อาจจะเป็นหัวข้อกระทู้ที่ดูแปลกๆไปนิดนึงนะครับ เหตุการณ์มันเริ่มจาก

ที่ผมเห็นข้อความในไลน์เมื่อตอนเย็นของวันนี้ เธอชวนผมไปนั่งกินโก้โก้ที่คอฟฟี่เวิดร์ด

แต่ผมไม่ทันได้ออนไลน์มองเห็นข้อความเชิญชวนนี้ ทันที ก็เลยไม่ได้ไปกับเธอเมื่อวานนี้ ผมเสียดายมาก มากๆด้วยๆ ตัวไลน์อะไรที่แสดงถึงว่า ผมเสียดาย

ผมกดฟอร์ดวาร์ดไปเกือบหมด แหะๆ เพราะเป็นครั้งแรกที่เธอชวนผมไปออกเดท เพราะก่อนหน้านี้ ผมเป็นฝ่ายชวนเธอตลอด มันยิ่งทำให้ผมดีใจสุดๆสิครับ แหะๆ

แต่วันนี้ตอนเย็นเธอไลน์บอกผมว่าเธอกกะลังกินก๋วยเตี๋ยวอยู่หน้าปาร์คแลนด์อยู่ ผมกะลังนั่งเล่นไลน์อยู่7-11แถววัดตะกล่ำ ผมไลน์ถามเธอว่า อยากกินก๋วยเตี๋ยวด้วย

เลี้ยงสักชามหน่อยสิ ?เธอตอบว่า มาสิ  ผมก็แค่ไลน์ถามเธอไปอย่างงั้น แต่ดูเหมือนผมจะไปจริงๆ ผมขอเวลาเธอ5นาที รีบบิดมอไซด์ไปหาเธอทันทีด้วยความดีใจ

ผมเป็นคนขับช้านะปกติ แต่ครั้งนี้ แวนซ์ก็แวนซ์เหอะ ชนแหลกครับวานนี้ พอไปถึงผมเห็นเธอนั่งทานก๋วยเตี๋ยวอยู่ แต่เธอเธอทานเสร็จแล้ว

ผมคิดในใจ เอาว่ะ แค่เห็นหน้าก็อิ่มแล้ว เรานั่งคุยกันไปมานิดหน่อยก็แยกย้ายกลับกันเพราะเธอมีธุระไปต่อ

ผมคิดว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ มับ่งบอกถึงอะไรบางอย่าง ว่า เธอสำคัญกับผมเพียงใด ถึงแม้เธอจะอยู่ไกลกว่านี้ ถ้าเธอเรียกให้ผมไปหา ถึงแม้ผมจะกำลังทำอัไรอยู่หรือยุ่งอยู่แค่

ไหนก็ตาม ผมก็จะต้องไปหาเธอให้เร็วที่สุด มันเหมือนกับหนังฝรั่งหลายๆเรื่องตอนท้ายเรื่องมักจะเกิดเหตุการณ์ทำนองนี้เสมอ คือ ให้พระเอกเลือกระหว่างสองสิ่งที่สำคัญที่สุด

เสมอ