คิดว่าคนเราควรจะอยู่ถึงอายุเท่าไรถึงจะได้ไม่ต้องทรมารกับโรคต่างๆ หรือความเสื่อมของสภาพร่างกายคะ
เพราะเห็นคนใกล้ๆ ตัวหรือญาติหรือคนรู้จัก บางคนเป็นโรคอัลไซเมอร์ หรือจำลูกหลานตัวเองไม่ได้แล้ว จะพาไปเทียวก็ไม่อยากไปบ่นว่าเหนื่อย
พออยู่บ้านก็บ่นเหงา  เปิดทีวีให้ดูก็บ่นว่าหนวกหู ให้ฟังเพลงเบาหรือฟังซีดีพระสวดมนต์ ก็บอกหนวกหู ให้ญาติๆ หลานๆ มาเที่ยวมาเยี่ยม ก็บ่นว่าเสียงดังทำให้เวียนหัว สรรหาอาหารมาให้ทาน ก็ทานไม่ได้เพราะเคี้ยวไม่ไหวแล้ว เห็นแล้วก็นึกย้อมมามองตัวเองว่า อีกหน่อยเราก็คงเป็นแบบนี้เลยทำให้อดคิดไม่ได้ว่า คนเราควรจะอยู่ถึงอายุเท่าไร (ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าเรากำหนดเองไม่ได้)