อาชีพหลักๆๆของคนไทยที่ซิดนีย์ก็คืองานร้านอาหารไทย หรือไม่ก็ทำงานคลีน แต่ระยะหลังยังมีอีกอาชีพหนึ่งที่มาแรง และรายได้ดีนั้นก็คืองานนวด ซึ่งงานนวดนั้นมีหลายประเภท มีแบบนวดคลายเมื่อยจริงๆๆ และก็นวดเพิ่มความเสียว555 เอาเป็นว่าอาชีพนี้เป็นอย่างไร ก็ติดตามอ่านได้เลยครับ
ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขียนจากประสบการณ์จริง ซึ่งผู้ที่ผมไปสอบถามยังไม่พร้อมออกมาเปิดเผยชื่อ และหน้าตา ก็เลยขอลงรูปหล่อๆของผมแทนแล้วกันนะครับ ขอบคุณครับ
    
      วีซ่าออกซะที!!!! ดีใจจุงเบย หุหุ…..หลังจากใช้เวลาเตรียมตัว หาข้อมูล หาเอเจ้นท์ หาคน support (อันนี้สำคัญที่สุดสำหรับเรา ต้องขอบคุณ ยาย, แม่และน้าๆ ทุกคนที่มีส่วนร่วมลงขัน ถีบหนูมาไกลถึงที่นี่)……ซิดนีย์ มาเพื่ออะไรน่ะเหรอ?  ก็เพื่อประสบการณ์ชีวิตที่มากกว่า และคงหาไม่ได้ในเมืองไทย ภาษาอังกฤษที่อยากให้ดีกว่านี้ (ทั้ง ๆ ที่เรียนมาตั้งแต่เด็กจน….เดี๋ยวนี้ ทำไม๊ ทำไม ยัง speak ไม่คล่องสักที) และสิ่งสำคัญที่หวังตรงกันเหมือนทุกคน “เงิน”
          ก่อนเหินฟ้าข้ามน้ำ ข้ามทะเล แม่จ๋า น้าจ๋า ลงขันกันให้ทุนมานิดหน่อย ให้ไปเรียนวิชาชีพเสริมเพื่อหวังให้ได้ติดตัวมาหางานทำที่นี่ (เพราะถ้ามีงานนั่นก็คือต้องมีเงินละ แล้วทั้งแม่จ๋า น้าจ๋า ก็จะได้เงินที่ลงขันให้มาคืนกันสักที คิดแบบนี้กันแน่ ๆ เลย) แล้วก็จัดแจงหาที่เรียนให้เสร็จสรรพ “นวดแผนไทย” คือคอร์สที่ไปเรียนมา ก่อนมาต้องทั้งเคลียร์งานประจำที่ทำอยู่ แล้วก็ต้องแบ่งเวลามาเรียนนวดแผนไทยด้วย ต้องเรียนให้ครบหลักสูตร ขั้นต่ำต้องสะสมชั่วโมงให้ครบ 150 ชั่วโมง แต่ละสถาบันก็สอนแตกต่างกัน อันนี้ต้องไปหาข้อมูลเอาเองนะจ๊ะ เพราะของเรามีคนจัดการให้เสร็จสรรพ เลยไม่ค่อยรู้ข้อมูลของแต่ละที่เท่าไหร่นัก (เหมือนอยากถีบส่งให้มาไว ๆ ยังไงไม่รู้เนอะ) แล้วก็ได้ใบประกาศนียบัตรมา 2 ใบ ใบหนึ่งเป็นภาษาไทย ส่วนอีกใบแปลเป็นภาษาอังกฤษเรียบร้อย
          มาถึงแล้ว……ซิดนีย์ มาถึงที่นี่กับเงินติดตัวมาแค่ $600 (คิดเป็นเงินไทยประมาณ 18,000 บาท) เรื่องแรกเรื่องเดียวที่คิดคือต้องหางานทำให้เร็วที่สุด ไม่งั้นเงินที่มีหมดแน่ ๆ เพราะที่นี่ค่าครองชีพแพงกว่าเมืองไทยหลายเท่าตัวนัก ก็เหมือนนักเรียนไทยทุกคนที่มาที่นี่ หางานจากเวบน้าตุ๋ยเป็นอะไรที่ง่าย และมีโอกาสได้งานสูงมากที่สุดละ
          แต่งานแรกที่ได้ทำก็ยังไม่ใช่ร้านนวดแผนไทย (เพราะไม่คิดว่าจะทำงานร้านนวดตั้งแต่แรก บอกตามตรงไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นัก) งานสุดฮิตของนักเรียนหญิงไทยสำหรับที่นี่ถ้าไม่เป็นรันเนอร์ หรือพนักงานเสริฟ ก็โน้นเลยเข้าครัวไปเป็นคิทเช่นแฮนด์ หรือทำอองเทร มีความสามารถหน่อยก็ขยับไปเป็นเชพเองซะเลย ทำงานร้านอาหารไทย มากคนก็มากความ เพิ่งเข้าใจความหมายแท้จริงก็จนได้เจอกับตัว ความกดดันสูงพอสมควรตอนที่ทำงานนี้ เจ้าของร้านคงคาดหวังกับเราไว้สูงพอสมควรว่า สอนงานแป็บ ๆ คงเก่งละ แต่พี่ค่ะ…ภาษาอังกฤษมันไม่ใช่ภาษาพ่อภาษาแม่หนูนะจะให้สอนแป็บ ๆ แล้วพูดได้คล่อง เข้าใจทุกคำพูดของลูกค้าน่ะ ผิดบ้างอะไรบ้าง ลูกค้ายังไม่ด่า ไม่โกรธน่ะ แต่พี่ขยันหาเรื่องด่า เรื่องเคืองหนูได้ทุกวันเนอะ เราว่าเราคงไม่เหมาะกับงานร้านอาหารแน่ ๆ เลย
        อ่านต่อได้ที่นี้นะครับ http://wp.me/p3Ne6X-jx เพราะเนื้อเรื่องมันเกินหมื่นตัวอักษรครับ