ใกล้จะถึงฤดูใบไม้ร่วงของเกาหลีแล้ว ผมเลยขอแชร์ประสบการณ์การท่องเที่ยวในเกาหลีช่วงฤดูใบไม้ร่วงของที่นั่นล่วงหน้า เผื่อจะเป็นประโยชน์กับเพื่อน ๆ ในการวางแผนท่องเที่ยวเกาหลีช่วงฤดูใบไม้ร่วงครับ
ทริปเกาหลีทริปนี้ ถือเป็นการมาเกาหลีครั้งที่สองของผม หลังจากครั้งแรกได้มีโอกาสมาเที่ยวที่โซล มาตามรอยซีรียส์เหมือนที่หลาย ๆ ทัวร์เขาขายทัวร์กัน แต่ทริปนี้พิเศษหน่อยคือกรุ๊ปผมเป็นกรุ๊ปเหมา ร่วม 30 ชีวิต เลยสามารถโปรแกรมการเดินทางเองได้ โดยทริปนี้มีจุดหมายคือ เกาะเจจู และเมืองพูซานครับ ซึ่งทั้งสองเมืองได้ขึ้นเป็นมรดกโลกด้วย
ทริปนี้ผมเดินทางโดยสายการบิน Korean Air เลยเบาใจไปได้บ้างว่าคงไม่ติดค้างอยู่ที่สนามบินเหมือนผู้โดยสารของ PC Air ทริปนี้รวมตัวกันที่สุวรรณภูมิตอน 4 ทุ่ม กว่าจะได้บินจริง ๆ ก็เกือบตีหนึ่งครับ บนเครื่องของ Korean Air ที่นั่งแต่ละเบาะจะมีจอ touch screen ส่วนตัวด้วย สำหรับเบาะที่นั่งผมว่ามันนั่งแล้วไม่ค่อยสบายเลย ปรับเอนได้นิดหน่อยแล้วยังนอนไม่ค่อยถนัด อาจเป็นเพราะผมตัวใหญ่ด้วยมั้ง ตลอด 5 ชั่วโมงจึงรู้สึกหลับ ๆ ตื่น ๆ เพราะเมื่อยตลอด
หลับ ๆ ตื่น ๆ จนไม่รู้จะทำอะไร เลยเปิดม่านหน้าต่างขึ้นดูวิวว่าถึงไหนแล้ว พอแย้มม่านหน้าต่างขึ้นนิดหน่อยก็เห็นแสงสีทองลอดออกมาจากม่านหน้าต่างครับ ถือว่าผมโชคดีมาก ๆ ที่ได้นั่งฝั่งพระอาทิตย์ขึ้น และยังเป็นจังหวะพอดีที่แสงแรกกำลังปรากฎให้เห็นครับ ผมมองดูที่เส้นทางการบิน ในจอบอกว่า ขณะนี้ผมบินอยู่เหนือน่านฟ้าของไทเปครับ มองออกไปด้านนอก เบื้องล่างมองเห็นทิวเขาสูงตระหง่านอยู่ท่ามกลางหมู่เมฆ ดูแล้วเหมือนเกาะกลางทะเลเลยครับ ริ้วเมฆดูเหมือนริ้วคลื่นมาก ๆ เลยครับ
[CR] Autumn @ Korea
ทริปเกาหลีทริปนี้ ถือเป็นการมาเกาหลีครั้งที่สองของผม หลังจากครั้งแรกได้มีโอกาสมาเที่ยวที่โซล มาตามรอยซีรียส์เหมือนที่หลาย ๆ ทัวร์เขาขายทัวร์กัน แต่ทริปนี้พิเศษหน่อยคือกรุ๊ปผมเป็นกรุ๊ปเหมา ร่วม 30 ชีวิต เลยสามารถโปรแกรมการเดินทางเองได้ โดยทริปนี้มีจุดหมายคือ เกาะเจจู และเมืองพูซานครับ ซึ่งทั้งสองเมืองได้ขึ้นเป็นมรดกโลกด้วย
ทริปนี้ผมเดินทางโดยสายการบิน Korean Air เลยเบาใจไปได้บ้างว่าคงไม่ติดค้างอยู่ที่สนามบินเหมือนผู้โดยสารของ PC Air ทริปนี้รวมตัวกันที่สุวรรณภูมิตอน 4 ทุ่ม กว่าจะได้บินจริง ๆ ก็เกือบตีหนึ่งครับ บนเครื่องของ Korean Air ที่นั่งแต่ละเบาะจะมีจอ touch screen ส่วนตัวด้วย สำหรับเบาะที่นั่งผมว่ามันนั่งแล้วไม่ค่อยสบายเลย ปรับเอนได้นิดหน่อยแล้วยังนอนไม่ค่อยถนัด อาจเป็นเพราะผมตัวใหญ่ด้วยมั้ง ตลอด 5 ชั่วโมงจึงรู้สึกหลับ ๆ ตื่น ๆ เพราะเมื่อยตลอด
หลับ ๆ ตื่น ๆ จนไม่รู้จะทำอะไร เลยเปิดม่านหน้าต่างขึ้นดูวิวว่าถึงไหนแล้ว พอแย้มม่านหน้าต่างขึ้นนิดหน่อยก็เห็นแสงสีทองลอดออกมาจากม่านหน้าต่างครับ ถือว่าผมโชคดีมาก ๆ ที่ได้นั่งฝั่งพระอาทิตย์ขึ้น และยังเป็นจังหวะพอดีที่แสงแรกกำลังปรากฎให้เห็นครับ ผมมองดูที่เส้นทางการบิน ในจอบอกว่า ขณะนี้ผมบินอยู่เหนือน่านฟ้าของไทเปครับ มองออกไปด้านนอก เบื้องล่างมองเห็นทิวเขาสูงตระหง่านอยู่ท่ามกลางหมู่เมฆ ดูแล้วเหมือนเกาะกลางทะเลเลยครับ ริ้วเมฆดูเหมือนริ้วคลื่นมาก ๆ เลยครับ