ปกติผมจะขี่จักรยานออกถนนบ่อยมากๆ ช่วงแรกก็ไม่ได้ติดกระจกมองหลัง ใช้ฟังเสียงกับหันไปมองเอา
แต่หลังๆผมเริ่มคิดว่าถ้ามีกระจกก็น่าจะปลอดภัยมากขึ้น ไปสืบราคามาก็มีตั้งแต่2ร้อยกว่าๆยัน8ร้อยกว่าบาท
แต่ก็ยังไม่ได้ซื้อมาติด จนเมื่อเช้านี้นี้ผมเหลือบไปเห็นเกล็ดทับทิมที่ใช้ติดท้ายจักรยานที่ผมถอดออกมาเก็บไว้เข้า
ไอเดียเริ่มบรรเจิด ก็ลองเอามาติดที่ปลายแฮนด์ดูก็พบว่า เฮ้ย! มันติดได้พอดีเลยว่ะไม่โยกด้วย ถ้าถอดตัวเกล็ดทับทิม
ออกมาแล้วติดกระจกเข้าไปแทนบนแท่นติดเดิมของมัน แบบนี้เราก็จะได้กระจกมองหลังแบบแทบไม่ต้องเสียตังซักบาท
ว่าแล้วผมก็เริ่มลุยหากระจก คุ้ยๆอยู่ในห้องก็ไปเจอบนโต๊ะเครื่องแป้ง เป็นตลับแป้งพัฟของเมียที่ใช้หมดแล้ว
เปิดมันออกมาดูมีกระจกบานกลมๆในตลับแป้ง หึหึ เอาอันนี้ล่ะวะ ขนาดกำลังเหมาะ ว่าแล้วก็งัดโลด ได้กระจกออกมาละ

  ขั้นต่อไปถอดแผ่นเกล็ดทันทิมออกจากแท่นติด แล้วเอากาวช้างอัดกระจกกับแท่นติดรอกาวแห้ง ทีนี้ก็เอาไปติดที่ปลายแฮนด์
ปรับมุมให้พอดีกับสายตา แน่นหนามั่นคง ออกมาเรียบร้อย ลองส่องหลังก็พอว่าใช้งานได้จริง ว่ะฮ่าๆๆ~~ ไม่เสียตังซักบาท
และนี่คือผลงานของผม

  

หลังจากนั้น เมียก็เข้าห้องมาพอดี และนี่คือบทสนทนา

"ตัวเองทำอะไร กลิ่นกาวหึ่งเลย"
อ๋อ ทำกระจกติดจักรยานจ้า ไม่ต้องเสียตังซื้อไง
"หือ กระจกเอามาจากไหนอะ คุ้นๆนะ"
ก็เลาะออกมาจากตลับแป้งที่เธอจะทิ้งไง เห็นหมกไว้บนโต๊ะ
"อ๊ายยย อีตานี่ ชั้นเก็บเอาไว้ซื้อแป้งรีฟิลมาเติมเว้ย" "นี่เธอเลาะออกมาเป็นชิ้นๆเลยหรอ"
(เอาแล้วตรู ระเบิดกำลังจะลง) ก็เค้านึกว่าจะทิ้งง่ะ อย่าโกรธน๊าา เดี๋ยวพาไปซื้ออันใหม่เลย
"อือๆ ช่างมัน งั้นไปเลยปะเซ็นทรัลเปิดแล้วพอดีชั้นจะซื้อของในท๊อปด้วย"

ไปถึงเซนทรัลก็ไปที่แผนกเครื่องสำอางค์ เมียก็ตรงดิ่งไปที่บูท ลังโคม ทันที
แล้วก็เลือกๆ ปล่อยผมยืนรอหน้าบูทสักพัก ก็เรียกผมไปจ่าย ก็ถามว่าเท่าไหร่
น้องพนักงานขาย ตอบว่า "1860 บาทค่า"
อั๊กกก ผมแทบกระอักเลือด แป้งพัฟลังโคม พร้อมตลับ 1860 บาท
หมดสิ้นหนทางต่อสู้ ควักจ่ายไปแต่โดยดี

ขับรถกลับบ้าน เห็นเมียนั่งลั๊นลา แต่ผมสิ นั่งกริบ
ในใจคิดวนไปวนมา
กูโดนค่ากระจก 1860 บาท
กูโดนค่ากระจก 1860 บาท
กูโดนค่ากระจก 1860 บาท
กูโดนค่ากระจก 1860 บาท
กูโดนค่ากระจก 1860 บาท
..............
.........