**ขี้เกียจปรับสี(ขาว) เบิ่งเอาหน่อยละกันนะครับ อิ อิ **

-----------------------------------------------------------------------

-โทวตะยังคงดวลกับยูกิฮิเมะเหมือนที่ทำอยู่เป็นประจำ

-ยูกิฮิเมะปัดดาบไม้ของโทวตะทิ้งไปได้


-พอไร้ดาบไม้โทวตะเลยต้องใช้เพลงหมัดสู้แทน

-ยูกิฮิเมะคิดในใจว่า"ปกติต้องใช้เพื่อนโทวตะอีก 4 คนถึงจะยื้อเวลาสู้มาได้ขนาดนี้" (แสดงให้เห็นว่าโทวตะเก่งขึ้นมากแล้ว)

-ยูกิฮิเมะเตะตัดขาโทวตะ... แต่รู้สึกได้ว่าโทวตะตั้งใจให้ยูกิฮิเมะทำแบบนี้เอาไว้แล้ว


-โทวตะใช้แรงถีบส่งจากต้นไม้พุ่งเข้าโจมตีใส่ยูกิฮิเมะ

-เห็นโทวตะเก่งขึ้นแบบนี้ ยูกิฮิเมะเลยอดชื่นชมในใจไม่ได้... แต่สุดท้ายก็ใช้บาเรียดีดโทวตะให้กระเด็นออกไป


-โทวตะกระเด็นกลิ้งไปไม่เป็นท่า... สิ้นสุดการดวล

-ยูกิฮิเมะคิดในใจว่าโทวตะดูจะมีแววทางด้านต่อสู้มือเปล่ามากกว่าใช้ดาบ

-โทวตะโวยที่ยูกิฮิเมะใช้บาเรีย แต่ยูกิฮิเมะสวนกลับว่า"ไม่เคยบอกว่าจะไม่ใช้ซะหน่อย"

-ยูกิฮิเมะเห็นว่าฝึกตามเมนูเดิมมันน่าเบื่อเลยจะสอนท่า"กระโดด 2 ขั้น"ให้ (ประมาณกระโดดเปลี่ยนทิศทางกลางอากาศได้มั้ง)


-แต่โทวตะบอกไม่เอา... ทำเอายูกิฮิเมะทำหน้าเหวอไปเลย

-ยูกิฮิเมะแปลกใจที่โทวตะไม่สนใจ... โทวตะบอกไม่ใช่ว่าจะไม่สนใจ แต่เหตุผลที่ฝึกฝีมือเรื่อยมาเพราะต้องการจะเอาชนะยูกิฮิ

เมะเพื่อออกจากหมู่บ้านให้ได้ และตอนนี้ก็ออกมาได้แล้วก็เลยพอใจล่ะ

-โทวตะยังบอกอีกว่า"ไม่ได้สนใจที่จะเก่งสุดๆหรอก เพราะความฝันของตนมันยิ่งใหญ่กว่านั้นอีก"


-แขกรับเชิญ มาเอฮาระ ชิโนบุ จาก บ้านพักอลเวง เอ้ย! ไม่ใช่ล่ะ



- โทวตะเดินไปร้องเพลงไป (ขี้เกียจแปล)

โทวตะ : ไปที่เมืองหลวง!! แล้วก็ปีนหอคอย!! รอก่อนเถอะอวกาศ!!

-ยูกิฮิเมะบอกว่าจะปีนหอคอยไปให้ถึงอวกาศก็ปีนไปเถอะ แต่จะไปทำอะไรบนนั้น?

-โทวตะบอกจะไปทำการค้า... ยูกิฮิเมะทำหน้าเอือมแล้วสวนไปว่ามาจากยุคโชววะรึไง มีความมุ่งมั่นมันก็ดีอยู่หรอกแต่ดูไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่


-โทวตะบอกมันเป็นสัญญาระหว่างลูกผู้ชาย ที่จะแข่งกันว่าใครจะมุ่งไปข้างหน้าได้สูง(ไกล)ที่สุด... และตนจะไม่มีวันตัดใจแม้ว่าจะกลายเป็นปีศาจไปแล้วก็ตาม


-ยูกิฮิเมะพยายามตะล่อมถามถึงความฝันของโทวตะ... โทวตะเกือบจะหลุดปาดออกมาแต่ก็ไหวตัวทัน ยูกิฮิเมะเลยอดรู้

-ยูกิฮิเมะเริ่มหงุดหงิดเลยใช้กำลังเค้นให้โทวตะบอกออกมาให้ได้... โทวตะเลยต้องยอมบอกให้ฟังในที่สุด (ระหว่างโดนล็อคแขน โทวตะได้ยินเสียงอะไรหักด้วย... ยูกิฮิเมะโหดแท้ >_<)

-โทวตะถามยูกิฮิเมะว่าตัวเองกลายเป็นผีดูดเลือดไปจริงๆแล้วใช่มั้ย? ยูกิฮิเมะก็ตอบว่าใช่

-โทวตะบอกว่าอายที่จะบอกออกมา... ยูกิฮิเมะเส้นเลือดขึ้นหน้าเพราะโทวตะไม่ยอมบอกซะที


-โทวตะถามยูกิฮิเมะว่าตนเองเข้าเรียนโรงเรียนได้มั้ย? ...ยูกิฮิเมะแปลกใจที่โทวตะถามแบบนี้ แต่ก็อธิบายว่าโทวตะเป็นเด็กอายุ 12 ปีเพราะหยุดโตไปแล้ว (ตามจริงอายุ 14)... ก็เลยดูตัวกะเปี๊ยกแบบนี้

-โทวตะบอกยูกิฮิเมะว่าอย่ามาเรียกว่า"ตัวกะเปี๊ยก"นะ"คุณป้า" ก็เลยเจอยูกิฮิเมะเขกกระโหลกไปที

-โทวตะเหมือนจะสะกิดใจอะไรได้ ก็เลยถามยูกิฮิเมะเรื่องเสียงว่า"เสียงของตนจะเปลี่ยนไปมั้ย?"... ยูกิฮิเมะบอกไม่เปลี่ยนหรอกเพราะหยุดโตไปแล้ว

-โทวตะเริ่มหน้าซีดแล้วถามต่อ"แล้วจะหัวล้านมั้ย?"...

ยูกิฮิเมะ :  หา?

โทวตะ : ผมถามว่าผมจะหัวล้านมั้ย?

ยูกิฮิเมะ : พูดเรื่องอะไรของเอ็ง

-แล้วโทวตะก็ยิงคำถามแหลกเรื่อง อ้วนขึ้น, ผมหงอก, หน้าย่น(แก่)... แต่ยูกิฮิเมะก็บอกว่าเป็นไปไม่ได้ ไม่ต้องกลายเป็นแบบนั้นมันดีจะตายจะมาโวยวายทำไม?

โทวตะ : แล้วส่วนสูงล่ะ!?

ยูกิฮิเมะ : ก็สูงได้แค่นี้แหละเจ้าถั่วแคระ!

โทวตะ : เรียกใครถั่วฟร้า!?


-โทวตะโวยวายทั้งน้ำตา เรื่องที่เสียงไม่เปลี่ยน, หัวไม่ล้าน, ไม่อ้วนขึ้น แถมยังสูงขึ้นไม่ได้ด้วย

โทวตะ : เป็นอมตะนี่เลวร้ายที่สุดเลย!! แล้วความฝันของผมจะทำยังไงเนี่ย !?

-ยูกิฮิเมะยิ่งได้ยินก็ยิ่งงง

-ยูกิฮิเมะบอกไม่รู้ว่าความฝันของโทวตะคืออะไร แต่ก็เห็นใจเรื่องส่วนสูงอยู่เหมือนกัน... เลยพยายามปลอบโทวตะว่าโทวตะยังมีพรสวรรค์เรื่องเพลงดาบอยู่... และพยายามจะหาเรื่องมาปลอบต่อ...


-แต่โทวตะเหมือนจะไม่ได้ฟัง แล้วก็วิ่งหนีไปทันที (วิ่งไปโวยไปเรื่องความเป็นอมตะที่ได้มาด้วย)

-ยูกิฮิเมะยังคงงงต่อ... แต่ก็เหมือนจะขำที่โทวตะบ่นเรื่องเป็นอมตะ เพราะขนาด"จิ๋นซีฮ่องเต้"ยังอยากจะเป็นอมตะเลย

-โทวตะเหมือนจะเริ่มสงบสติอารมณ์ได้... แต่ก็ยังบ่นว่า"ออกจากหมู่บ้านมาได้วันเดียวความฝันก็พังซะแล้ว แต่ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว"


-โทวตะสังเกตเห็นว่ามีหมู่บ้านที่ดูจะบ้านนอกว่าหมู่บ้านตนเอง(เหรอ?)อยู่ข้างหน้า

-โทวตะเห็นว่าที่เนินใกล้ๆมีแก๊งเด็กหลายคนกำลังโวยใส่เด็กใส่ฮุ้ดคนนึงอยู่... ก็เลยเดินเข้าไปหา


-โทวตะทำหน้าโหดแล้วขอร่วมด้วย... แก๊งเด็กพอเห็นคนแปลกหน้าเข้ามายุ่งก็เริ่มลนลาน... พอเจอโทวตะว๊ากใส่ก็วิ่งหนีไปเลย

-โทวตะถามเด็กที่ใส่ฮู้ดว่าเป็นอะไรมั้ย... แต่เด็กใส่ฮู้ดบอกอย่ามายุ่งเรื่องคนอื่นดีกว่า (ฮุ้ดเปิดให้เห็นหน้าแล้ว)

-โทวตะเห็นชิโนบุ(ชื่อชั่วคราว)ร้องไห้อยู่ก็เลยแซวว่าเด็กจริง... เลยเลยโดนชิโนบุสวนกลับว่าโทวตะก็เด็กเหมือนกันแถมตัวเล็กด้วย... โทวตะได้ยินก็เลยบอกว่าเห็นแบบนี้แต่อยู่ ม.2 แล้วนะ... ชิโนบุยังคงเรียกโทวตะว่าเปี๊ยกอยู่... โทวตะเริ่มสงสัยว่าทำไมถึงมีแต่คนเรียกตนเองว่าเปี๊ยก หรือว่าตนเองจะดูตัวกะเปี๊ยกจริงๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวด


-โทวตะเห็นของประหลาด(มอเตอร์ไซด์)อยู่ตรงหน้าชิโนบุ ก็เลยถามว่าอะไร... แต่ชิโนบุไม่สนใจจะตอบ

-พอโทวตะเข้ามาดูใกล้ๆก็เลยรู้ว่าเป็นมอเตอร์ไซด์ และก็ชมว่าเจ๋งดี... ชิโนบุบอกว่ามีคนเอาไปทิ้งก็เลยเก็บมา

-โทวตะถามว่าชิโนบุว่ากำลังจะซ่อมมันใช่มั้ย ให้ตนช่วยด้วยละกัน... ชิโนบุได้ยินแบบนั้นก็เลยถามโทวตะว่าซ่อมเป็นเหรอแต่โทวตะตอบว่า"ไม่เลยซักนิด"...

โปรดสังเกตสีหน้าชิโนบุเอาจากภาพหลังทราบคำตอบ

โทวตะ : อย่ามองด้วยสายตาที่เหมือนกำลังจ้องมองแมลงอย่างนั้นสิ!!

ชิโนบุ : ไม่ใช่ เธอเหมือนถั่วแคระมากกว่า

โทวตะ : ก็ยังดีกว่าแมลงล่ะนะ แต่เห็นแล้วก็หงุดหงุดอยู่ดี


-โทวตะกับชิโนบุเริ่มช่วยกันซ่อมมอเตอร์ไซด์โดนมีพวกแก๊งเด็กแอบหลบดูอยู่หลังท่อนไม้ โดยมีเอวาฯยืนดูอยู่ใกล้ด้วย (ร่างโลลิเรียก เอวาฯ ละกันนะ)

-โทวตะถามชิโนบุว่าทำไมถึงโดนพวกแก๊งเด็กแกล้ง... ชิโนบุตอบว่าเพราะตนเองเอาแต่พูดเรื่องที่จะออกจากหมู่บ้านไปปีนหอคอยก็เลยโดนแกล้ง

-โทวตะได้ยินแบบนั้นก็บอกว่าเหมือนกับตนเองเลย


-โทวตะบอกว่าพอจะเข้าใจที่พวกผู้ใหญ่มักจะเข้มงวดกับพวกที่อยากจะออกไปจากหมู่บ้าน... ชิโนบุถามว่าจริงเหรอ โทวตะก็บอกว่าใช่เพราะตนเองก็พึ่งจะได้ออกมาจากหมู่บ้านเหมือนกัน... แล้วก็บอกว่าตนเองก็ถือว่าเป็นรุ่นพี่ของชิโนบุ(ในเรื่องออกจากหมู่บ้านมาก่อน)ล่ะนะ

-ชิโนบุจับมือโทวตะแล้วขอเรียกโทวตะว่า รุ่นพี่... ลูกพี่... ไม่สิ พี่ชาย... แต่โทวตะบอกเรียกให้เรียกรุ่นพี่ก็พอ

-โทวตะบอกเหมือนจะซ่อมมอเตอร์ไซด์เสร็จแล้วก็เลยให้ชิโนบุลองขับดู


-พวกแก๊งเด็กที่แอบดูอยู่ พอเห็นมอเตอร์ไซด์วิ่งได้ก็เผลอส่งเสียงออกมาจนโทวตะกับชิโนบุรู้ตัว

-โทวตะเรียกให้พวกแก๊งเด็กออกมาดูมอเตอร์ไซด์... พวกแก๊งเด็กก็ตื่นเต้นกันใหญ่  (เอวาฯมายืนใกล้ๆโทวตะ)


-ชิโนบุดริ๊ฟท์สายฟ้า


-เอวาฯชมชิโนบุว่ามีฝีมือ(การขับ)... โทวตะถามเอวาฯว่าเป็นใคร (ยังไม่รู้ตัวสินะ)

-พวกแก๊งเด็กเห็นว่าเจ๋งดีก็เลยไปขอลองขับบ้างแต่ก็คว่ำไม่เป็นท่า

-โทวตะเหมือนจะนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกชื่อให้ชิโนบุรู้เลยก็เลยแนะนำตัวออกไป... สรุปคุณเธอชื่อ"ยูวกิ ชิโนบุ" (ดันชื่อชิโนบุจริงๆซะงั้น XD)

-โทวตะถามชิโนบุว่าออกจากหมู่บ้านแล้วจะไปปีนหอคอยเลยมั้ย?... ชิโนบุบอกยังไม่บ้าบิ่นถึงขนาดนั้น และตนเองก็วางแผนเรื่องที่จะทำเอาไว้แล้ว


-ชิโนบุถามโทวตะว่ารู้จัก"นิวโอลิมปิค"มั้ย?... โทวตะก็บอกรู้จักสิ ตอนดูจากทีวีก็ตื่นเต้นแทบตายเพราะเป็นงานที่จัดขึ้นบนยอดของหอคอย ซึ่งมีขึ้นทุกๆ 8 ปี


-โทวตะบอกต่ออีกว่า"ครั้งที่แล้วมีคนดูมากถึง 30 ล้านคนตลอดครึ่งปี เป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมวลมนุษยชาติ "โอลิมปิคระบบสุริยะจักรวาล" และการแข่งขันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือ"วิ่งรอบระบบสุริยะจักรวาล 1 รอบ!"

-ชิโนบุก็บอกว่าได้ยินการแข่งขันนี้มาจากเพื่อนเหมือนกัน... การได้เข้าร่วมการแข่งขันนี้เป็นความฝันของตน


-โทวตะได้ยินแบบนั้นก็เลยบอกชิโนบุว่าเป็นความฝันที่ยอดเยี่ยมมาก... แล้วก็ชมไม่หยุดปาก... แต่ก็ถูกพวกแก๊งเด็กพูดขัดขึ้นมาว่าเป็นไปไม่ได้หรอก ชิโนบุก็แค่ขี้โม้

-โทวตะหันมาโวยใส่พวกแก๊งเด็กแล้วก็บอกว่าจะไม่ยอมให้มาดูถูกเรื่องความฝันของชิโนบุ

-โทวตะบอกชิโนบุว่าความฝันของเพื่อนของตนก็คือ"นิวโอลิมปิค"เหมือนกัน... แต่มันคือการ"ร้องเพลง"

ชิโนบุ : เอ๋...


-โทวตะบอกชิโนบุว่า"การได้ร้องเพลงปิด(หรือเพลงเปิดก็ได้)ในงานนิวโอลิมปิด ที่ถูกจัดขึ้นในหอประชุมในตำนานบนยอดของหอคอย ต่อหน้าผู้คน 10 ล้านคน คือความฝันของเพื่อนของตน"

-ชิโนบุทำหน้าตะลึง ส่วนเอวาฯฟังอยู่เงียบๆ

-โทวตะบอกต่ออีกว่า"ถ้าสิ่งนั้นเกิดขึ้นจริง ตนเองก็จะได้ร้องเพลงร่วมกับเพื่อนคนนั้น นี่คือ 1 ในความฝันของตน"


-พวกแก๊งเด็กได้ยินแบบนั้นก็เลยอดที่จะขำไม่ได้

-ชิโนบุเห็นความฝันของโทวตะถูกหัวเราะเยาะก็เหมือนจะไม่ค่อยเห็นด้วย... แต่โทวตะก็บอกว่าไม่เป็นไรเพราะเพื่อนของตนเอาจริงถึงใครจะว่ายังไงก็ไม่มีผลอยู่แล้ว... ชิโนบุได้ยินแบบนั้นก็โล่งใจ

-พวกแก๊งเด็กยังคงแซวต่อว่าการได้ร้องเพลงปิดเป็นไปไม่ได้ยิ่งกว่าความฝันของชิโนบุอีก

-ชิโนบุเหมือนจะยอมรับความจริงที่พวกแก๊งเด็กพูด... เพราะมีถึง 997 คนจาก 1000 คนที่ไปไม่ถึงยอดของหอคอย... ซึ่งจะมีเพียง 3 คนเท่านั้นที่ไปถึง  


-ชิโนบุบอกว่าอาศัยอยู่ในเมืองที่เงียบสงบน่าจะดีกว่าไปอยู่ในเมืองที่มีแต่การแข่งกันก็ได้... ยิ่งถ้ามีเพื่อนๆอยู่ด้วยล่ะก็...

-โทวตะได้ยินแบบนั้นก็เห็นด้วยแต่ก็บอกว่าต่างคนก็ต่างความคิด (คือคิดไม่เหมือนกัน)

-ชิโนบุบอกว่าคุณลุงของตนทำงานขนส่งแต่ก็ตั้งเป้าที่จะเป็นนักแข่ง... และก็บอกชิโนบุว่าแล้วเจอกันที่ยอดของหอคอย ตนเองจะรอชิโนบุอยู่ที่นั่น