วันนี้มีเรื่องจากน้องคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนอยู่ในเฟสบุ๊คของเรา อยากจะมาแชร์ให้เืพื่อน ๆ ชาวพันทิปได้อ่านกันค่ะ
เพื่อที่จะได้รับรู้เรื่องราวของสังคมไทยทีเ่ป็นอยู่ ณ ปัจจุบันนี้ ลองอ่านดูนะคะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไม่ชอบจริงๆ เห็นแล้วขัดหูขัดตามากๆ
ปกติเป็นคนไม่อารมณ์เสียกับอะไรง่ายๆ แต่เมื่อสักครู่นี่โกรธมาก
โกรธจนคิดว่าจะต่อยหน้าคนได้
ขึ้นรถประจำทางสาย 4 มาพร้อมกับผู้โดยสายคนอื่น ก็มีคุณยายคนนึงเดินแยกทางไปนั่งที่เบาะซ้ายมือด้านหน้าสุด ส่วนเราเห็นคนเยอะ ก็เลยยืนโหนรถเมล์ไปตามปกติ
เหตุการณ์เหมือนกำลังจะปกติดี แต่เรื่องมันก็เริ่มที่มีผู้โดยสารเป็นคุณตาคนนึงข้างหลัง กำลังถามค่าโดยสาร คาดว่าคงไม่ได้ขึ้นบ่อย กระเป๋ารถเมล์ผู้ชายวัยรุ่นตาตี่ ผิวสีแทน ไม่มีบัตรประจำตัวพนักงาน ก็ตอบเสียงดังขึ้นมาว่า "แหกตาดูหน้ารถดิ!"
ทั้งคันรถมองไปทางเดียวกัน ทุกคนเงียบกริบ ได้แต่สังเกตเหตุการณ์อยู่ ตอนนั้นคือตกใจมาก คิดว่าเรื่องจะจบแต่เพียงเท่านี้ แต่มันยังไม่จบ เมื่อกระเป๋ากำลังเก็บค่าโดยสารไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งถึงคุณยายที่นั่งอยู่ด้านหน้าที่สังเกตเห็นตอนแรก
กระเป๋ารถเมล์คนนั้น ก็ตะโกนขึ้นมาอีกครั้งว่า "ลุก ตรงนี้ที่กู!"
ทั้งรถหันไปให้ความสนใจอีกครั้ง แต่ไม่มีใครกล้าทำอะไรสักอย่าง เกิดการต่อล้อต่อเถียงระหว่างคุณยายกับกระเป๋ารถเมล์ขึ้น คนขับรถก็ไม่ได้ห้ามปรามแต่อย่างใด จนกระทั่งคุณยายต้องลุกให้กระเป๋ารถเมล์คนนั้นนั่ง
.
.
รู้สึกหน้าชามาก ไม่รู้ทำไม รู้สึกเจ็บ เจ็บใจที่ตัวเองไม่กล้าทำอะไรสักอย่างตอนนั้น
หัวใจของงานบริการ ถ้ายังไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร ก็เลิกเหอะว่ะ
เก่งเหลือเกิน กับคนแก่ คนไม่มีทางสู้เนี่ย เก่งมาก
จุกขึ้นมาเลย ตอนเห็นหน้าคุณยายกำลังร้องไห้ ร้องไห้ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าทำอะไรผิด
เมื่อถึงตอนเก็บค่าโดยสารป้ายอื่น มันก็เอากระติกน้ำตั้งกันคนนั่งไว้เลยทีนี้
เพิ่งรู้จริงๆ ว่ามีที่นั่งส่วนตัวสำหรับกระเป๋ารถเมล์ด้วย
เชื่อว่าหลายคนบนรถก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน แต่ทำอะไรไม่ได้ เลยได้แต่นั่งเงียบ
และคุณยายก็ถึงจุดหมายลงจากรถไป ด้วยเสียงด่าทอจากกระเป๋ารถเมล์คนนั้น
สุดท้ายลงรถมา จดทะเบียนรถ แล้วโทรไปร้องเรียนที่องค์การขนส่งมวลชน
พนักงานก็ตอบกลับมา ใจความว่า "เนื่องจากทางเราไม่ทราบชื่อของพนักงานท่านนั้น (จะทราบได้ยังไง ในเมื่อมันไม่ติดบัตรประจำตัว) ข้อมูลตรงนี้ทางเราจะรับไว้พิจารณาค่ะ ขอบคุณที่ให้ข้อมูลแก่เรานะคะ ขอบคุณค่ะ" อะไรประมาณนี้
คือไม่ได้ต้องการแค่ให้ข้อมูล แต่อยากให้จัดการกับบุคลากรที่ไม่มีประสิทธิภาพ
ต้องจัดการอะไรสักอย่าง บทลงโทษ หรือจะอบรมอะไรก็ตามแต่ว่ากันไป
ไม่รู้หรอกว่ากระเป๋ารถมันจะกระฟัดกระเฟียดอะไรมา แต่นี่มันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เราพูดอะไรไม่ออกเลย ได้แต่บอกกับน้องเจ้าของเรื่องว่าเราจะนำเรื่องราวทั้งหมดมาตั้งเป็นกระทู้ให้
นี่หรือคือสังคมไทยของเรา
**เหตุเกิดขึ้นบนรถประจำทาง สาย 4 จากท่าเรือคลองเตย ไป ท่าน้ำภาษีเจริญ**
เพื่อที่จะได้รับรู้เรื่องราวของสังคมไทยทีเ่ป็นอยู่ ณ ปัจจุบันนี้ ลองอ่านดูนะคะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไม่ชอบจริงๆ เห็นแล้วขัดหูขัดตามากๆ
ปกติเป็นคนไม่อารมณ์เสียกับอะไรง่ายๆ แต่เมื่อสักครู่นี่โกรธมาก
โกรธจนคิดว่าจะต่อยหน้าคนได้
ขึ้นรถประจำทางสาย 4 มาพร้อมกับผู้โดยสายคนอื่น ก็มีคุณยายคนนึงเดินแยกทางไปนั่งที่เบาะซ้ายมือด้านหน้าสุด ส่วนเราเห็นคนเยอะ ก็เลยยืนโหนรถเมล์ไปตามปกติ
เหตุการณ์เหมือนกำลังจะปกติดี แต่เรื่องมันก็เริ่มที่มีผู้โดยสารเป็นคุณตาคนนึงข้างหลัง กำลังถามค่าโดยสาร คาดว่าคงไม่ได้ขึ้นบ่อย กระเป๋ารถเมล์ผู้ชายวัยรุ่นตาตี่ ผิวสีแทน ไม่มีบัตรประจำตัวพนักงาน ก็ตอบเสียงดังขึ้นมาว่า "แหกตาดูหน้ารถดิ!"
ทั้งคันรถมองไปทางเดียวกัน ทุกคนเงียบกริบ ได้แต่สังเกตเหตุการณ์อยู่ ตอนนั้นคือตกใจมาก คิดว่าเรื่องจะจบแต่เพียงเท่านี้ แต่มันยังไม่จบ เมื่อกระเป๋ากำลังเก็บค่าโดยสารไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งถึงคุณยายที่นั่งอยู่ด้านหน้าที่สังเกตเห็นตอนแรก
กระเป๋ารถเมล์คนนั้น ก็ตะโกนขึ้นมาอีกครั้งว่า "ลุก ตรงนี้ที่กู!"
ทั้งรถหันไปให้ความสนใจอีกครั้ง แต่ไม่มีใครกล้าทำอะไรสักอย่าง เกิดการต่อล้อต่อเถียงระหว่างคุณยายกับกระเป๋ารถเมล์ขึ้น คนขับรถก็ไม่ได้ห้ามปรามแต่อย่างใด จนกระทั่งคุณยายต้องลุกให้กระเป๋ารถเมล์คนนั้นนั่ง
.
.
รู้สึกหน้าชามาก ไม่รู้ทำไม รู้สึกเจ็บ เจ็บใจที่ตัวเองไม่กล้าทำอะไรสักอย่างตอนนั้น
หัวใจของงานบริการ ถ้ายังไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร ก็เลิกเหอะว่ะ
เก่งเหลือเกิน กับคนแก่ คนไม่มีทางสู้เนี่ย เก่งมาก
จุกขึ้นมาเลย ตอนเห็นหน้าคุณยายกำลังร้องไห้ ร้องไห้ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าทำอะไรผิด
เมื่อถึงตอนเก็บค่าโดยสารป้ายอื่น มันก็เอากระติกน้ำตั้งกันคนนั่งไว้เลยทีนี้
เพิ่งรู้จริงๆ ว่ามีที่นั่งส่วนตัวสำหรับกระเป๋ารถเมล์ด้วย
เชื่อว่าหลายคนบนรถก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน แต่ทำอะไรไม่ได้ เลยได้แต่นั่งเงียบ
และคุณยายก็ถึงจุดหมายลงจากรถไป ด้วยเสียงด่าทอจากกระเป๋ารถเมล์คนนั้น
สุดท้ายลงรถมา จดทะเบียนรถ แล้วโทรไปร้องเรียนที่องค์การขนส่งมวลชน
พนักงานก็ตอบกลับมา ใจความว่า "เนื่องจากทางเราไม่ทราบชื่อของพนักงานท่านนั้น (จะทราบได้ยังไง ในเมื่อมันไม่ติดบัตรประจำตัว) ข้อมูลตรงนี้ทางเราจะรับไว้พิจารณาค่ะ ขอบคุณที่ให้ข้อมูลแก่เรานะคะ ขอบคุณค่ะ" อะไรประมาณนี้
คือไม่ได้ต้องการแค่ให้ข้อมูล แต่อยากให้จัดการกับบุคลากรที่ไม่มีประสิทธิภาพ
ต้องจัดการอะไรสักอย่าง บทลงโทษ หรือจะอบรมอะไรก็ตามแต่ว่ากันไป
ไม่รู้หรอกว่ากระเป๋ารถมันจะกระฟัดกระเฟียดอะไรมา แต่นี่มันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เราพูดอะไรไม่ออกเลย ได้แต่บอกกับน้องเจ้าของเรื่องว่าเราจะนำเรื่องราวทั้งหมดมาตั้งเป็นกระทู้ให้
นี่หรือคือสังคมไทยของเรา