แปลจากจีนมาอีกที ผิดพลาดอะไรขออภัยนะคะ จำชื่อเพื่อนของนานามิไม่ได้ด้วย ฮ่าๆๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หน้าเปิดค่ะ
'กลับมาจากย้อนเวลาเมื่อ 500 ปีก่อน ตอนนี้ในที่สุดฉันก็ได้ใช้ชีวิตประจำวันตามปกติ'
- นานามิเตรียมออกจากบ้านไปโรงเรียน เมื่อเธอออกจากบ้านมาก็เจอโทโมเอะรออยู่ที่หน้าบ้านแล้ว โทโมเอะบอกว่า
นานามิช้าเกินไป ให้รีบๆไปกันได้แล้ว ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
'โทโมเอะที่ฉันชอบที่สุดกำลังยืนรอฉันอยู่'
- โทโมเอะอุ้มนานามิแล้วใช้ไฟจิ้กจอกเดินทางไปโรงเรียน และบ่นว่า เพราะนานามินั้นแหละที่ช้าเกินไป ทำให้ขึ้นรถบัสไม่ทันเลย
'ฉันมีความสุขที่สุดเลย'
- ที่โรงเรียนเพื่อนที่ชอบล้อนานามิเห็นใบกระดาษข้อสอบวิชาเลขของเธอได้คะแนนแค่ 7 คะแนน ก็บอกว่าเขาจะเอาคะแนนสอบของเธอไปป่าวประกาศให้ทั่วชั้นเรียนเลย แต่นานามิกลับไม่สนใจและบอกขอบคุณที่ช่วยเก็บกระดาษคะแนนให้เธอ หลังจากนั้นโทโมเอะก็มายืนหน้าบึ้งใส่เพื่อนคนนั้นเพื่อเป็นการขู่ไม่ให้เอาคะแนนของนานามิไปป่าวประกาศ
- นานามิกลับมานั่งที่โต๊ะและพูดขึ้นลอยๆว่า วันนี้ช่างสงบสุขจริงๆ แต่โทโมเอะกลับโผล่มาด้านหลังและบอกว่า มันสงบสุขตรงไหนกัน ทำไมคะแนนของนานามิเป็นแบบนี้ (คะแนนวิชาอื่นๆนอกจากเลขก็ไม่ผ่านทั้งนั้นค่ะ) แต่นานามิบอกว่าเธอยุ่งทั้งปลายปีต้นปี ไม่มีเวลาทบทวนการเรียนเลย ส่วนคะแนนภาษาอังกฤษของโทโมเอะก็ไม่ผ่านเหมือนกัน เธอพูดต่อว่า ตอนนี้เธอมีความสุขมาก เรื่องอื่นๆก็ช่างมันก่อนเถอะ
- เพื่อนของนานามิมาชวนเธอไปกินข้าวเที่ยงที่ดาดฟ้า เธอบอกให้วันนี้โทโมเอะไปกินข้าวกับคุรามะ(เท็นงู) หลังจากนานามิเดินไปโทโมเอะก็บ่นว่า นานามิมองโลกในแง่ดีเกินไปแล้ว คุรามะก็บอกว่า ปกตินานามิก็มองโลกในแง่ดีอยู่แล้วนี่ จากนั้นก็โชว์คะแนนสอบที่ได้ 90+ ทุกวิชาให้โทโมเอะดู โทโมเอะเห็นแล้วก็อึ้ง คุรามะก็บอกว่า มันแน่นอนอยู่แล้วที่เขาจะได้คะแนนดี เพราะเขาตัดสินใจแล้วที่จะใช้ชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์ ไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็ไม่สะเพร่าทั้งนั้น จากนั้นก็บอกว่า นานามินี่โชคดีจริงๆที่เป็นมนุษย์เทพ ไม่อย่างงั้นนานามิคงจะใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวอย่างลำบากแน่ๆ โทโมเอะก็ตอบว่า ใช่ เขาเคยคิดว่าการที่เขามาอยู่ที่นี่ก็เพื่อทำหน้าที่เท่านั้น แต่หลังจากนี้เขาคงจะต้องเผชิญหน้ากับมันแล้ว
- ตัดมาที่บนดาดฟ้า นานามิรายงานกับเพื่อนว่าในที่สุดเธอกับโทโมเอะก็คบกันแล้ว เพื่อนๆก็แสดงความยินดีกับเธอ เธอกล่าวขอบคุณว่าการที่เธอคบกับโทโมเอะได้ ก็เพราะพวกเพื่อนๆของเธอคอยสนับสนุนเธอนั้นแหละ เพื่อนคนนึงก็บอกว่า ดีจริงๆทั้งนานามิกับเพื่อนอีกคนมีแฟนกันหมดแล้ว แต่เพื่อนอีกคนนึงกลับบอกว่า เธอเลิกกับแฟนแล้ว เพราะความสัมพันธ์ของเธอกับแฟนเก่าไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ที่เธอคบกับคนอื่นก็มีเป้าหมายอยู่ก็คือทำให้ชีวิตของเธอสูงขึ้น การที่คบกับผู้ชายน่าเบื่อสุดท้ายแล้วก็มีแต่จะทำให้ตัวเองตกต่ำไปด้วยเท่านั้น
- นานามิฟังเพื่อนของเธอพูดแล้วก็บอกว่า เพื่อนของเธอนิสัยเป็นผู้ใหญ่จริงๆ ส่วนตัวเธอขอแค่ได้อยู่กับโทโมเอะก็มีความสุขแล้ว เพื่อนของนานามิพูดต่อว่า นานามิต้องระวังพวกหนุ่มป๊อปอย่างโทโมเอะให้ดี เพราะผู้ชายแบบนั้นมันปลิ้นปล้อน ยังดีที่เลิกกันก็ทำให้เธอไม่ต้องเปลืองตังค่าช็อคโกแลตวาเลนไทน์ได้ (แฟนคนก่อนของเธอเป็นหนุ่มป็อปค่ะ)
- พอพูดถึงวาเลนไทน์เพื่อนของนานามิเลยพูดว่า วาเลนไทน์นานามิก็ให้ช็อคโกแลตโทโมเอะสิ วันคริสมาตส์ก็ไปเดทกัน(ที่ไหนไม่รู้แปลไม่ออกค่ะ) ทัศนศึกษาตอนเดือนมีนาฯไปโอกินาว่า ก็ใส่ชุดว่ายน้ำเดทไปเลย ไม่มีอะไรจะเยี่ยมไปกว่านี้แล้ว นานามิฟังแล้วก็คิดว่า ตอนม.ต้นเธอไม่ได้เข้าร่วมทัษนศึกษาเพราะต้องรับผิดชอบประหยัดค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเช่าห้อง ค่าอาหารการกิน เลยทำให้เธอลืมไปสนิทเลย แล้วเธอก็คิดต่อว่า ดีจริงๆ อนาคตของเธอคงจะเต็มไปด้วยเรื่องดีๆแน่ๆ (แต่ก่อนหน้านั้นต้องสอบปลายภาคก่อนนะ)
- นานามิมาหาโทโมเอะที่ห้องเรียน แต่โทโมเอะไม่อยู่ เพื่อนในห้องเลยบอกเธอว่าเห็นโทโมเอะอยู่ในห้องอ่านหนังสือ(อารมณ์ประมาณห้องสมุดนั้นแหละ) เมื่อนานามิมาถึงห้องอ่านหนังสือก็เจอโทโมเอะกำลังอ่านหนังสืออย่างตั้งอกตั้งใจอยู่เลยลังเลว่าจะทักเขาดีไหม? แต่โทโมเอะกลับทักเธอก่อน นานามิเลยถามว่าโทโมเอะอ่านหนังสืออยู่เหรอ? และเดินเข้าไปดูก็เห็นว่าเป็นวิชาภาษาอังกฤษระดับม.ต้น นานามิเลยบอกว่าพวกเราอยู่ม.ปลายแล้วนะ โทโมเอะเลยตอบเขินๆไปว่า ช่วยไม่ได้นี่นา เพราะเขาไม่เก่งอังกฤษ นานามิได้ยินโทโมเอะตอบแบบนั้นเลยคิดว่า โทโมเอะน่ารักจริงๆ โทโมเอะเอามือไปแตะมือของนานามิ เธอเลยรีบชักมือออก โทโมเอะบอกให้นานามินั่งรถบัสประจำทางกลับไปก่อน เดี๋ยวแป๊บเดียวเขาก็กลับถึงบ้านแล้ว (หมายถึงว่าโทโมเอะจะนั่งอ่านหนังสือต่อ เพราะตอนกลับโทโมเอะใช้ไฟจิ้งจอกแป๊บเดียวก็ถึงบ้านแล้ว และเวลาอาจจะพอดีกับที่นานามินั่งรถบัสกลับ) นานามิตอบตกลง
'แป๊บเดียวก็โดนโทโมเอะรู้ซะแล้ว ... จังหวะหัวใจของฉันที่เต้นเร็วกกว่าเมื่อก่อน'
(ที่โทโมเอะเอามือแตะมือของนานามิน่ะค่ะ)
- ที่ศาลเจ้า มิซูกิฟ้องมิคาเงะว่าโทโมเอะเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง ต้องทำอะไรไม่ดีแน่ๆเลย นานามิเลยบอกว่า โทโมเอะน่าจะกำลังอ่านหนังสือภาษาอังกฤษอยู่ เพราะวันนี้ที่ห้องอ่านหนังสือเขาก็อ่านภาษาอังกฤษเหมือนกัน มิคาเงะเลยถามว่า นานามิได้คะแนนเป็นยังไงบ้าง เธอตอบว่า ไม่ไหวเลย เธอไม่ผ่านตั้ง 5 วิชา มิคาเงะเลยบอกว่า ถ้าอย่างนั้นนานามิก็ควรอ่านหนังสือด้วยนะ
'ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ ... แต่ทุกวันได้มีความสุขแบบนี้ ... ตอนนี้ไม่มีใจจะไปอ่านหนังสือจริงๆ'
- เช้าวันต่อมา นานามิตื่นสายจนขึ้นรถบัสไม่ทันอีกตามเคย โทโมเอะเลยบ่นว่า ทำไมเธอถึงไม่ตื่นเร็วกว่านี้ซัก 5 นาทีล่ะ นานามิก็บอกขอโทษและก็บอกว่าเมื่อวานนอนดึกเกินไป นานามิเหลือบไปเห็นโทโมเอะถือหนังสือภาษาอังกฤษในมือ ซึ่งเล่มนี้เป็นของเธอตอนอยู่ม.ปลายปี1 และถามโทโมเอะว่าเล่มเมื่อวานล่ะ? โทโมเอะตอบว่า เขาอ่านมันจบไปแล้ว นานามิถึงกับอึ้งเลย
'โทโมเอะ? เมื่อวานแม้แต่พยัญชนะของภาษาอังกฤษยังไม่เข้าใจเลยไม่ใช่เหรอ!?'
- วันนี้มีสอบย่อยศัพท์ภาษาอังกฤษแต่นานามิกลับลืมไปซะสนิทเลย คุรามะเดินมาที่โต๊ะของนานามิแล้วบอกว่า คะแนนสอบย่อยของนานามินี่ไม่ไหวเลยนะ และพูดต่อว่า สอบแค่นี้แค่ท่องเอาก็ทำได้แล้วไม่ใช่เหรอ? นานามิที่กำลังท้อแท้ถามคารุมะว่า พวกปีศาจนี่ฉลาดกันหมดเลยหรือ? โทโมเอะเองก็ดูเหมือนว่าจะเรียนหนังสือเก่งด้วย คุรามะตอบว่า นั้นแสดงว่าโทโมเอะกำลังพยายามอย่างเต็มที่ไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่เพียงแค่ชั่วคราว แต่ตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่กับเธอบนโลกมนุษย์นี้อย่างจริงจัง ดังนั้นเขาก็เพียงแค่เสริมส่วนที่ตัวเองบกพร่องอยู่เท่านั้น
- นานามิมาหาโทโมเอะที่ห้องอ่านหนังสือและบอกว่า เธอจะทบทวนบทเรียนด้วย โทโมเอะเลยถามว่า ทำไมล่ะ? นานามิตอบว่า เพราะโทโมเอะเองก็ทบทวนอยู่ เธอไม่เก่งเลขก็ต้องทบทวนเหมือนกัน
'ถึงแม้จะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ... แต่รู้สึกว่ามีแต่ต้องทำแบบนี้เท่านั้น ... เพราะฉันไม่อยากถูกโทโมเอะทิ้งเอาไว้'
- เมื่อก่อนนานามิเรียนแบบขอไปทีเท่านั้น ตอนนี้เลยเรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง เวลาผ่านไปนานแล้ว เธอยังเพิ่งทำถึงแค่ข้อสองเท่านั้น นานามิเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นโทโมเอะกำลังตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสืออยู่ เธอคิดถึงคำพูดของเพื่อนเธอที่บอกว่า ความสัมพันธ์ที่น่าตื่นเต้นเป็นเรื่องที่สำคัญ แต่สำหรับเธอแล้ว ถึงแม้วันวาเลนไทน์กับวันคริสมาตส์จะเป็นเรื่องที่ดีก็ตาม แต่เหมือนกันว่าความรู้สึกของเธอตอนนี้นี่แหละที่ดีกว่า (แค่ได้อยู่กับโทโมเอะก็มีความสุขแล้วประมาณนั้นค่ะ)
- นานามิแก้โจทย์เลขได้หมดทุกข้อแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอตั้งใจเรียนขนาดนี้ เธอเลยคิดว่าไม่แน่ว่าสอบปลายภาคครั้งนี้เธออาจจะำำได้คะแนนผ่านเกณฑ์ก็ได้ แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมา โทโมเอะนั่งเท้าคางถามว่า เสร็จแล้วหรือ? เล่นเอาเธอตกใจเลยว่า เธอทำให้เขารอนานสินะ โทโมเอะบอกว่า กลับกันเถอะ และเดินเข้ามาลูบหัวนานามิ และบอกต่อว่า วันนี้เธอขยันมาก ข้าวเย็นวันนี้จะทำ(อะไรซักอย่าง)ให้เธอทาน
'ไม่ว่าจะเป็นโทโมเอะหรือตัวฉันเ้อง ฉันก็ชอบมากกว่าแต่ก่อน ... คำพูดของ(เพื่อน)ฉันอาจจะเริ่มเข้าใจขึ้นมาหน่อยแล้วก็ได้'
- เมื่อมาถึงใต้ตึกปรากฎว่าฝนตกหนักมาก นานามิไม่ได้พกร่มมา แต่โทโมเอะบอกว่าเขาพกมา เพราะเขาดูพยากรณ์อากาศเลยรู้ว่าตอนเย็นฝนจะตก นานามิเลยบอกว่าถ้ารู้อย่างนั้น ทำไมตอนออกจากศาลเจ้าเขาถึงไม่บอกเธอล่ะ? โทโมเอะเลยถามย้อนกลับว่า ทำไมล่ะ?
'โทโมเอะทั้งหัวดีทั้งฉลาด รู้จักเตรียมตัวล่วงหน้า'
- นานามิคิดถึงคำพูดของเพื่อนเธอที่บอกว่า ต้องระวังพวกหนุ่มป็อปเพราะพวกนั้นมันปลิ้นปล้อน ขณะที่นานามิคิดอยู่นั้น โทโมเอะก็เรียกเธอ และดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดและบอกว่า
"เพราะฉะนั้นเลยบอกไงล่ะว่า ร่มคันเดียวก็พอแล้ว"
'เป็นคนปลิ้นปล้อนจริงๆ!!'
รูปที่หาที่ลงในสปอยไม่ได้ค่ะ ฮ่าๆๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่โทโมเอะออกมารอนานามินอกบ้าน
โทโมเอะตั้งใจอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องหนังสือ
โทโมเอะกับนานามิทบทวนบทเรียนด้วยกัน
[spoil] Kamisama Hajimematshita ตอนที่ 102
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รูปที่หาที่ลงในสปอยไม่ได้ค่ะ ฮ่าๆๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้