อยากถามคนที่รักในการอ่านหนังสือหรือดูหนังหน่อยครับว่าเคยรู้สึกกันไหมว่าชีวิตเรามันสั้นเกินไป
มีหนังและหนังสือมากมายที่ลิสต์ไว้ หรือซื้อมาเรียงบนชั้นแต่ไม่มีเวลาจะดูหรืออ่าน
และคิดว่าใช้เวลาทั้งชีวิตก็คงดูหรืออ่านไม่หมด  เวลาที่มีก็ต้องแบ่งให้การเรียน งาน เกมส์ เพื่อน ครอบครัว สุนัข ความฝัน
แล้วยิ่งอ่านยิ่งดูมากขึ้น ก็ยิ่งรู้สึกว่ามีสิ่งดีดีอีกมากมายที่เราไม่เคยรู้จักมาก่อน


อย่างเช่นหนังสือ ผมเริ่มจากอ่านพวกฮาวทู พอเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ค่อยให้อะไรกับผมก็มาอ่านพวก a book
ทำให้รู้จักนักเขียนมากขึ้น เช่น คุณบินหลา คุณประภาส  หนุ่มเมืองจันท์  หลังจากนั้นก็เริ่มสนใจวรรณกรรมต่างประเทศ
เริ่มจากมุราคามิ จนกระทั่งได้อ่านงานของตอลสตอยกับดอสทำให้ได้รู้จักนักเขียนยุโรปมากมาย ที่นี้ก็ได้ค้นพบโลกที่กว้างใหญ่เลยครับ


หนีงก็แนวๆเดียวกัน เิริ่มจากดูพวก superhero พอเิริ่มสนใจหนังก็หาหนังรางวัลออสการ์มาดูจนได้รู้จัก Casablanca
ทำให้เริ่มสนใจหนังยุคเก่าๆ  แล้วก็เริ่มไปทางฝั่งยุโรปพวก French new wave ทำให้ค้นพบโลกที่กว้างใหญ่อีกเช่นกัน


อยากทราบความเห็นเพื่อนๆหน่อยว่า มีใครเคยรู้สึกเหมือนผมไหมว่าชีวิตมันสั้นเกินกว่าจะทำสิ่งที่อยากทำได้หมด
จนบางทีรู้สึกว่าเสียดายเวลาที่ผ่านมาที่หมดไปกับการเรียนในสิ่งที่เราไม่ได้อยากจะเรียน งานที่ไม่ได้อยากจะทำ
พอคิดอย่างนี้แ้ล้วทำให้รู้สึกเสียดายและเศร้าแปลกๆ  ทั้งๆที่รู้ว่าควรปล่อยวางแต่มันก็ยังรู้สึก
แล้วเพื่อนๆจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไรครับ