เรื่องนี้ ไม่ดูแฟนตาซีเล็กๆ แบบในหนังเรื่องก่อนๆ แล้ว หากแต่มุ่งไปทางรันทดๆ แกมเสียดสีเสียมากกว่า เมื่อเขาเลือกจะเล่าถึงชีวิตของจัสมิน (Cate Blanchett) สาวสังคมที่วิมานกำลังพังทลาย ก่อนหน้านี้เธอมีความสุขอยู่กับความหรูหราฟู่ฟ่าเมื่อได้แต่งงานกับ ฮาล (Alec Baldwin) นักธุรกิจที่ร่ำรวยเป็นพันล้าน



หลังมันจบลง เธอไม่มีทางเลือกอื่น เมื่อเงินทองแทบไม่เหลือ จึงต้องจำใจย้ายจากนิวยอร์กกลับมาขออาศัยอยู่กับน้องสาวอย่าง จินเจอร์ (Sally Hawkins) ในอพาร์ตเมนต์ในซานฟรานซิสโก แต่ดูเธอก็ยังพกเอาอุปนิสัยเดิมๆ กลับมาด้วย ไม่ว่าจะเป็น การติดหรู แม้จะไม่มีตังค์ เธอก็ยังพยายามจะเหลือเสื้อผ้าและกระเป๋าหรูเอาไว้ ยังคงพูดจาไม่เกรงใจใคร เธอออกจะดูถูกแฟนของน้องสาวอยู่มาก ขณะเดียวกัน เธอก็ไม่เคยมองว่าที่ผ่านมา ตนเองล้มเหลวหรือผิดพลาดในเรื่องใดไปบ้าง

เนื้อหนังดูไม่ค่อยจะมีอะไรมากนัก วู้ดดี้ อัลเลน พยายามเล่า ‘Blue Jasmine’ ในแบบสลับไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบันที่เลื่อนไหลไปด้วยกัน โดยไม่มีการบอกเล่าว่าอันไหนคืออดีตอันไหนคือปัจจุบัน ปล่อยให้ผู้ชมรับรู้เอาเองในใจ เราจะค่อยๆ รู้ว่า เกิดอะไรขึ้นกับจัสมิน รายละเอียดจะค่อยๆ เผยมากขึ้นเรื่อยๆ มากขึ้นเรื่อยๆ

แต่สิ่งที่ต้องชื่นชม ก็คงไม่ต่างจากใครๆ นั่นคือ บทบาทการแสดงของ Cate Blanchett ที่เข้าขั้นเทพ... จริงๆ

เพิ่มเติม : http://bit.ly/1akn66x