การเดินทางคือส่วนหนึ่งของชีวิตคนเราไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม
สำหรับผมการเดินทางครั้งล่าสุดคือการทำงาน  และแน่นอนสำหรับหนุ่มๆไม่ว่าจะโสดหรือไม่ การได้ออกจากบ้านมา จะมีคำถามเกิดขึ้นเสมอ "เอ้ยเมิงถึงยังๆ"

ผมโสด อ้วนดำ ไม่กินเหล้าสูบบุหรี่ แต่สิ่งนึงที่ขาดไม่ได้คือการเที่ยวผู้หญิง ผมทำงาน ได้เงินมาก็ออกไปหา สมัยเรียนมหาลัยผมหยอดกระปุกสะสมเหรียญ ครบหนึ่งเดือนก็ทุบกระปุกออกไปเที่ยว คนเดียวเสมอๆ

การเดินทางครั้งนี้คือประสบการณ์ที่ผมคงไม่ลืมไปตลอดชีวิต เดินทางมาทำงานต่างบ้านต่างเมืองได้สักพัก ผมก็ออกไปเที่ยวอ่าง และก็เลือกเธอ ขึ้นห้องไปด้วยกัน จากการคุยถูกปากถูกคอทำให้ผมมีความสุขอย่างมาก (แน่นอนครับเธอผู้ทำงานบริการต้องเอาอกเอาใจทำให้เราหลงไหลอยู่แล้ว) แล้วเวลามันก็หมดลง จบลงอย่างเดิมๆซ้ำๆเหมือนที่ผ่านมา  

แต่สิ่งหนึ่งที่ติดตัวผมไปด้วยคือ ความคิดถึงเธอ ไม่เคยคิดเลยว่าการเจอกันแค่ครั้งเดียวจะทำให้ผมเลิกคิดถึงเธอไม่ได้ ผมฟุ้งซ่านอยู่หลายวันทำอะไรก็คิดถึง และดิ้นรนจะไปหาเธออีกครั้ง

4-5วันถัดมาเป็นวันเกิดของผม ก็ถือโอกาสไปหาเธออีกครั้ง แต่ก็พลาดเพราะไปไม่ทันร้านปิดเสียก่อน แต่ก็ยังพยายามต่ออีกครั้งในวันถัดมา แล้วผมก็เจอเธอ  เราคุยกันออกรสกว่าเดิม และรับรู้ได้เลยว่าเธอบริการผมดีกว่าเดิมมากๆ ใกล้หมดเวลา ผมบอกเธอว่าจะเดินทางกลับบ้านในวันพรุ่งนี้ และจะกลับมาอีก
แล้ว ผมก็ได้ยินคำที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยิน "ไปอยู่ห้องเค้าใหม?" คำถามนี้ทำให้ผมเงียบและคิดอยู่นาน แต่พรุ่งนี้ต้องเดินทางไกลกลับบ้าน เลยบอกปฏิเสธเธอไป (ในใจก็ช่างเสียดาย และคิดว่าเธอรู้แล้วเราจะกลับชวนยังไงเราก็ไม่ไปอยู่แล้ว) เราแลกเบอร์กันและแยกย้าย จบแบบเดิมๆอีกครั้ง


วันถัดมาผมก็ออกเดินทางกลับบ้านมาธุระ และก็มีสายนึงโทรมา นั้นคือเธอ เธอบอกคิดถึงผม(ผมพยามเชื่อ) ผมก็บอกว่าคิดถึงเช่นกัน และหลังจากนั้นตลอดเวลาการกลับบ้าน4วัน เราก็โทรคุยกันตลอด แล้วเมื่อถึงเวลาเดินทางกลับไปทำงานเธอก็บอกจะมารับผม และชวนผมไปอยู่ที่ห้องของเธอ ผมลังเล แต่ก็ตัดสินใจตามเธอไปอยู่ที่ห้อง ค่ำคืนแรกที่อยู่ด้วยกันผมก็เกร็งมากๆด้วยอาการโสดไม่เคยอยู่ค้างคืนกับใครมาก่อน แต่เราก็นอนกอด และจับมือกันตลอดเวลา

ผมถามเธอว่าคิดยังไงถึงทำแบบนี้ ทำไมจู่ๆถึงชวนผู้ชายหน้าโหดที่เจอกันแค่2ครั้งมาอยู่ด้วย คำตอบคือเธอเบื่อ เบื่อสิ่งรอบๆตัวเบื่อที่ต้องใส่หน้ากากอยู่ตลอดเวลา ต้องเป็นคนอีกคนที่คอยเอาใจผู้ชายมากมาย เธออยากมีมุมที่ทำให้เธอเป็นตัวเอง และผมคือมุมๆนั้น (ในใจผมก็ยังลังเลเพราะแอบคิดนะว่ามันต้องเป็นเรื่องเงินๆทองๆ)
  
แต่จากการอยู่ด้วยกัน2-3วัน เช้าผมออกไปทำงาน เธอหลับพักผ่อน บ่ายเธออกไปทำงาน โชคดีที่เราเลิกงานห่างกันไม่มากเวลาอยู่ด้วยกันยามค่ำคืนจึงพอมีให้เราให้พูดคุยกัน ชั่วแรกๆผมสังเกตุ เธอยังคงมีหน้ากากบางๆปิดบังตัวตนเธออยู่ แต่ไม่นานความเป็นตัวเองของเธอก็ออกมา และสิ่งที่ผมคิดเรื่องเงินทองก็ผิด เธอไม่ได้เรียกร้องอะไรจากผมเลย ไม่เคยของเงิน หรือขอให้ผมซื้ออะไรให้เลย

สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกแปลกที่สุดก็คงเป็นการที่ต้องรับรู้ว่าการออกไปทำงานของเธอคือการไปบริการชายอื่น และกลับบ้านมานอนกอดผม การนั่งฟังเธอคุยโทรศัพท์กับลูกค้า แบบป๋าค่ะ ป๋าขา ที่รักขา บลาๆ จึ๊กกระดึ๋ยแบบบอกไม่ถูก เพราะการอยู่กับผมการเป็นตัวตนของเธอคือ "ไอ้อ้วนไปอาบน้ำ ไอ้อ้วนไปทำงาน..."

ตอนนี้ วันนี้ ผมยังอยู่กับเธอรู้สึกดีกับเธอ แต่ก็ต้องพยายามห้ามใจตัวเองไว้ด้วยเช่นกัน อีกหนึ่งอาทิตย์ผมจะต้องย้ายกลับไปทำงานที่บ้านแล้ว เราก็คงต้องจากกัน  และอาจจะไม่มีวันพบกันอีก นี่คงเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ของผมที่ผมคงไม่มีวันลืม ไม่รู้นะครับว่าที่เป็นอยู่นี้คืออะไร รัก ใคร่ เหงา หรือผลประโยชน์เล็กน้อยๆของชีวิต แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว ทุกวันนี้ต้องคอยบอกตัวเองว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้คือความฝัน และเมื่อผมกลับบ้าน ผมก็คงต้องตื่น