วันนี้ได้มีโอกาสไปชมภาพยนตร์ Rush เพราะว่าเป็นวันพุธ เกี่ยวมั้ยไม่เชิงหรอกค่ะ
แต่ว่าวันพุธราคาตั๋วลดก็เลยหาเรื่องจะไปดูสักหน่อย เสิร์ชดูข้อมูลอยู่ไม่นานก็ตัดสินใจไปดูเรื่องนี้
แล้วก็พบว่าคุ้มจริงๆ หนังมีอะไรให้มากกว่าการแข่งรถมากมาย มันสอนเรื่องการใช้ชีวิตด้วย
แล้วก็เพิ่งทราบอีกว่านิกี้ เลาด้าก็คือเจ้าของสายการบินเลาด้าแอร์ 555 คนคนนี้ทำอะไรทำจริง
เก่งจริงๆ นะเนี่ย ก่อนไปดูจุดดึงดูดก็ต้องเป็นพี่คริสสุดหล่ออยู่แล้ว พี่คริสดึงดูดไปเกินครึ่งให้ไปดู
ดูไปตอนแรกจะมีฉากของเจมส์ ฮันท์ก่อน เจ้าเสน่ห์มาเลยชอบมากกกก ในใจก็คิดว่าเราคงปลื้มคนนี้แหละ
แต่ที่ไหนได้นิกี้มาแรงมากๆ ตัวตนชัดเจนมาก แล้วเป็นทำอะไรจริงจังจริงใจ ชอบคนแบบนี้อะ
ฉากที่เราชอบมากๆ คือฉากที่นิกี้ขอติดรถผู้หญิงจะไปสถานีรถไฟอะ แล้วรถเธอเสีย คือตลกมากกกก
ที่บอกรถไม่ดีตรงนู้นตรงนี้แล้วเธอเชิด รถชั้นใหม่นะยะ เช็คศูนย์ตลอด แล้วมันก็เสียจริงด้วย
แต่ที่ชอบมากคือเจ้าของรถสองคนนั้นที่ยอมมาช่วยให้นั่งรถเขาไปให้นิกี้ขับให้ด้วย
คือเขาคงมาถูกที่ถูกทางขับผ่านแล้วจอดพอดีเพราะคงจะปลื้มนิกี้อยู่มาก ชมกันจังขำดี
ส่วนผู้หญิงน่ารักมากๆ เราชอบแฮะ แต่ตอนท้ายเรื่องที่สนามที่ญี่ปุ่นลุ้นตัวโก่งเลย
แล้วก็มีฉากให้เสียน้ำตาด้วย ดูสิขับรถเข้าเส้นชัยได้ที่สี่แต่ว่ามันน่าปลื้มสักแค่ไหนน้ำตาไหลเลยอะ
สุดท้ายเจมส์ก็ได้เป็นแชมป์โลกปีนั้นก็น่าชื่นชมมากที่เขาใจสู้สุดๆ เลย แต่ยังไงเขาก็เข้าใจกันนะ น่าปลื้ม
สรุปชอบสองคนเลย แต่เอนเอียงไปทางพี่นิกี้มากกว่านิดนึง

ตัวจริงของเขาทั้งสองคนค่ะ เรียกว่าแคสมาได้ใกล้เคียงมาก


อีกสองสาวนี่แคสมาได้เป๊ะสุดๆ