หลังจากเห็นกระแสเรื่องวิ่งเท้าเปล่ามาพอสมควร แถมเคยได้เจอนักวิ่งเท่าเปล่าตัวเป็นๆ ได้เห็นเค้าวิ่ง ที่งานวิ่ง กฟผ พระราม7 เท่าที่เห็นอยู่สองคน เป็นพี่จากเพจเรื่องวิ่งเรื่องกล้วย วิ่งได้อันดับดีๆ ซะด้วย แถมเข้าเส้นชัยมาแล้วยังมายืนคุยกับนักวิ่งท่านอื่นแบบไม่แสดงอาการเจ็บฝ่าเ้ท้าให้เห็น ( ยืนสังเกตุอยู่นาน ไม่ได้เข้าไปถาม 5555555 ) ทำให้รู้สึกสนใจการวิ่งแนวนี้ขึ้นมา มากฝ่าเดิม

ก็เลยลองหาข้อดีทั้งหลายที่ควรลองมาวิ่งเท้าเปล่า แต่มีข้อดีอยู่ข้อนึงที่เห็นชัดๆๆ คือมันทำให้ประหยัด ไม่ต้องซื้อรองเท้าวิ่ง 555555
(ลดโอกาศการสึกของข้อเข่านี่ยังเหตุผลเป็นรองข้อนี้ 5555) แถมรองเท้าวิ่งคู่เก่าเราก็ได้เวลาจะต้องเปลี่ยนแล้ว ( ใช้มา 10 เดือน วิ่งมาประมาณ 900 กิโลเมตร ของ newBlanace รุ่น 1080v2 )

จริงๆพื้นรองเท้าก็สึกไปบ้างแค่เล็กน้อย ความรู้สึกตอนวิ่งก็ยังเหมือนเดิม ไม่เคยเจ็บจากการวิ่ง แต่จากที่อ่านๆมาเค้าบอกว่าควรเปลี่ยนแล้วแถมรองเท้าวิ่งรุ่นใหม่ๆของแต่ละยี่ห้อก็สวยเหลือเกิน เกิดกิเลสมากมาย อยากจะได้คู่ใหม่

เลยคิดว่า เวลานี้แหละ ! ! เหมาะจะเริ่มลองวิ่งเท้าเปล่าได้แล้ว ก่อนนที่จะเสียเงินซื้อรองเท้าใหม่ แล้วไม่มาวิ่งเท้าเปล่า เพราะ เห่อรองเท้า


ขั้นแรกเลยลองปรับท่าวิ่งก่อนเป็นอันดับแรก คือพยายามลงเท้าเต็มฝ่าเท้าแต่พยายามให้ใกล้เคียงการลงแบบหน้าเท้ามากที่สุด
(งงมั้ย ?? -.-)  ที่ต้องทำอย่างนนี้เพราะรองเท้าวิ่งเราพื้นหนาเหลือเกิน จะลงเท้าให้เหมือนวิ่งเท้าเปล่าเลยคงไม่ได้ คือ จากเดิมเป็นคนวิ่งลงส้นเท้า แต่ไม่ได้แบบ ส้นจ๋าาา นะ คือลงเต็มเท้านะ แต่ส้นลงก่อน

ผลสรุปจากการลองเปลี่ยนท่าวิ่งเสมือนเท้าเปล่า คือ เจ็บน่องเลยจ้าาา จากที่ไม่เคยเจ็บจากการวิ่งสักครั้งเดียว Pace ก็ไม่ได้ลดลงนะ เหมือนจะดีกว่าเดิมด้วย ปกติ Pace ประมาน 5 - 5.30  ระยะทางที่วิ่งปกติก็ตั้งแต่ 6 ถึง 10 km แต่ก็ช่างหัว Pace มันเถอะ เพราะสรุปไม่ได้ว่า มันดีเพราะเปลี่ยนท่าวิ่ง หรือ เพราะการฝึกวิ่งบ่อยๆ ช่างมันๆๆๆ รู้อย่างเดียวแค่ว่าเราน่าจะมาถูกทาง เพราะเจ็บน่องเหมือนที่หลายๆเป็น
ตอนเปลี่ยนท่าวิ่ง แ้ล้ว 5555555555


และแล้ววันนี้ก็มาถึง !!! วันที่เรากลับบ้านดึก และ ไม่ได้ไปวิ่งที่สนามวิ่ง เลยต้องกลับมาวิ่งในหมู่บ้าน ถือเป็นโอกาศดีที่จะลองวิ่งเท้าเปล่าครั้งแรก เนื่องจาก หากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ลองๆวิ่งเท้าเปล่าอยู่ที่สนาม เกิดเจ็บฝ่าเท้าขึ้นมา หรือ ไปเหยียบอะไรแข็งๆเข้า คงจะต้องรีบกลับบ้าน หรือ เอารองเท้าวิ่งกลับมาใส่เหมือนเดิม จนทำให้เขินสาวๆมากมาย ณ ที่แห่งนั้น ( ที่ที่ผมวิ่ง ไม่มีใครวิ่งเท้าเปล่าเลย และคิดว่าน้อยคนจะเคยได้ยินการวิ่งแนวนี้ ) แต่ถ้าวิ่งในหมู่บ้าน เกิดอะไรขึ้นมาก็แค่ิ่วิ่งเข้าบ้าน ไม่มีใครเห็น เพราะดึกแล้ว 5555555

ผมจำได้คิดว่าเป็นหลักสำคัญของการวิ่งเท้าเปล่าเลยหละ คือ "วิ่งตามสัญชาติญาณ" พอเท้าเปล่าของผมสัมผัสพื้นคอนกรีตลื่นๆหลังจากฝนตก ผมก็ค่อยๆลองวิ่งๆช้าๆ ความรู้สึกตอนนั้นคือ ไม่ใช่เจ็บฝ่าเท้า แค่รู้สึกแข็งๆ ไม่นิ่ม แค่นั้นแหละ เลยคิดในใจว่า "เห้ยยย มันดีเหมือนกันแฮะ ไม่เหมือนใส่รองเท้าเลยสักกะินิด"


จากเดิมที่วิ่งมองไปข้างหน้า ต้องมาคอยมองที่พื้นดูว่ามี ก้อนหิน เศษวัสดุ อะไรหรือป่าว เดี๋ยวจะต้องวิ่งเข้าบ้านเอา จะขอสรุปการวิ่งเท้าเปล่าของผม สั้นๆหลังจากที่โม้มาซยาว เป็นข้อๆละกันนะครัช


วิ่งไป 6 km นิสๆ Pace 5.40 นิสๆ

1. ไม่มีอาการเจ็บน่องแล้วเืนื่องจากเจ็บจนหายไปแล้ว
2. ซอยเท้ามากขึ้น ระยะก้าวสั้นลง (เพราะพื้นลื่นเลยเป็นแบบนี้รึปล่าว?? ลองนึกถึงเวลาเดินบนพื้นลื่นๆ เวลาเดินจะก้าวสั้นๆ)
3. หลังวิ่งแสบฝ่าเท้าเล็กน้อย ( จากที่ฟังคนอื่นที่ลองวิ่งเท้าเปล่าจะบอกว่า ระบมฝ่าเท้า แต่ผมไม่ระบมนะ)
4. เจอก้อนกรวดเล็กๆบ้าง อันนี้แหละเจ็บ
5. เกือบเหยียบขี้แมว

สรุป หลังจากนี้ผมคงได้ไป โชว์เท่ (หรือป่าว??) ที่สนามวิ่งประจำผม หรือ ตามงานวิ่งต่างๆ ด้วย "ตีนเปล่าไสตล์" แล้วหละ ส่วนเงินที่จะเอาไปซื้อรองเท้าวิ่งคงได้เก็บไว้ทำอย่างอื่น 5555555555  ติดใจเท้าเปล่าซะแล้ว