สวัสดีครับ สมาชิกก้นครัว ที่รัก ทุกๆท่าน  สบายกันดีนะครับ ส่วนตะโก แทบจะูพูดได้เลยว่า กระดิกตัวไม่ได้
จากภาระหน้าที่ในช่วงที่ผ่านมาจนถึงขณะนี้ ถือว่าหนักหนาสาหัส ต้องเดินทางตลอดไม่ได้อยู่กับที่กับทาง บ้านช่องไม่ได้กลับ
คงครัว ไม่ได้เข้า มันเป็นอะไร?ที่ ทรมานจริงๆครับ เมื่อก่อนปีสองปีที่ผ่านมา เดินทางแป๊บเดียว ก็ได้กลับมาบ้านเราแล้ว
กลับมาทำอาหาร มีเวลาปรุงและรัปทาน และได้โพสต์ให้สมาชิกรับชิมกัน ทางสายตา
ช่วงกลางปี หลังจาก ต/2  ตะโก เหนื่อยขึ้นกว่าทุกๆปีที่ผ่านมา เรียกได้ว่า ไม่ได้กลับบ้านกลับช่อง เลยทีเดียว
ซึ่งงานส่วนใหญ่เป็นงานสำรวจ  ติดตาม และพบปะลูกค้า ในแถบอาเซี่ยนของเรา ไล่มาตั้งแต่ อินโดที่ มาดาโน่แคว้นสุราเวสี
ข้ามมาเกาะสุมาตรา ตอนเหนือที่เมืองเมดาน ผ่านไปเกาะบอร์เนียวแล้วเลี้ยวเข้ามาเลเซีย ที่ปีนัง ยันสิงค์โปร์ มาโผล่อีกทีที่เวีนตนาม
ซึ่งตลอดสามเดือน อยู่ในพื้นที่ แถบนี้ตลอด ซึ่งดูๆแล้วก็จะเหมือนรายการทีวีช่ิอง thaipbs ซึ่งมีผู้หญิงสองคนเดินทางจากประเทศต่างๆ
ได้พบ ได้เห็น สิ่งต่างๆที่แปลกไปจากบ้านเรา นำมาเสนอเป็นรายการที่น่าติดตามอย่างยิ่ง ซึ่งตะโกคิดว่า รายการนี้ต้องได้รางวัลสักรางวัล
เมื่อมีการประกวดแข่งขันของรายการโทรทัศน์  ซึ่งหากแม้จะไม่ได้รับรางวัลใดๆเลยจากกรรมการ แต่ก็ถือว่า "ได้รางวัลแห่งชีวิต"
กับการเดินทางท่องไปตามเมืองต่างๆ

รีวิวนี้ก็เช่นกัน ตะโก จะนำเสนอในสิ่งที่เห็น ที่คิดว่ามันแปลก และแตกต่างไปจากบ้านเรา มีทั้งอาหาร สิ่งของต่างๆ ซึ่งรีวิวนี้ อาจไม่ค่อย
มีสาระเท่าไหร่ ก็ให้คิดเสียว่า ตะโก มาด้วยความคิดถึง นะครับ

ปล เอาใจคุณภรรยาทุกๆท่าน นะครับ หากว่า ซะมีตัวดี ต้องการอาหารเช้า แบบ เสริฟบนเตียง  เอาข้อความนี้ให้อ่านเลยครับ  คิกๆๆๆ