ท้องฟ้ามืดครึ้ม ผู้คนที่ฉันเคยเห็นกลับหายไปหมด ฉันรู้ดีถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น เม็ดฝนได้เริ่มตกมาใส่ฉันเรื่อยๆ และมากขึ้นเรื่อยๆ   ฉันรู้สักถึงฝูงคนกำลังเบียดเสียดหรือชนฉันเพื่อที่จะหนีจากฝนที่ถาโถมอย่างหนักโดยทุกๆคนต่างพยายามเพียงเพื่อให้ตนไม่เปียกฝน โดยไม่สนใจฉันเลย บ้างคนก็มีแสงไฟคอยนำทาง  ส่วนฉันเองก็พยายามอย่างหนักแต่ก็ยังไม่เห็นหนทาง แต่สึ่งที่ฉันต้องทำีคือยอมรับมันไม่ว่าจะเปียกสักแค่ไหน ทางที่เดินนั้นจะมีอุปสรรคมากมายแค่นั้น แต่ฉันเชื่อว่าสักวันย่อมมีแสงสว่างส่องมาที่ฉันบ้าง ให้ฉันได้เดินไปอย่างราบรื่นเหมือนคนอื่นๆบ้าง ตราบเท่าที่ฉันยังมีลมหายใจอยู่  


<คือต้องการจะสื่อว่าเมื่อคนอื่นเขาอยู่ในสถานการณ์ที่ได้เปรียบกว่าก็จงเห็นใจกันบ้าง เพราะสักวันเราก็จะต้องเป็นฝ่ายได้เปรียบบ้าง>