สวัสดีค่ะ ชอบอ่านนิยายในเวปพันทิปมาก อยากลองแต่งดูบ้าง ชอบ/ไม่ชอบยังไง ช่วยเสนอแนะกันด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
หนึ่งตะวันในจันทรา . . . . แสงอาทิตย์ที่กำลังตกในยามเย็น แสงจันทร์สีนวลผ่องเริ่มขึ้นมาบนฟ้า และเมื่อส่องสว่างทั่วท้องฟ้ายามราตรีอย่างเต็มที่ถึงแม้ว่าจะต้องอาศัยแสงสะท้อนจากดวงอาทิตย์ก็ตามแต่ก็พอใจในสีของมัน หากวันใดวันหนึ่งดวงอาทิตย์ไม่ส่องแสงสะท้อนมาเหมือนเดิม คงจะไม่มีดวงจันทร์ในยามราตรี....อีกแล้ว!!!!!!!!
ตอนที่ 1
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ อายุประมาณยี่สิบต้นๆ สวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์ ใส่แว่นตาดำและหมวกแก๊ปเพื่ออำพรางไม่ให้ใครเห็นว่าตนเองเป็น เจมส์ จิรัชย์ ดาราวัยรุ่นชื่อดังที่ตั้งแต่รุ่นคอซองไปถึงคอกระเช้า และสาวแท้สาวเทียมปลื้มมากๆ เขามักแวะเวียนมาที่ร้าน T-Y Florist เป็นประจำทุกวันเพื่อซื้อดอกกุหลาบขาวช่อใหญ่และรีบออกจากร้าน แต่วันนี้เขานึกครื้มอกครื้มใจจึงได้ทักทายหญิงสาวหน้าอ่อนเยาว์วงหน้ารูปไข่ในชุดกราวน์ตรงหน้าที่กำลังจัดดอกไม้ให้เขาว่า “น้องสาวครับ เป็นหมอหรือครับ”
นิลญ่า นิลญา นักศึกษาแพทย์ปี 5 ถึงแม้ว่าเธอจะต้องเรียนหนังสือหนักเพียงใดแต่ก็จะจัดเวลาให้ได้อยู่กับสิ่งที่เธอรักนั่นก็คือ “ดอกไม้” เธอมองชายหนุ่มอย่างไม่ค่อยพอใจ หญิงสาวคิดในใจว่า “คนอะไร ไม่ได้รู้จักสนิทสนมมาเรียกน้องสาว” เลยเดินปั้นปึ่งเข้าไปในร้าน ปล่อยให้เต้ย หุ้นส่วนของร้านอีกคนเข้ามาดูแลแทน
“ กุหลาบขาวได้แล้วค่ะ อุ๊ย >///< คุณเจมส์ จิรัชย์ ใช่มั๊ยคะ แหม นึกว่าใครที่ไหน หล่อเป๊ะเชียว ดิฉันชื่อเต้ยค่ะ เป็นหุ้นส่วนร้านกับนิลญ่าที่เพิ่งเข้าไปหลังร้านค่ะ นิลญ่าเรียนแพทย์ปี 5 ส่วนดิฉันเพิ่งจบเลยมาทำร้านดอกไม้เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้วค่ะ” เต้ยเป็นคนที่มีมนุษสัมพันธ์ดี เธอแนะนำตนเองพร้อมบอกสรรพคุณเพื่อนเสร็จสรรพ
เจมส์ ชายหนุ่มยิ้มเขินๆ ก่อนตอบว่า “ครับ ขอบคุณครับ” พร้อมกับรับช่อดอกไม้มา ก่อนออกจากร้าน เจมส์หันไปมองทางหลังร้านอีกครั้งด้วยความรู้สึกแปลกๆ
เมื่อชายหนุ่มออกจากร้านแล้ว หญิงสาวจึงออกมาพร้อมกับต่อว่าเพื่อนที่ไปบอกชื่อตนกับบุคคลแปลกหน้า เต้ยบอกว่า “อะไรกัน นั่นน่ะ เจมส์ จิรัชย์ ดาราวัยรุ่นชื่อดังที่สุดตอนนี้แล้วนะ อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้จัก”
นิลญ่า “ก็ไม่เกี่ยวกับเราสักหน่อยนี่”
เต้ย “แต่เขามาซื้อดอกไม้ร้านเราทุกวันเลย ถือเป็นลูกค้าคนสำคัญที่ทำให้ร้านเรามีรายได้ ทักทายนิดหน่อยจะเป็นไร อีกอย่างดาราดังขนาดนั้นมาซื้อดอกไม้ ไม่ใช่จะหาตัวง่ายๆ เลย” หลังจากนั้นเต้ยนึกถึงแตงไทยขึ้นมาจึงโทรศัพท์ไปโม้ให้หลานสาวฟัง แตงไทยจึงออดอ้อนผู้เป็นน้าให้ขอลายเซ็นมาให้ เต้ยบอกกับหลานว่าจะต้องไปออกค่ายอาสาที่ต่างจังหวัดกว่าจะกลับคงอีกหลายวัน แตงไทยใจร้อนอยากได้ลายเซ็นจึงไปอ้อนเอากับนิลญ่า ซึ่งนิลญ่าไม่สามารถปฏิเสธหลานสาวตัวน้อยๆ นี้ได้ จำเป็นต้องรับปากว่าถ้าพรุ่งนี้ ดาราหนุ่มขวัญใจแตงไทยมาจะขอลายเซ็นให้ เพราะตนเองก็มีดาราขวัญใจอยู่เหมือนกันจึงเข้าใจความรู้สึกของหลานสาวได้อย่างดี
ทางด้านชายหนุ่ม หลังจากออกจากร้านดอกไม้แล้วก็ตรงไปยังโรงพยาบาลเพื่อนำช่อกุหลาบขาวไปให้กับ “ฝ้าย”หญิงสาวที่บัดนี้นอนหลับไหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงคนไข้ ชายหนุ่มเข้าไปพูดคุยจับมืออย่างแผ่วเบาและเล่าสารทุกข์สุขดิบให้กับฝ้ายฟังอย่างที่เขากระทำเป็นประจำอยู่ทุกวัน
ทุกเช้า เจมส์จะไปรับช่อกุหลาบขาวที่สั่งไว้ แต่วันนี้มีเพียงนิลญ่าอยู่ตามลำพัง เจมส์จึงทำตัวไม่ถูกเพราะเมื่อวานหลังจากชวนหญิงสาวคุยแต่เธอไม่ยอมคุยด้วย เขาจึงเดินมาเพื่อรับช่อดอกไม้พร้อมกล่าวคำขอบคุณเท่านั้น เขาหันหลังและกำลังจะเดินออกไปจากร้าน แต่ทันใดเขาก็ต้องแปลกใจเมื่อหญิงสาวเอ่ยปากกับเขาว่า “เดี๋ยวค่ะ ดิฉันมีเรื่องรบกวนคุณสักเล็กน้อย”
ชายหนุ่มทำหน้าฉงน กวาดสายตารอบร้านและชี้นิ้วไปที่ตัวเอง นิลญ่าจึงพูดขึ้นว่า “ก็คุณนั่นแหละค่ะ” เจมส์ยิ้มกว้าง ทำให้นิลญ่ามองเห็นเสน่ห์แห่งรอยยิ้มผ่านแว่นดำได้อย่างใกล้ชิด เธอเริ่มพูดเกริ่นนำ “แตงไทย หลานของเพื่อนดิฉันชื่อเต้ยที่คุณคุยด้วยเมื่อวานค่ะ เขาชอบคุณมากๆ พอดีเต้ยติดธุระหลายวัน แตงไทยเลยฝากให้ดิฉันช่วยขอลายเซ็นของคุณแทน คงไม่เป็นการรบกวนมากนะคะ”
ชายหนุ่มฟังหญิงสาว จึงพูดขึ้นว่า “ผมขอโทษด้วยนะครับที่เมื่อวานทำให้คุณไม่พอใจ พอดีผมเห็นคุณหน้าเด็กมากก็เลยเรียกคุณว่าน้องสาว ผมมาที่ร้านนี้ทุกวันก็อยากจะคุยด้วย แต่พอคุณเต้ยบอกว่าคุณอยู่ปี 5 แสดงว่าอายุเราเท่าๆ กันงั้นผมขอเรียกคุณว่านิลญ่าได้มั๊ย แล้วคุณก็เรียกผมว่าเจมส์ก็ได้นะ ผมชอบให้เรียกชื่อมากกว่าครับ ” หญิงสาวยิ้มนิดๆ ก่อนจะรับปาก “จำชื่อดิฉันได้ด้วยเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นก็เรียกญ่าเฉยๆ ก็ได้ค่ะ เจมส์จึงถาม “เรียกญ่าเฉยๆ หรือครับ” หญิงสาวทำหน้าดุใส่เพราะรู้ว่ามันหมายถึง “คุณย่า” ที่เป็นแม่ของคุณพ่อ เจมส์จึงบอกไปว่าเขาล้อเล่นทั้งสองหัวเราะให้กัน เหมือนกับสนิทกันมาเนิ่นนานทั้งที่ก่อนหน้านี้นิลญาไม่อยากมองแม้แต่หน้าของชายหนุ่มที่นิลญ่ารู้สึกว่ากวนส้นบาทามากๆ
“จะให้ผมเขียนว่าอะไรดีล่ะ ให้น้องแตงไทยจากพี่เจมส์ โอเคมั๊ย(เซ็นลายเซ็น)
อ่ะ เสร็จแล้ว” ....ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนานไปอีกครู่ใหญ่ๆ และหลังจากนั้นเขาก็กล่าวลาเธอ
หนึ่งตะวันในจันทรา (หัดแต่งนิยาย)
หนึ่งตะวันในจันทรา . . . . แสงอาทิตย์ที่กำลังตกในยามเย็น แสงจันทร์สีนวลผ่องเริ่มขึ้นมาบนฟ้า และเมื่อส่องสว่างทั่วท้องฟ้ายามราตรีอย่างเต็มที่ถึงแม้ว่าจะต้องอาศัยแสงสะท้อนจากดวงอาทิตย์ก็ตามแต่ก็พอใจในสีของมัน หากวันใดวันหนึ่งดวงอาทิตย์ไม่ส่องแสงสะท้อนมาเหมือนเดิม คงจะไม่มีดวงจันทร์ในยามราตรี....อีกแล้ว!!!!!!!!
ตอนที่ 1
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ อายุประมาณยี่สิบต้นๆ สวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์ ใส่แว่นตาดำและหมวกแก๊ปเพื่ออำพรางไม่ให้ใครเห็นว่าตนเองเป็น เจมส์ จิรัชย์ ดาราวัยรุ่นชื่อดังที่ตั้งแต่รุ่นคอซองไปถึงคอกระเช้า และสาวแท้สาวเทียมปลื้มมากๆ เขามักแวะเวียนมาที่ร้าน T-Y Florist เป็นประจำทุกวันเพื่อซื้อดอกกุหลาบขาวช่อใหญ่และรีบออกจากร้าน แต่วันนี้เขานึกครื้มอกครื้มใจจึงได้ทักทายหญิงสาวหน้าอ่อนเยาว์วงหน้ารูปไข่ในชุดกราวน์ตรงหน้าที่กำลังจัดดอกไม้ให้เขาว่า “น้องสาวครับ เป็นหมอหรือครับ”
นิลญ่า นิลญา นักศึกษาแพทย์ปี 5 ถึงแม้ว่าเธอจะต้องเรียนหนังสือหนักเพียงใดแต่ก็จะจัดเวลาให้ได้อยู่กับสิ่งที่เธอรักนั่นก็คือ “ดอกไม้” เธอมองชายหนุ่มอย่างไม่ค่อยพอใจ หญิงสาวคิดในใจว่า “คนอะไร ไม่ได้รู้จักสนิทสนมมาเรียกน้องสาว” เลยเดินปั้นปึ่งเข้าไปในร้าน ปล่อยให้เต้ย หุ้นส่วนของร้านอีกคนเข้ามาดูแลแทน
“ กุหลาบขาวได้แล้วค่ะ อุ๊ย >///< คุณเจมส์ จิรัชย์ ใช่มั๊ยคะ แหม นึกว่าใครที่ไหน หล่อเป๊ะเชียว ดิฉันชื่อเต้ยค่ะ เป็นหุ้นส่วนร้านกับนิลญ่าที่เพิ่งเข้าไปหลังร้านค่ะ นิลญ่าเรียนแพทย์ปี 5 ส่วนดิฉันเพิ่งจบเลยมาทำร้านดอกไม้เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้วค่ะ” เต้ยเป็นคนที่มีมนุษสัมพันธ์ดี เธอแนะนำตนเองพร้อมบอกสรรพคุณเพื่อนเสร็จสรรพ
เจมส์ ชายหนุ่มยิ้มเขินๆ ก่อนตอบว่า “ครับ ขอบคุณครับ” พร้อมกับรับช่อดอกไม้มา ก่อนออกจากร้าน เจมส์หันไปมองทางหลังร้านอีกครั้งด้วยความรู้สึกแปลกๆ
เมื่อชายหนุ่มออกจากร้านแล้ว หญิงสาวจึงออกมาพร้อมกับต่อว่าเพื่อนที่ไปบอกชื่อตนกับบุคคลแปลกหน้า เต้ยบอกว่า “อะไรกัน นั่นน่ะ เจมส์ จิรัชย์ ดาราวัยรุ่นชื่อดังที่สุดตอนนี้แล้วนะ อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้จัก”
นิลญ่า “ก็ไม่เกี่ยวกับเราสักหน่อยนี่”
เต้ย “แต่เขามาซื้อดอกไม้ร้านเราทุกวันเลย ถือเป็นลูกค้าคนสำคัญที่ทำให้ร้านเรามีรายได้ ทักทายนิดหน่อยจะเป็นไร อีกอย่างดาราดังขนาดนั้นมาซื้อดอกไม้ ไม่ใช่จะหาตัวง่ายๆ เลย” หลังจากนั้นเต้ยนึกถึงแตงไทยขึ้นมาจึงโทรศัพท์ไปโม้ให้หลานสาวฟัง แตงไทยจึงออดอ้อนผู้เป็นน้าให้ขอลายเซ็นมาให้ เต้ยบอกกับหลานว่าจะต้องไปออกค่ายอาสาที่ต่างจังหวัดกว่าจะกลับคงอีกหลายวัน แตงไทยใจร้อนอยากได้ลายเซ็นจึงไปอ้อนเอากับนิลญ่า ซึ่งนิลญ่าไม่สามารถปฏิเสธหลานสาวตัวน้อยๆ นี้ได้ จำเป็นต้องรับปากว่าถ้าพรุ่งนี้ ดาราหนุ่มขวัญใจแตงไทยมาจะขอลายเซ็นให้ เพราะตนเองก็มีดาราขวัญใจอยู่เหมือนกันจึงเข้าใจความรู้สึกของหลานสาวได้อย่างดี
ทางด้านชายหนุ่ม หลังจากออกจากร้านดอกไม้แล้วก็ตรงไปยังโรงพยาบาลเพื่อนำช่อกุหลาบขาวไปให้กับ “ฝ้าย”หญิงสาวที่บัดนี้นอนหลับไหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงคนไข้ ชายหนุ่มเข้าไปพูดคุยจับมืออย่างแผ่วเบาและเล่าสารทุกข์สุขดิบให้กับฝ้ายฟังอย่างที่เขากระทำเป็นประจำอยู่ทุกวัน
ทุกเช้า เจมส์จะไปรับช่อกุหลาบขาวที่สั่งไว้ แต่วันนี้มีเพียงนิลญ่าอยู่ตามลำพัง เจมส์จึงทำตัวไม่ถูกเพราะเมื่อวานหลังจากชวนหญิงสาวคุยแต่เธอไม่ยอมคุยด้วย เขาจึงเดินมาเพื่อรับช่อดอกไม้พร้อมกล่าวคำขอบคุณเท่านั้น เขาหันหลังและกำลังจะเดินออกไปจากร้าน แต่ทันใดเขาก็ต้องแปลกใจเมื่อหญิงสาวเอ่ยปากกับเขาว่า “เดี๋ยวค่ะ ดิฉันมีเรื่องรบกวนคุณสักเล็กน้อย”
ชายหนุ่มทำหน้าฉงน กวาดสายตารอบร้านและชี้นิ้วไปที่ตัวเอง นิลญ่าจึงพูดขึ้นว่า “ก็คุณนั่นแหละค่ะ” เจมส์ยิ้มกว้าง ทำให้นิลญ่ามองเห็นเสน่ห์แห่งรอยยิ้มผ่านแว่นดำได้อย่างใกล้ชิด เธอเริ่มพูดเกริ่นนำ “แตงไทย หลานของเพื่อนดิฉันชื่อเต้ยที่คุณคุยด้วยเมื่อวานค่ะ เขาชอบคุณมากๆ พอดีเต้ยติดธุระหลายวัน แตงไทยเลยฝากให้ดิฉันช่วยขอลายเซ็นของคุณแทน คงไม่เป็นการรบกวนมากนะคะ”
ชายหนุ่มฟังหญิงสาว จึงพูดขึ้นว่า “ผมขอโทษด้วยนะครับที่เมื่อวานทำให้คุณไม่พอใจ พอดีผมเห็นคุณหน้าเด็กมากก็เลยเรียกคุณว่าน้องสาว ผมมาที่ร้านนี้ทุกวันก็อยากจะคุยด้วย แต่พอคุณเต้ยบอกว่าคุณอยู่ปี 5 แสดงว่าอายุเราเท่าๆ กันงั้นผมขอเรียกคุณว่านิลญ่าได้มั๊ย แล้วคุณก็เรียกผมว่าเจมส์ก็ได้นะ ผมชอบให้เรียกชื่อมากกว่าครับ ” หญิงสาวยิ้มนิดๆ ก่อนจะรับปาก “จำชื่อดิฉันได้ด้วยเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นก็เรียกญ่าเฉยๆ ก็ได้ค่ะ เจมส์จึงถาม “เรียกญ่าเฉยๆ หรือครับ” หญิงสาวทำหน้าดุใส่เพราะรู้ว่ามันหมายถึง “คุณย่า” ที่เป็นแม่ของคุณพ่อ เจมส์จึงบอกไปว่าเขาล้อเล่นทั้งสองหัวเราะให้กัน เหมือนกับสนิทกันมาเนิ่นนานทั้งที่ก่อนหน้านี้นิลญาไม่อยากมองแม้แต่หน้าของชายหนุ่มที่นิลญ่ารู้สึกว่ากวนส้นบาทามากๆ
“จะให้ผมเขียนว่าอะไรดีล่ะ ให้น้องแตงไทยจากพี่เจมส์ โอเคมั๊ย(เซ็นลายเซ็น)
อ่ะ เสร็จแล้ว” ....ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนานไปอีกครู่ใหญ่ๆ และหลังจากนั้นเขาก็กล่าวลาเธอ