เมื่อก่อน...

รวงข้าวสีทองโบกไสวโต้สายลมยามเช้า

เสียงนกกระจิบบินวกวนไปมา

เพื่อลิ้มลองหยดน้ำค้างที่ใสแวววาว

บนยอดข้าวที่โอนอ่อนไปมากับแรงลมที่โบกโบย

แสงแห่งรุ่งอรุณฉาบทาไปทั่วท้องทุ่งอันเหลืองอร่าม

กระทบกับหยดน้ำค้างอันประปรายระยิบระยับตา

จึงเกิดแสงแห่งสายรุ้งอันพราวแพรวน่าพิศวงยิ่ง

ทั่วท้องทุ่งอันวิไลแห่งนี้

เหลือที่จะจินตนาการได้ละเอียดนัก

อีกไม่นานชาวนาผู้กรำแดด และสายฝน

ก็พร้อมที่จะเก็บเกี่ยวเมล็ดอันขาวนวล และเรียวสวย

ส่งต่อไปยังยาจก จนถึงผู้มีอันจะกินได้ลิ้มลองรสลิ้น ต่อไป...

ตอนนี้...

ภาพอดีตที่เคยพานพบ แต่แล้วก็ผ่านไปดั่งความฝัน

ต้นข้าวสีเขียวที่เคยชูรวงสีทองอร่ามก็ลับหาย

นกกระจิบหงอยเหงา สายลมเล่าก็เปลี่ยวดาย

มีแต่เสียงฟ้าคำรามปานพิโรธยิ่งกว่าสิ่งใด

หยดน้ำค้างผสมกับหยดน้ำตาของผู้ระทมทุกข์ไหลนอง

แล้วแสงแห่งรุ่งอรุณวันใหม่ก็ทาบทาทุ่งสีขาว

ไม่มีแม้สิ่งอื่นใด จะเห็นมีก็เพียงแต่

สายน้ำอันเวิ้งว้าง และลิบลิ่วดั่งกระจกใสที่วาววับ จับจิต...

< TASAKO >