ขออนุญาตบ่นความเก็บกดมาแสนนาน แล้วก็เบื่อมากๆ
เราเลี้ยงลูกขวบกว่า อาบน้ำเสร็จ มาทาแป้ง ทุกคนในบ้านทาแป้ง
แต่แม่เราไม่ให้ใครทา ด่ากราดไปทั่ว บอก "ฝุ่นเยอะ พวกแกน่ะไม่เห็นกันหรอก ฉันน่ะเห็นอยู่คนเดียว เวรกรรมจริงๆ"
โทษทุกคนว่าเพราะทุกคนทาแป้งฝุ่น คนในบ้านทุกคนทาค่ะยอมรับ แต่ไม่ได้ "เท" ทาเฉยๆค่ะ

เวลาเห็นเราทาแป้งให้ลูกนะ จะมาด่าเราทันที ด่าเยอะด้วย บอกตรงว่าเสียความรู้สึก
แต่ไม่เคยเถียงหรอก เงียบอย่างเดียวค่ะ แต่อึดอัดในใจ
เห็นทาแป้งทีไรบอกว่าห้ามทา ถ้าจะทาให้ไปทาข้างนอก เข้ามาในห้องนอนเราเห็นฝุ่นนิดนึงก็ด่าแล้ว
หาว่าเพราะพวกเราทาแป้งฝุ่น เราเหนื่อยค่ะ ไม่อยากฟัง พยายามอดทนตลอด แต่ก็เซ็งและเบื่อมากๆ
ว่าจะเขียนในพันทิพหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่ได้เขียน


แม่เราเป็นอะไรมากมั้ย บ่นแทบทุกเรื่อง สากกะเบือยันเรือบรรทุกน้ำมัน
เมื่อก่อนแม่น่ารักค่ะ แต่ตอนนี้แม่ชอบพูดคำหยาบคาย พูดกับใครก็ไม่ดี อารมณ์สูงสุดๆ
ลุงป้าน้าอาโดนด่ากันหมด

ในความรู้สึกเราว่าทุกที่ย่อมมีฝุ่น ถึงจะทาแป้งหรือไม่ทามันก็ต้องมี เราเข้าใจถูกมั้ยคะ?
หรือเราผิดที่ทาแป้งให้ลูก มีใครเลี้ยงลูกแบบไม่ทาแป้งมั้ยคะ?