พอดีได้นั่งดูอยู่ 3 ตอนแรก...ดุมาถึงตอนที่ท่านเปาหิ้วถุงห่อข้าวมายังแดนประหาร และมอบให้กับนักโทษ พร้อมพูดว่า "ตอนอยู่ศาลไคฟง ข้ารับปากเจ้าว่าจะนำเอากับข้าวที่เจ้าชอบ มาให้เจ้าที่แดนประหาร ข้ามาแล้วมาตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้า" นักโทษถึงกับเข่าอ่อนคุกเข่าต่อหน้าท่านเปา แต่ท่านเปาประคองเขาไว้ก่อน แล้วให้เขามานั่งกินกับข้าวห่อนั้น ท่านเปาเป้นคนแกะห่อข้าวแล้วบรรจงป้อนข้าวให้นักโทษ นักโทษาบซึ้งในน้ำใจของท่านเปา จนกินไปร้องไห้ไป

แล้วนักโทษก็ถามหาภรรยาของเขา ท่านเปาบอกว่า ท่านได้ไปพบนางมาแล้ว แต่นางขอจดจำภาพดีๆของเขาและนางเมื่อครั้งที่ยังครองคู่เป็นศรีภรรยาอยู่บ้าน นางจึงไม่อยากมาเจอภาพที่แดนประหาร แต่นางได้ถักรองเท้าคู่หนึ่งมาให้นักโทษ พร้อมรบกวนท่านเปามาให้เขาได้สวมใส่ก่อนจะไปสู่ปรโลก เผื่อเมื่อไปถึงที่นั่นเขาจะได้รู้สึกอบอุ่นเท้าในยามสู่ปรโลก ท่านเปาหยิบเอารองเท้าคู่นะ้นออกมา พร้อมจะสวมใส่ให้นักโทษก่อนประหาร แต่นักโทษก็รู้สึกละลายแก่ใจ พยายามขัดขืนไม่ยอมให้ท่านเปาทำเช่นนั้น จนท่าเปาต้องคุกเข่าขอให้เขาได้ใส่รองเท้าคู่นั้นให้แก่นักโทษ และนักโทษก็คุกเข่าน้อมรับท่านเปา พร้อมกับยื่นเท้าให้ท่านเปาสวมใส่รองเท้าแก่นักโทษ...เท่านั้นแหละค้า น้ำตาปาบุญรอดเอ่อนองซึมออกมาโดยไม่รู้ตัวเลย

ขอน้อมคาราวะท่านเปาด้วยนะคะ