ขอพื้นที่พันทิประบายหน่อยนะครับ เพราะช่วงนี้รู้สึกสับสนในชีวิตเหลือเกิน
ผมโสดมาเกือบปีแล้วครับ ยังหาคนที่ใช่ไม่เจอ ผมเองอายุก็ใกล้เลขสามแล้ว
เพื่อนรุ่นเดียวกันแต่งงานก็ไปก็เยอะ ที่เหลือก็คบกับแฟนมานาน รอแต่งอีกหลายคู่
ส่วนผมยังไม่ได้เริ่มเลย เวลาผมจะคบใครก็ อยากเลือกดีๆ อยากมีชีวิตคู่ที่ดี
ก็เป็นเรื่องปกติ หลายๆคนก็คิดแบบนี้ แต่พอนานวันความเหงามันก็กัดกินนะ
เพราะเพื่อนๆผมก็มีครอบครัวกัน ส่วนใหญ่ก็ติดแฟนไม่ค่อยไปไหน
เพื่อนทั้งหมดเป็นเพื่อนสมัยเรียน เพราะผมทำงานกิจการที่บ้าน เลยไม่มีสังคมใหม่ๆ
วันๆอยู่แต่บ้าน เพื่อนเที่ยวกลางวันไม่ค่อยมี เที่ยวกลางคืนนี่อย่าได้หวัง
ชีวิตไม่มีเรื่องเครียดอะไร ไม่มีปัญหา ออกแนวเรียบๆง่ายๆ ไปไหนมาไหนคนเดียว
บางครั้งก็น่าเบื่อ ความเหงายังไม่เท่าไหร่ แต่ความหื่นมีผลให้ความคิดเริ่มเปลี่ยน...

ตอนโสดแรกๆการ ชตอ. มันก็สามารถบำบัดความใคร่ได้อยู่หรอก แต่พอนานๆไป
มือตัวเองมันก็ไม่สามารถตอบโจทย์ได้อีกต่อไป เหมือนว่าร่างกายมันต้องการ
การบำบัดความใคร่แบบการมีเพศสัมพันธ์อ่ะ ยิ่ง ชตอ. มากเท่าไหร่ มันยิ่งรู้สึกขาด
ยิ่งต้องการมากขึ้น นานวันเข้าการ ชตอ. สามารถทำให้จิตใจสงบ ได้แค่ไม่ทันพ้นวันเท่านั้น
พอเดินออกไปเจอผู้หญิงแต่งตัวโป๊ๆหน่อยใจก็หวิวละ หรือเอาแค่เปิดเฟสบุ๊ค
เลื่อนลงมาเจอแต่นมๆๆๆ เจอผู้หญิงแต่งตัวโป๊ๆ ก็นั่งของขึ้นละ วันนึงเห็นสิบรอบก็ขึ้นสิบรอบ

มันเลยเกิดมารในใจ มาต่อสู้กับความคิดทางฝั่งดี เหมือนในการ์ตูนเลยครับ
อยากจะไปเที่ยวกลางคืน อยากจะหิ้วสาวจากในผับ อยากจะปลดปล่อยความต้องการ
อยากวันไนท์ หรือคบเป็นกิ๊กแค่เอาไว้นอนด้วย เอาไว้เป็นเพื่อนเที่ยวแค่นั้น
แต่ความคิดฝั่งดีก็เตือนว่า ถ้าทำตัวแบบนั้น แล้วจะเจอคนดีๆหรอ จะได้มีชีวิตคู่ดีๆหรอ

ทำให้นึกถึงครั้งนึง ครั้งเดียวในชีวิตที่เคยมีวันไนท์ ตอนนั้นเกิดจากความไม่ตั้งใจ
หรือถ้าให้ลองคิดดูดีๆ ผมต่างหากที่โดนเก็บแต้ม และอีกครั้งนึง ครั้งเดียวเช่นกัน
ที่ผมไปนกป ทั้งสองครั้งได้ให้บทเรียนกับผมว่า เซ็กส์แบบที่ไม่มีความรัก มันก็ไม่ได้ตอบโจทย์
ยิ่งหาเซ็กส์มาบำบัดความใคร่มากเท่าไร ใจยิ่งโหยหามากขึ้นเท่านั้น ยิ่งมียิ่งรู้สึกขาด
หลังจากที่เสร็จสมก็เกิดคำถามขึ้นในใจมากมาย ว่านี่เรากำลังทำอะไรอยู่ เราทำไปเพื่ออะไร
ในที่สุดต่างคนต่างแยกย้าย ระหว่างทางที่ขับรถกลับบ้านคนเดียว มันกลับรู้สึกเหงาไปถึงขั้วหัวใจ
แต่ความคิดกลับมาอยู่ฝั่งดีได้ไม่นาน วันรุ่งขึ้นความใคร่กลับมา มารก็มาอีก วนลูป

ผมไม่รู้จะทำยังงัยดี ผมพยายามไม่หมกมุ่น แต่ร่างกายมันพยายามเรียกร้องออกมาเอง
ขอให้มีสักห้วงความคิดนิดนึงก็มาละ ผมพยายามคิดว่าผมอาจจะเป็นคนที่มีความต้องการสูง
***หรือว่าผมจะเป็นโรคจิตหรือเปล่าครับ ควรไปปรึกษาจิตแพทย์ไหม?***
ตอนผมมีแฟน ผมอยากจะมีอะไรกันทุกวันนะ วันละครั้งก็ยังดี มันอาจจะดูมากไปหรือเปล่า
ตอนนั้นแฟนผมก็ตอบสนองผมไม่ได้ คือมีอะไรกันอาทิตย์ละครั้ง นอกนั้นผมก็ ชตอ
แต่ฝ่ายมารไม่ยักกะมี ไม่เคยมีความคิดจะไปเดือดร้อนช่องคลอดคนอื่นเลย

ผมเคยบวชเป็นพระอยู่หนึ่งเดือน ตั้งใจจะบวชเดือนนึงอยู่แล้ว ก็อยู่ได้จนครบ ผ้าเหลืองไม่ร้อน
ไม่เคยอาบัติด้วย จิตใจสงบดี แต่ร่างกายคอนโทรลไม่ได้ เดินพริ้วๆไม่ใส่กางเกงใน
พอสีกับจีวรหน่อยก็มาละ ทั้งที่ใจเนี่ยยังไม่ได้คิดเลย สึกออกมาเส้นผมยังไม่ทันงอก
คงรู้นะครับว่าผมทำอะไร แค่จับก็แทบกระฉอกและ

ทุกวันนี้ผมมีปัญหามาก ฝ่ายดีกับฝ่ายมารตีกันทุกวัน
ฝ่ายดีบอกใจเย็นๆ ค่อยๆดู ค่อยๆคุย ค่อยๆคบไป จะคบใครก็ต้องดูดีๆ
ฝ่ายมารก็บอกจะมัวชักช้าทำไม ไปหาคนที่คุยง่ายๆได้ง่ายๆดีกว่า
ในผับมีผู้หญิงตั้งมากมายที่เขามาเที่ยวหาคนพากลับเหมือนกัน
คนอื่นต้องลำบากหนีเมียมาหาเด็ก เรานี่มีได้สบายๆ ใช้ชีวิตให้สนุกเถอะ

แต่พอเอาน้ำออกมารก็หาย ถ้าเอาออกเองก็หายแป๊ปเดียว
แต่ถ้ามีคนเอาออกให้ก็อาจจะหายไปสักวันสองวัน
วิธีกำจัดมารอย่างถาวรก็คือ มีความรักที่ดี มีชีวิตคู่
แต่ระหว่างนั้นอีกล่ะ มารก็ชอบออกมาขวาง ทำให้คุยกับใครใจร้อน
ผมโดนเพื่อนด่ามาตลอดว่า "ไหนบอกว่าชอบเรียบร้อยๆไง
ถึงเวลามีแฟนทีไร ไปคว้ามาแต่แรงๆแรสๆ"
ในใจก็อยาจะบอกมันนะว่า "kuก็ไม่ได้ตั้งใจ kuเxี่ยน"