จากกระทู้นึงที่เคยได้อ่าน ประมาณว่า สาวๆใส่กระโปรงสั้น และ บาน แต่พอไปเตือน คุณชีกลับทำสะบัดใส่

หรือๆๆ อีกกระทู้ที่ สาวนางนึงตั้งใจปลดกระดุม และ ผู้หวังดีไม่ทราบ

วันนี้มีอีกมุมนึงที่อยากจะบอกบ้างนะคะ

ปกติ ยอมรับว่าเป็นคนชอบแต่งตัว แม้จะไม่ได้หุ่นดีอะไรมากมาย สูง 160 หนัก 55 อวบๆ ค่อนไปทางอ้วน

และ เสื้อผ้าสมัยนี้ก้ทำตัวสั้นลงเรื่อยๆ (เสื้อครึ่งตัวอยากใส่นะ แต่บอกเลย พุงไม่ผ่าน เลยไม่เคยได้ใส่)

ในวันนี้เราใส่เสื้อยืด แขน สามส่วน กระโปรงยีนส์สั้น เป็นแบบไม่รัดรูป แต่ก็ไม่ได้บานอะหล่างฉ่างแต่ประการใด

ความยาวประมาณ 1 ฝ่ามือ เหนือเข่า ยอมรับว่าสั้น แต่ไม่ได้สั้นจุ๊ดจู๋เว่อร์อะไร และ มันคงไม่มีปัญหาอะไร

(((( ถ้าหาก )))) โต๊ะของเพื่อนคะ ดันเสีย เก๊ะเปิดไม่ได้ ดึงก็แล้ว งัดก็แล้ว

เรานั่งมองอยู่สักพัก ก็เข้าไปช่วย ลักษณะของโต๊ะ คือ เป็นโต๊ะทำงานสำนักงานรุ่นเก่า

ที่แบบว่า เป็นโต๊ะอลูมิเนียม (รึป่าว) แล้วมีเก็ะข้าง 3 อัน เรียงกัน เก๊ะยาวตรงคนนั่ง อันนึง บนโต๊ะมีกระจก

เอากระดาษวางข้างในได้อะคะ

แล้วเก๊ะที่ติดเป็นอันบน หลังจากที่เรามองเพื่อนสักพัก เราก็เข้าไปเลยจ้า ช่วยกันดึง ประมาณ นาที สองนาที

ยังไม่ออก ที่นี้ คุณเลขานาย แผนกข้างๆ คงจะหวังดี (หรือทนอุจาดตาไม่ไหว)

คุณเลขา ตะโกนคะ (ย้ำว่าเธอตะโกนคะ) ทั้งๆที่เธอเดินมา แต่เธอหยุดที่ครึ่งทางเพราะมีโต๊ะกันอยู่

น้องๆๆๆ (ไม่รู้จักกันคะ ไม่เคยคุยกันคนละแผนก) ก้มอ่ะระวังหน่อย กระโปรงมันเปิดไปถึงก้นแล้ว

กระโปรงก็สั้น ขาก็ใหญ่ เห็นไปหมด นี่นั่งดูมาตั้งนานแล้ว

ประโยคเท่านี้ล่ะค่ะ แต่คุณเลขาพูดซ้ำประมาณ 3 รอบ แล้วก็งึมงัมๆ สักพัก

มันอายค่ะ (อายที่ขาฉันใหญ่)  ไม่ใช่ล่ะ อายที่คุณเลขา เค้าตะโกนค่ะ ตรงนั้นเป็นพื่นที่ ที่มีประชากรนั่งอยู่ รวมๆ 35 คน

ทุกคนหยุดทำงาน และหันมามองชั้นเป็นตาเดียว

หนูพลาดไปแล้ว แต่ได้โปรดเถอะคะ อย่าทำร้ายหนูอย่างนี้เลย

หากอยากจะบอก ฝากคนข้างๆหนูมาบอกก็ได้ สะกิดๆ หนูก็เข้าใจ

ยังไงก็อยากจะฝากถึงเพื่อนๆด้วยนะคะ

ขอบคุณคะที่ช่วยเตือน ไม่ได้ตั้งใจจะโชว์อะไรหรอกค่ะ แต่บางครั้งด้วยสถานการณ์ฉุกเฉิน เราก็ลืมบ้างพลาดบ้าง

ก็อย่าเตือนกันจนต้องอับอายอย่างนี้เลยนะคะ