ใครเป็นบ้างคะ เปิดคอมมาออน FB ด้วยนิสัยทิ้งไว้เฉย ๆ เมื่อก่อนยังอัพนั่นอัพนี่ แต่เดี๋ยวนี้ รู้สึกเหมือนทำไปตามสัญชาติญานหรือแค่หน้าที่ว่า ทำไปยังงั้น ๆ คือ รู้สึกไปเองว่าตัวเองอิ่มตัว
ครั้งแรก ๆ เราแค่เห็นน้องที่รู้จักกันอัพรูปตัวเองทุกอิริยาบถ เวลาหิว ก่อนออกจากบ้าน หลังอาบน้ำ ก่อนกินข้าว กำลังจะนอน อันนั้น unfriend ไปเลย เพราะมีแต่รูปเธอหมดเลย ไม่เห็นสภาวะแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับเค้าเลย เห็นแล้วก็งง ๆ แอดชั้นมาเพื่อให้ชั้นเห็นรูปเธอตลอด 24 ชม
ต่อมาอาการเริ่มเบื่อพวก unfriend โดยไม่บอกกล่าวเหตุผล แบบถ้าจะมาเป็นเพื่อนกัน รับชั้นที่ชั้นเป็นแบบนี้ได้รึเปล่า ถ้ารู้ว่าโดนลบก็บล็อกทีละคน พยายามเหลือเก็บไว้แค่เพื่อนสนิท ญาติ เพื่อนเก่า เท่านั้น
ต่อมาอาการเริ่มไม่รับเพื่อนละ ใครแอดมาก็ให้ subscribe ก็แค่นั้น
อาการถัดมาคือไม่ชอบตรรกะที่ประมาณว่า ชั้น like เยอะ รูปชั้น like เยอะแบบนี้ค่ะ เรารู้สึกชีวิตเราไม่เคยขึ้นกับตัวเลข like ยอด like อะไรพวกนั้นเลย คือถ้ามันได้เป็นตังค์ตอบแทนกลับมา ก็อาจจะทุ่มเทนิดหนึ่งเหมือนกัน
ตอนนี้ก็ซา ๆ โพส status , แท็กที่อยู่ เหลือแค่เก็บไว้ตามกิจกรรมการช่วยเหลือสุนัข / เล่นเกมแก้เหงา / โพสเพลงที่ปลื้ม ๆ / โพสของกินไว้เป็นความทรงจำดี ๆ / ดูข่าวความเคลื่อนไหวในโลกบ้าง
ครั้งหนึ่งเราเคยลืมมือถือไว้บ้าน เราคิดว่าเราคงลงแดงแน่ ปรากฏว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะเราสงบจิตใจได้มากเลย ไม่พะวงมือถือเลยค่ะ กลับมามีมิสคอล 3 มิส , Notification ของเพจตามข่าวต่าง ๆ เพียบเลย
แต่ก็มีบางวันไม่กางโน๊ตบุ๊คเลยนะคะ เช็คเมลล์จากมือถือแค่นั้น จบ นอนค่ะ
เรากำลังคิดว่า FB มันไม่ใช่โลกส่วนตัวของเราตั้งแต่เราเริ่มรับเพื่อนมาคนแรก และคนต่อ ๆ ไปเรื่อย ๆ ค่ะ จากที่เมื่อก่อนเราจด Diary มาตลอด เราก็ไม่จดมานานมาก ตอนนี้หา Diary มาจดได้เป็นเดือนกว่าแล้วค่ะ จะได้กลับเข้าสู่โลกส่วนตัวของเราจริง ๆ ค่ะ ความลับอะไรเราก็จดหมด ร้องไห้ ตลก คิดอะไร รู้สึกอย่างไรเราจะได้บันทึกไว้มาย้อนอ่านได้อีกครั้ง สบายใจมากกว่าอีก
ยังสงสัยว่าอาการต่อไป จะลามไปเบื่อ line รึเปล่าค่ะ =*= เลยอยากรู้ว่าคนอื่นเริ่มเอือมจากอะไร ลุกลามไปขั้นไหนบ้างแล้วค่ะ
ปล เราเคยเบื่อ pantip ตอนที่เปลี่ยนมาเป็นระบบแท็กใหม่นี้ เบื่อจนไม่เข้ามาอัพเดตเลย นาน ๆ จะเข้าที ตอนนี้กลับมาตายรังอีกแล้ว ^^
แท็ก ห้องแป้งเป็นห้องที่เราอยู่ประจำค่ะ ห้องสยาม คนน่าจะคิดแบบเดียวกันเยอะ ห้องสวนลุม ความเบื่อของคนน่าจะเกี่ยวกับสุขภาพจิตค่ะ
เล่น Facebook จนรู้สึกว่ากำลังเริ่มที่จะอิ่มตัวจนเข้าขั้นเบื่อแล้ว อาการเบื่อของแต่ละคนเป็นอย่างไร แชร์กันบ้างค่ะ
ครั้งแรก ๆ เราแค่เห็นน้องที่รู้จักกันอัพรูปตัวเองทุกอิริยาบถ เวลาหิว ก่อนออกจากบ้าน หลังอาบน้ำ ก่อนกินข้าว กำลังจะนอน อันนั้น unfriend ไปเลย เพราะมีแต่รูปเธอหมดเลย ไม่เห็นสภาวะแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับเค้าเลย เห็นแล้วก็งง ๆ แอดชั้นมาเพื่อให้ชั้นเห็นรูปเธอตลอด 24 ชม
ต่อมาอาการเริ่มเบื่อพวก unfriend โดยไม่บอกกล่าวเหตุผล แบบถ้าจะมาเป็นเพื่อนกัน รับชั้นที่ชั้นเป็นแบบนี้ได้รึเปล่า ถ้ารู้ว่าโดนลบก็บล็อกทีละคน พยายามเหลือเก็บไว้แค่เพื่อนสนิท ญาติ เพื่อนเก่า เท่านั้น
ต่อมาอาการเริ่มไม่รับเพื่อนละ ใครแอดมาก็ให้ subscribe ก็แค่นั้น
อาการถัดมาคือไม่ชอบตรรกะที่ประมาณว่า ชั้น like เยอะ รูปชั้น like เยอะแบบนี้ค่ะ เรารู้สึกชีวิตเราไม่เคยขึ้นกับตัวเลข like ยอด like อะไรพวกนั้นเลย คือถ้ามันได้เป็นตังค์ตอบแทนกลับมา ก็อาจจะทุ่มเทนิดหนึ่งเหมือนกัน
ตอนนี้ก็ซา ๆ โพส status , แท็กที่อยู่ เหลือแค่เก็บไว้ตามกิจกรรมการช่วยเหลือสุนัข / เล่นเกมแก้เหงา / โพสเพลงที่ปลื้ม ๆ / โพสของกินไว้เป็นความทรงจำดี ๆ / ดูข่าวความเคลื่อนไหวในโลกบ้าง
ครั้งหนึ่งเราเคยลืมมือถือไว้บ้าน เราคิดว่าเราคงลงแดงแน่ ปรากฏว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะเราสงบจิตใจได้มากเลย ไม่พะวงมือถือเลยค่ะ กลับมามีมิสคอล 3 มิส , Notification ของเพจตามข่าวต่าง ๆ เพียบเลย
แต่ก็มีบางวันไม่กางโน๊ตบุ๊คเลยนะคะ เช็คเมลล์จากมือถือแค่นั้น จบ นอนค่ะ
เรากำลังคิดว่า FB มันไม่ใช่โลกส่วนตัวของเราตั้งแต่เราเริ่มรับเพื่อนมาคนแรก และคนต่อ ๆ ไปเรื่อย ๆ ค่ะ จากที่เมื่อก่อนเราจด Diary มาตลอด เราก็ไม่จดมานานมาก ตอนนี้หา Diary มาจดได้เป็นเดือนกว่าแล้วค่ะ จะได้กลับเข้าสู่โลกส่วนตัวของเราจริง ๆ ค่ะ ความลับอะไรเราก็จดหมด ร้องไห้ ตลก คิดอะไร รู้สึกอย่างไรเราจะได้บันทึกไว้มาย้อนอ่านได้อีกครั้ง สบายใจมากกว่าอีก
ยังสงสัยว่าอาการต่อไป จะลามไปเบื่อ line รึเปล่าค่ะ =*= เลยอยากรู้ว่าคนอื่นเริ่มเอือมจากอะไร ลุกลามไปขั้นไหนบ้างแล้วค่ะ
ปล เราเคยเบื่อ pantip ตอนที่เปลี่ยนมาเป็นระบบแท็กใหม่นี้ เบื่อจนไม่เข้ามาอัพเดตเลย นาน ๆ จะเข้าที ตอนนี้กลับมาตายรังอีกแล้ว ^^
แท็ก ห้องแป้งเป็นห้องที่เราอยู่ประจำค่ะ ห้องสยาม คนน่าจะคิดแบบเดียวกันเยอะ ห้องสวนลุม ความเบื่อของคนน่าจะเกี่ยวกับสุขภาพจิตค่ะ