ในขณะที่หลายคนรอดูการแสดงของลำยอง ทั้งแบบจะจับผิดและแบบรอชื่นชม ทำให้เราไม่ค่อยจะตื่นเต้นเท่าไหร่ที่จะดูละครวันแรกเพราะคิดว่าคงจะเน้นที่ลำยอง แล้วเราเคยดูสมัยอภิรดีมาแล้วก็พอจะรู้วีรกรรมของลำยองมาบ้าง

แต่พอมีเวลาก็เปิดดู อ้าว วันเฉลิมเกิดแล้ววันนี้ ได้ดูตอนกลับมาบ้านสามีแล้วพอดี ต้องสารภาพว่าร้องไห้ตั้งแต่เห็นสันต์อุ้มวันเฉลิมแล้วลำยองมัวแต่อ้อนขอกินน้ำ ตายังไม่ แม้แต่จะชายมองลูก รู้สึกรันทดใจว่าทำไม เก้าเดือนมันไม่มีความผูกพันกันเลยเหรอ

ดีที่พ่อแม่สันต์ เกลียดตัวแต่ยังกินไข่ วันเฉลิมก็คงไม่แย่ไปซะทีเดียว สงสารแม่สันต์ด้วย ที่เก็บเงินไว้บวชลูกชายแต่ก็ไม่มีหวังแล้วล่ะ นี่ขนาดทุกคนแสดงโดยไม่ได้เค้นน้ำตาบิ้วคนดู เรายังเศร้าขนาดนี้เพราะบท เพราะเนื้อเรื่องล้วนๆ

เนื่องจากเราไม่ได้จะมานั่งจ้องจับผิดว่าใครแสดงดีไม่ดี ยังไง เพราะสนใจที่บทละครมากกว่า สรุปก็เลย อิน มาก กับละครเรื่องนี้ตั้งแต่วันแรก