ผมจีบแฟนผมก่อนครับอิอิ ตอนนั้นสมัยเรียนปวช.เรียนที่โรงเรียนเดียวกัน ตอนนั้นกำลังช่วงเปลี่ยนคาบเรียนพอดีแล้วเธอเดินผ่านหน้าห้องผม เพื่อนๆก็รู้แล้วละว่าเราชอบคนนี้พวกมันก้อเลยยุกันว่าถ้าปล่อยไปหมาคาบไป...นะเว้ยยยย ผมก้อเดินตามหลังเขาไปแล้วสะกิดไหล่เบาๆ พอเขาหันมาก้อพูดเลยครับประโยคคลาสสิค "เราชอบเธออะครับ เธอน่ารัก เราอยากรู้จัก ขอเบอร์หน่อยได้ไหม" พูดในน้ำเสียงแบบว่าเขินอายแต่จิงใจ

นั้นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมได้คบกับเธอคับระยะเวลา 5 ปีที่คบกันผมมีความสุขมาก มีทุกข์ มีทะเลาะ มีงอน มีหึง มีห่วง ถึงตอนนี้เราจะเลิกกันแล้ว จากกันด้วยดีครับจากกันด้วยความเข้าใจ ที่ตั้งกระทู้ก้อไม่มีอะไรหรอกครับงานของวันนี้ทำเสดแล้ว นั่งฟังเพลงเพลินๆแล้วอยู่ดีๆก้อนึกถึงเขาคนนั้นขึ้นมา เขาคือแฟนคนแรกของผมเขาจะอยู่ในความทรงจำตลอดไปเพราะว่า "ความทรงจำที่มีให้กับคนที่จากไปมักจะเก็บไว้อย่างสวยงามเสมอครับ"