ว่าจะเขียนถึง คุณหลายวันแล้ว ยังไม่ได้โอกาศ ซักที
แต่วันนี้ ไม่เขียนไม่ได้แล้ว ภาพของ นาย ที่ เก้าอี้หัก ตอนไป อยุ่ใน ม้อบ
ที่ล้อมทำเนียบ มันทำให้ผม ซึ่งกำลัง ทานข้าวอยู่ ถึงกับ
ต้อง ออกไปหัวเราะ ด้วยความขบขัน ครับ เก้าอี้ มีตั้งหลายตัวไม่นั่ง
ไปนั่ง เอาตัว ที่กำลังจะหัก ภาพเก้าอี้หัก เลยต้องนึกไปถึง ตอนที่
นาย นั่งอยู่ในตำแหน่ง รมต ต่างประเทศ ข่าว ว่า เก้าอี้หักเหมือนกัน
และลามไปถึง ตำแหน่ง รมต ที่นั่งอยู่ ถึงกับหลุด เขาเอา คุณทักษิณ
เข้ามาแทน จริงหรือเปล่า ก้ไป เดา กันเอาเอง
ไม่ต้อง บอกเลยว่า ปรากฏการ เปลี่ยนตำแหน่งครั้งนั้น เล่นเอา นายถึงกับ
แค้นฝังหุ่น คุณทักษิณ
ภาพของนายต่อ ๆมา ก็คือ ความตั้งใจ ที่โค่น ระบบทักษิณ เวทีใด ที่มีการขับไล่
คุณทักษิณ หรือรัฐบาล ที่มาจาก คุณทักษิณ จะมี นาย ปรากฏตัว ให้กำลังใจทันที
ไม่ว่า ม้อบไหน ที่มี นายจะต้องไป ให้กำลังใจทันที
ผมเข้าใจคุณนะ ว่ามันแค้น แต่ภาพของนาย ที่พยายามยึด ติด อยู่ กับ ระบบ อนาธิปไตย
มันไม่ทำให้นายหายแค้น ไปได้ เพราะชาวบ้านเขาไม่เอาระบบนี้ ผมไม่ได้ยินสักหน ที่นาย
ไป เปิดตัว เพื่อ การเลือกตั้ง ไอ้แบบที่นายคิด มัน กว่า 50 ปีมาแล้ว นายเกิดทันตอน
บรรดา จอมพล ทั้งหลาย มีอำนาจ อยู่ในเมืองไทย เอาอำนาจเผด็จการ มาครอบคลุม
เมืองไทย นายเห็นว่า วิธีนี้ ทำให้นาย ประสพ ผลสำเร็จ ง่าย มากกว่าร ผ่านทางประชาชน
แต่ นายลืมคิดไปว่า พ.ศ. นี้ มัน 2556 เวลาที่เผด็จการ ต้องตายหายไปจากประเทศไทย แล้ว
นายยังพยายามลาก ดึง ประเทศไทย สังคมไทย กลับ ไป หาอดีต ที่ 50 กว่าปีมาแล้ว มันเป็นไปได้
หรือที่ สังคมไทย จะลากกลับ ไปหาอดีต อย่างน้อยลอง มองออกไปข้างนอกหน่อยว่า แม้แต่
เยาวชน หลายคน ยังเล่น เฟสบุค เล่นไลน์ เล่นทวิตเตอร์ นายจะลากเขา กลับ ไปเล่น โทรเลข
ส่งข่าว ทางวิทยุ กันอีกหรือ แล้วใครเขาจะยอม จะแช่แข็ง ประเทศ ไม่ให้ โลก ภายนอก เข้ารมาเสวนา
กับประเทศของเรา ลองคิดดูว่า ปี 2558 ที่เราจะเปิด ประเทศเต็มที่ เราจะทำอย่างไร กํบ ประเทศ ที่ต้อง
แช่แข็ง ตามที่นายต้องการ
แค้นของนายที่มีต่อคุณทักษิณ อยากให้นายกลับ ไปทบทวนตัวเอง ให้เปิด โลกของนาย ออกมาสู่
โลกภายนอก สงสารตัวเองให้มากกว่า จะมาสงสารสังคมไทย ความแค้น ส่วนตัว มัน น่าจะจางลงไป
ตั้งนานแล้ว แต่ นายยังลุ่มหลง กับความแค้น ที่เป็นลม เป็นแล้ง เอาไงต่อไป
จะลุก จะนั่ง มอง ที่พื้นไว้ให้ดี แล้ว ดูคน ข้าง ๆ ด้วย เขาหวังดี ต่อนาย หรือเปล่า เอาเก้าอี้ชำรุด มาให้นั่ง
เพื่อให้นายขายหน้า หรือเปล่า
ให้กำลังใจนาย นะ สู้ต่อไป เพราะคนรุ่นหลัง จะได้ ดูเป็นกรณี ศึกษา ว่า ของเก่า ที่มีคุณค่า กับ ของเก่า ที่
เป็นกะโหล กะลา มัน ต่างกันอย่างไร
เขียนถึง นายประงค์ สุ่นศิริ
แต่วันนี้ ไม่เขียนไม่ได้แล้ว ภาพของ นาย ที่ เก้าอี้หัก ตอนไป อยุ่ใน ม้อบ
ที่ล้อมทำเนียบ มันทำให้ผม ซึ่งกำลัง ทานข้าวอยู่ ถึงกับ
ต้อง ออกไปหัวเราะ ด้วยความขบขัน ครับ เก้าอี้ มีตั้งหลายตัวไม่นั่ง
ไปนั่ง เอาตัว ที่กำลังจะหัก ภาพเก้าอี้หัก เลยต้องนึกไปถึง ตอนที่
นาย นั่งอยู่ในตำแหน่ง รมต ต่างประเทศ ข่าว ว่า เก้าอี้หักเหมือนกัน
และลามไปถึง ตำแหน่ง รมต ที่นั่งอยู่ ถึงกับหลุด เขาเอา คุณทักษิณ
เข้ามาแทน จริงหรือเปล่า ก้ไป เดา กันเอาเอง
ไม่ต้อง บอกเลยว่า ปรากฏการ เปลี่ยนตำแหน่งครั้งนั้น เล่นเอา นายถึงกับ
แค้นฝังหุ่น คุณทักษิณ
ภาพของนายต่อ ๆมา ก็คือ ความตั้งใจ ที่โค่น ระบบทักษิณ เวทีใด ที่มีการขับไล่
คุณทักษิณ หรือรัฐบาล ที่มาจาก คุณทักษิณ จะมี นาย ปรากฏตัว ให้กำลังใจทันที
ไม่ว่า ม้อบไหน ที่มี นายจะต้องไป ให้กำลังใจทันที
ผมเข้าใจคุณนะ ว่ามันแค้น แต่ภาพของนาย ที่พยายามยึด ติด อยู่ กับ ระบบ อนาธิปไตย
มันไม่ทำให้นายหายแค้น ไปได้ เพราะชาวบ้านเขาไม่เอาระบบนี้ ผมไม่ได้ยินสักหน ที่นาย
ไป เปิดตัว เพื่อ การเลือกตั้ง ไอ้แบบที่นายคิด มัน กว่า 50 ปีมาแล้ว นายเกิดทันตอน
บรรดา จอมพล ทั้งหลาย มีอำนาจ อยู่ในเมืองไทย เอาอำนาจเผด็จการ มาครอบคลุม
เมืองไทย นายเห็นว่า วิธีนี้ ทำให้นาย ประสพ ผลสำเร็จ ง่าย มากกว่าร ผ่านทางประชาชน
แต่ นายลืมคิดไปว่า พ.ศ. นี้ มัน 2556 เวลาที่เผด็จการ ต้องตายหายไปจากประเทศไทย แล้ว
นายยังพยายามลาก ดึง ประเทศไทย สังคมไทย กลับ ไป หาอดีต ที่ 50 กว่าปีมาแล้ว มันเป็นไปได้
หรือที่ สังคมไทย จะลากกลับ ไปหาอดีต อย่างน้อยลอง มองออกไปข้างนอกหน่อยว่า แม้แต่
เยาวชน หลายคน ยังเล่น เฟสบุค เล่นไลน์ เล่นทวิตเตอร์ นายจะลากเขา กลับ ไปเล่น โทรเลข
ส่งข่าว ทางวิทยุ กันอีกหรือ แล้วใครเขาจะยอม จะแช่แข็ง ประเทศ ไม่ให้ โลก ภายนอก เข้ารมาเสวนา
กับประเทศของเรา ลองคิดดูว่า ปี 2558 ที่เราจะเปิด ประเทศเต็มที่ เราจะทำอย่างไร กํบ ประเทศ ที่ต้อง
แช่แข็ง ตามที่นายต้องการ
แค้นของนายที่มีต่อคุณทักษิณ อยากให้นายกลับ ไปทบทวนตัวเอง ให้เปิด โลกของนาย ออกมาสู่
โลกภายนอก สงสารตัวเองให้มากกว่า จะมาสงสารสังคมไทย ความแค้น ส่วนตัว มัน น่าจะจางลงไป
ตั้งนานแล้ว แต่ นายยังลุ่มหลง กับความแค้น ที่เป็นลม เป็นแล้ง เอาไงต่อไป
จะลุก จะนั่ง มอง ที่พื้นไว้ให้ดี แล้ว ดูคน ข้าง ๆ ด้วย เขาหวังดี ต่อนาย หรือเปล่า เอาเก้าอี้ชำรุด มาให้นั่ง
เพื่อให้นายขายหน้า หรือเปล่า
ให้กำลังใจนาย นะ สู้ต่อไป เพราะคนรุ่นหลัง จะได้ ดูเป็นกรณี ศึกษา ว่า ของเก่า ที่มีคุณค่า กับ ของเก่า ที่
เป็นกะโหล กะลา มัน ต่างกันอย่างไร