป์จะถูกพวกท่านยุบไปเลยจริงๆ
หรือไม่มีการเรียนการสอนในโรงเรียนสามัญสังกัดกระทรวงศึกษาธิการอีก
ผมเชื่อมั่น ว่านาฎศิลป์ไทยของเราไม่มีวันจางหายไป....
เพราะเรามีวิทยาลัยนาฎศิลป์ที่ยังคงเป็นเส้นเลือดใหญ่อย่างเข้มแข็งอยู่ทั่วทุกภาค
เราอาจทำให้เด็กประถมหรือมัธยมทั่วไปเสียโอกาสที่ได้รับรู้วัฒนธรรมไทย
หรือละทิ้งการปลูกฝังความรัก หรือรักษ์ในวัฒนธรรมไทยไป
แต่มันจะยังคงอยู่ต่อไปอีกแน่ๆ...
เพราะผมเชื่อมั่นในความรักษ์ชาติของคนไทยมากกว่าผู้ใหญ่ไม่กี่คนในกระทรวง
...................................................
เพียงแต่ผมเชื่อเช่นกันว่า.....
ไอ้ที่เรามีพวกท่านทั้งหลายอยู่ในกระทรวงอย่างวันนี้
แล้วนั่งคิดอะไรๆที่ไม่เข้าท่าแบบนี้ออกมาให้ครูและเยาวชนของชาติต้องปวดหัวอยู่ตลอดทุกๆปี ทุกๆคณะ ทุกๆรัฐบาล
จนการศึกษาเราตกต่ำอย่างทุกวันนี้ แล้วยังมากล่าวหาว่าเพราะครูหรือเพราะวิชาบางวิชา....
แต่ไม่โทษนโยบายอันฟุ้งซ่าน ไร้สาระของท่านๆทั้งสิ้น...
และเพราะเรามีนักการศึกษาที่ไร้คุณภาพ ไร้วิสัยทัศน์
และไร้ซึ่งมโนสำนึกในความเป็นไทยแบบพวกท่านอยู่มากเกินไปแล้ว...
.......................................................
สิ่งนี้ต่างหาก ที่เราเป็นห่วง....
และไม่รู้ว่า เมื่อไหร่ คนอย่างพวกท่าน จะถูกอัปเปหิออกไปจากกระทรวงของพวกเราเสียทีนะครับดร.ภาวิชญ์....
.............................................
นี่คือเพลงร๊อคดังที่ผมอยากมอบให้พวกท่านครับ.....
"ไปไป๊....ไปลงนรกเสียเถอะที่รัก ฉันจะลงโทษเธอ"
เพลงประโยคสั้นๆ แต่ความหมายดีครับท่าน จากใจจริงๆ