กระทู้นี้เป็นกระทู้เวิ่นเว้อของเราถึงบ้านทาวน์เฮ้าส์หลังน้อยของเราเอง (อาจมีรั่วๆ ล้นๆ ไปบ้าง ก็เพื่อความบันเทิงนะฮ้า)   พรุ่งนี้จะครบหนึ่งอาทิตย์พอดีที่เราย้ายออกจากทาวเฮ้าส์หลังน้อย  (จริงๆ ตั้งใจว่าจะรีวิวตอนก่อนจะย้ายออก  แต่ยุ่งมากทั้งงานประจำและต้องเตรียมขนเตรียมย้ายบ้าน ขายบ้าน)

บ้านน้อยหลังนี้เป็นบ้านที่เต็มไปด้วยความสุขและความทรงจำของครอบครัวเล็กๆ ของเรา  จนถึงตอนนี้เวลาคิดถึงบ้านนี้ก็จะรู้สึกชื้นๆ  ที่ตา (เริ่มเข้าดราม่าโหมด 55)  ถึงแม้จะเป็นบ้านในตระกูลพฤกษาแต่เราก็รักของเราน้า (และเราโชคดีที่ไม่เจอปัญหาใหญ่โต  และเราสองคนเป็นพวกแนว positive ก็เลยอยู่กันได้)

เมื่อห้าปีก่อนตอนที่เรายังเป็นนักเรียนหัวฟูอยู่ที่อังกฤษ  คุณแฟนที่อยู่เมืองไทยก็โทรมาบอกว่าตัวเอง  เค้าอยากซื้อบ้านแล้วละ  เอาเป็นทาวน์เฮ้าส์ไปก่อน  เราก็เถียงหัวชนฝาว่าไม่เอาๆ  เค้าไม่ชอบทาวน์เฮ้าส์เค้าจะรอซื้อบ้านเดี่ยวเลยทีเดียว  แต่คุณชายก็หว่านล้อมต่างๆนานา พร้อมทั้งงัดไม้เด็ดขึ้นมาโชว์  นั่นคือรูปบ้านที่เค้าไปดูมาแล้ว  แท่น แท้น  นี่ไง



เราเห็นก็ว้าววว  ท้าวน์เฮ้าส์สมัยนี้เค้าปั้ดตะนาแว้วว  ผิดไปจากที่เราคิดไว้มากทีเดียว  แถมฟังค์ชั่นก็ไฮโซหรูหรา 3 ห้องนอน 3 ห้องน้ำ  จอดรถ 2 คัน  บ้านเดี่ยวหลายๆบ้านยังไม่ให้ขนาดนี้เลย  แถมแบบบ้านยังชื่อ British colonial  แหม.. มันช่างเหมาะเจาะเสียนี่กระไร   ในขณะเดียวกันเราก็มองสำรวจไปรอบๆบ้านของคนอังกฤษแท้ที่เราอยู่ ณ ขณะนั้น  แล้วก็ตระหนักได้ว่าจริงๆ มันเล็กและแคบมาก  ทาวเฮ้าส์หน้ากว้าง 4 เมตร อายุเกือบๆ สองร้อยปี  มี 3 ห้องนอนเล็กๆ  พร้อมห้องครัวขนาดมินิ  ห้องน้ำหนึ่งห้อง  (การทุบประตูห้องน้ำในขณะที่อีกคนกำลังใช้อยู่ จึงเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยๆ ฮาฮา)  บ้านข้างเคียงก็ไม่ได้แตกต่างกัน    แถมบางบ้านมีลูกอีกตั้งสองสามคน เค้ายังอยู่กันได้  ทั้งๆ ที่แต่ละครอบครัวก็มีหน้าที่การงานดี  เมื่อเทียบกันแล้วทาวเฮ้าส์ที่คุณแฟนกำลังจะซื้อถือว่าดีมากแล้วเทียบกับบ้านที่อังกฤษ  ก็เลยยินยอมให้คุณแฟนรับทาวเฮ้าหลังน้อยนี้มาอุปการะ

ม่ะ  ตามมาดูบ้านของคนอังกฤษกัน